شیخ محمد تقی اصفهانی و فتحعلیشاه

شیخ محمد تقی اصفهانی از علمای مشهور بود و در عهدی که هنوز شهر اصفهان مرکز علمی شمرده می‏شد در آنجا حوزه درس و محضر داشت. شهر اصفهان تا اواخر دوره محمد شاه قاجار و اوایل ناصرالدین شاه مقام برتری خود را در پرتو وجود علما و حکما و ریاضی دانان بی مانندش حفظ کرده بود.
شیخ محمد تقی مردی مجتهد و صاحب مقامات و داماد شیخ جعفر نجفی از بزرگان و علما بود. البته دختر مرحوم شیخ جعفر می‏خواست نفوذ و مقامی را که پدرش دارا بود شوهرش نیز داشته باشد و از این حیث غالباً شیخ محمد تقی را مورد سرزنش قرار داد و هر چند به اندازه خانم‏های دوره ما بنا بر تربیت دینی که دیده بود شوهر خود را آزار نمی‏داد اما چون زنان تربیت یافته هر عصری که باشند باز هم زنند، بیش و کم تا حدی را حتی وی را مختل می‏ساخت.
هنگامی که فتحعلیشاه قاجار به اصفهان وارد شد از علمای بزرگ آنجا یک یک دیدن کرد و از آن جمله به دیدن شیخ محمد تقی نیز رفت و شیخ در اثنای صحبت اشاره به فشاری که از طرف زنش به او وارد می‏آمد نمود گفت:
چون دختر استادم شیخ جعفر است به احترام استاد حیران مانده‏ام چه چاره ‏ای بیندیشم!
شاه که به سخنان محمد تقی به دقت گوش می‏داد قاه قاه خندید و گفت: پادشاه کشورت‏های‏های گریه کن که از فشار صدها زن پرمدعا رنج می‏کشد و اگر امثال شما فریادرسی داشته باشید بیچاره پادشاه شما فریادرسی هم ندارد!

منبع : اصفهان