چند نکته در مورد یک افشاگری دیرهنگام!

اشاره ظاهراً گذرای دکتر احمدی‌نژاد به طرح ربودن و ترور وی در سفر به عراق، موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن عبور کرد. البته به دلیل عدم پذیرش خبرنگاران در جلسه سخنرانی، اطلاعات دقیقی از اظهارات رئیس جمهور از جمله عامل طراحی برای ربودن و ترور، در دست نیست. دفتر رئیس جمهور هم که خبر را براساس سیاست‌های خود تنظیم و در اختیار رسانه ها قرار داده است به این کلی گویی اکتفا کرده است که در این سفر تلاشی برای ترور احمدی نژاد به عمل آمد، اما با تغییر برنامه سفر، طراحان ترور، ناکام مانده‌اند. البته یک سایت وابسته به اصولگرایان به نقل از رئیس جمهور، امریکا را عامل این طراحی معرفی کرده است که با گذشت بیش از دو شبانه روز از مخابره خبر توسط این سایت، مسئولان دفتر ریاست جمهوری آن را تکذیب نکرده‌اند ولذا می‌توان آن را خبر صحیح دانست. اکنون با فرض آمریت و عاملیت امریکا در طرح ربودن و ترور رئیس جمهور ایران، چند نکته مهم باید مورد بررسی کارشناسان قرار گیرد.
۱‌ ) ‌رئیس جمهور ایران از سال ۸۴ تا مهر ماه ۸۶، سه بار به آمریکا سفر کرد و همه سفرهای او نیز برای امریکایی‌ها چالش برانگیز بوده است. اما تاکنون در خصوص تلاش امریکا برای ضربه زدن به دکتر احمدی نژاد، اطلاعاتی در اختیار مردم قرار نگرفته است. ضمن آنکه اگر تصمیمی در این مورد وجود داشت، قاعدتاً اجرای آن در خاک امریکا بسیار آسان‌تر بود پس می‌توان نتیجه گرفت از زمان پایان آخرین سفر دکتر احمدی نژاد به امریکا (نیمه مهر ماه ۸۶) تا زمان سفر او به عراق، تغییراتی در سیاست امریکا نسبت به ایران به وجود آمده و این تغییرات آنقدر جدی است که حتی ربودن و ترور رئیس جمهور – علیرغم پیامدهای بسیار منفی و سنگین و هزینه‌های غیرقابل پیش‌بینی آن برای امریکا – را شامل می‌شود. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد مسئولان دستگاه دیپلماسی خارجی کشورمان هم باید تغییراتی در نحوه تعامل خود با امریکا ایجاد نمایند. همچنین این مسئله باید سیاست‌گذاران ایرانی را نسبت به نزدیک شدن برخی کشورهای قدرتمند اروپایی به امریکا و همزبانی‌های آنها با سران واشنگتن، حساس نماید. همراهی چین، روسیه و برخی کشورهای دیگر، با امریکا در راستای تنظیم قطعنامه‌های ضد ایرانی نیز بایستی با برخورد متفاوت دستگاه دیپلماسی ایران، مواجه شود. این در حالی است که هیچ نشانه‌ای از تغییر رفتار رسمی ایران با هم پیمانان علنی و غیرعلنی امریکا به چشم نمی‌خورد.
‌۲ ) ‌یکی از عرصه‌هایی که ایران و امریکا در آن حضور دارند، <بحران عراق> است. اگر مسئولان دولت نهم، منابع اطلاعاتی خود را دقیق می‌دانند و بر قطعی بودن <طرح ترور رئیس جمهور اسلامی ایران> تأکید دارند، بایستی تعامل خود با دولت عراق را– بخصوص با توجه به نشانه‌هایی که از امضای قرارداد امنیتی عراق با امریکا وجود دارد – تغییر دهند. زیرا امضای این قرارداد، نهایتاً عراق را به پایگاهی برای پذیرایی از نیروهای نظامی امریکا تبدیل می‌کند؛ همان امریکایی‌هایی که انجام هر نوع دشمنی غیر متعارف با نظام جمهوری اسلامی و سران آن را برای خود مباح می‌شمارند. حتی به نظر می‌رسد مسئولان عالیرتبه دولتی، می‌بایست در مذاکرات اخیر خود با نوری المالکی در تهران، تهدیدهای امریکا علیه ایران – حتی اگر در حال حاضر عملی نباشد– را به موضوع اصلی مذاکرات تبدیل می‌کردند. این در حالی است که در متن منتشر شده از مذاکرات نوری المالکی با دکتر احمدی‌نژاد، پرویز داوودی، منوچهر متکی و سعید جلیلی، هیچ اشاره‌ای به موضوع حضور امریکایی‌ها در عراق وجود نداشت.
‌ ۳-) دکتر احمدی نژاد هم‌اکنون رئیس جمهور اسلامی ایران است و حضور او در کشورها و مجامع بین‌المللی، بایستی به صورتی باشد که هیچ کس نتواند به جایگاه حقوقی او کوچک‌ترین تعرضی داشته باشد.
بر همین اساس، مشخص نیست که چرا بعد از سفر به عراق و کسب اطلاع از نقشه امریکایی‌ها برای ربودن و ترور رئیس جمهور ایران، باز هم او به سفری رفت که از لحاظ میزان تهدید، تفاوت چندانی با حضور او در عراق نداشت. به عبارت دیگر مسئولان امنیتی دولت نهم و مشاوران رئیس جمهور باید توضیح دهند چه توجیهی برای حضوراحمدی نژاد در <رم> دارند؛ در حالی که هم پیمانی و ارتباط بسیار عمیق نخست وزیر فعلی ایتالیا با سران کاخ سفید، قابل تردید نیست.
‌ ۴‌) با توجه به نزدیک بودن برگزاری اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل، مشاوران رئیس جمهور باید او را از چهارمین حضور در مقر سازمان ملل برحذر دارند. زیرا این اجلاس در حالی برگزار خواهد شد که تنها دو ماه از دوره مسئولیت رئیس جمهور فعلی آمریکا باقی مانده است؛ همان رئیس جمهوری که هوگو چاوز – دوست نزدیک آقای احمدی نژاد – او را در ماههای آخر ریاست، خطرناک‌تر از همیشه می‌داند.
به هر حال، خبری که رئیس جمهور ایران، آن را با تأخیر اعلام کرد اگر از نظر مسئولان دولت نهم، قطعی و غیر قابل تردید تلقی می‌شود بایستی بر بسیاری از اقدامات مسئولان دولت به ویژه روابط آنها با عراق از جمله <مذاکرات ایران با امریکا به خاطر منافع عراق> اثر بگذارد.

منبع : روزنامه آفتاب یزد