مبارز - the contender

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا، آلمان و انگلستان
محصول : ویلی بار، مارک فریدمن، جیمز اسپایز و داگلاس اربانسکی
کارگردان : راد لوری
فیلمنامه‌نویس : راد لوری
فیلمبردار : دنیس مالونی
آهنگساز(موسیقی متن) : لاری گروپه
هنرپیشگان : گاری اولدمن، جون آلن، جف بریجز، کریستیان اسلیتر، سام الیوت ل. پیترسن، سال روبینک و فیلیپ بیکر هال.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۶ دقیقه.


وقتی نایب رئیس‌جمهور آمریکا به‌طرز ناغافلی می‌میرد همه چشم‌ەا متوجه واشینگتن و رئیس‌جمهور ̎جکسن اوانز̎ (بریجز) است تا ببینند به‌عنوان جانشین خویش چه کسی را انتخاب می‌کند. انتظار می‌رود که ̎جک هاتاوی̎ (پیترسن) ـ سیاستمدار معتبری که پس از تلاش ناموفق در نجات زنی مغروق، محبوبیتش افزایش یافته ـ از سوی ̎اوانز̎ انتخاب شود، ولی رئیس‌جمهور به جای او، ̎سناتور لین هنسن̎ (آلن) را برمی‌گزیند؛ انتخابی که هم در جبهه جمهوری‌خواه‌ها و هم میان دموکرات‌ەا باعث شگفتی می‌شود. ̎شلی رانیون̎ (اولدمن)، سیاستمدار پرنفوذ و کهنه‌کار، به شدت با انتخاب ̎هنسن̎ مخالف است و یکی از دلایل مخالفتش این است که ̎هنسن̎ دموکرات قبلاً جمهوری‌خواه بوده و بنابراین تصمیم می‌گیرد که به هر ترتیب که شده از نفوذ خود بهره ببرد تا از تأیید او جلوگیری کند. ̎رانیون̎ و گروهش در پروندهٔ ̎هنسن̎، به‌دنبال نکات مشکوک و سیاه می‌گردند و دیری نگذشته که قضایای تکان دهنده‌ای را کشف می‌کنند: ادعا می‌شود که ̎هنسن̎ در دوران دانش‌جوئی ارتباطی داشته و بنابراین او را از لحاظ اخلاقی زیر سئوال می‌برند...
● تریلری سیاسی که برای استفاده از بازار گرم انتخابات ریاست جمهوری آمریکا (جرج بوش/ آل‌گور) با تکیه بر پرسونا و رسوائی‌های بیل کلینتن ساخته شده و می‌کوشد تا نوعی مکارتیسم جنسی را به نقد بکشد. اما این دومین فیلم لوری، منتقد و گزارش‌گر سابق سینمائی (پس از بازدارندگی، ۲۰۰۰ ، فیلمی دربارهٔ ̎بازی̎ اتمی آمریکا و عراق) کم مایه است و جز سه بازیگر اصلی خود (بریجز، آلن و اولدمن) چیزی برای عرضه ندارد: این‌جا بریجز ، مثل همیشه، درخشان و دارای کاریزمای لازم برای ایفای نقش یک رئیس‌جمهور امروزی آمریکائی است. آلن که پس از لبووسکی بزرگ (جوئل کوئن، ۱۹۹۸) امکان ژیدا کرده تا بار دیگر به جلوی صحنه بیاید، از عهدهٔ بازی در یک نقش کلینتن‌ی برآمده است. و اولدمن نیز که انگ نقش ̎شلی رانیون̎ و این‌گونه شخصیت‌های ما کیاولی‌ست (برنده به هر قیمتی) به‌نظر می‌آید. با این همه، فیلم نمایان‌گر یک آمریکای جدید است که سیاست گذشته (ماجرای واترگیت) و سینمای گذشته (همهٔ مردان رئیس‌جمهور آلن پاکولا، ۱۹۷۶، فیلم مورد علاقهٔ لوری) جواب‌گوی آن نیست.