بخشش ، عفو

چشم پوشی از مجازات یک گناه کار، مجازاتی که می تواند در شکل ابراز تنفر، انتقام و یا هر گونه آسیب رسانی مادی یا معنوی باشد. ׳
بخشش در رابطه میان دو انسان، نشان دهنده گذشت، تحمل دیگری و یا بزرگواری یکی یا هر دو آنهاست. انگیزه مهم برای بخشیدن یک هم نوع، عبارت است از امیدواری در بهبود رفتارهای اخلاقی او. بخشیدن یک گناه کار، در مرتبه نخست، حتمن مساوی با پذیرش او در جمع و یا در آن رابطه نیست و بیش از همه تمایل به برقراری عدالت و فراهم نمودن امکان جبران گناه است. این انتظار می رود که شخص گناهکار بدنبال تقاضای بخشش از فرد یا یک جمع، در جهت اصلاح خود بکوشد. فرد یا جمع بخشنده هم معمولن از اعلام گناه دیگری و همچنین عمل بخشش خود در افکار عمومی اجتناب می کند تا آبروی فرد گناهکار را به خطر نیاندازد نسبت به جرم و شرایط بخشش تنها در رابطه میان دو نفر یا دو گروه وجود ندارد، بلکه می تواند در سطح اداری، کشوری و یا جهانی باشد. بخشش گناهکاران برای ایجاد آرامش و حفظ صلح در تمام فرهنگ ها و مذهب ها، یک برجستگی ممتاز اخلاقی به شمار می رود، بطوری که خداوند را هم دارای این خصوصیت دانسته اند. ׳
بخشش نباید به معنی بی توجهی به گناه و سهل انگاری نسبت به خطاها باشد. ׳

منبع : فلسفه