۵ مرداد ـ ۲۷ جولای ـ شاعری که میهن دوستی را ندا می داد

جیوسووی كاردوچی Giosue Carducci ادیب و شاعر میهندوست ایتالیائی ۲۷ ژوئیه (روزی چون امروز) در سال ۱۸۳۵ به دنیا آمد و ۱۶ فوریه سال ۱۹۰۹ در گذشت و در سال ۱۹۰۷ برنده جایزه ادبی نوبل شد.
پدر «كاردوجی» یكی از مبارزان وحدت ایتالیا بود و در تسكانی به حرفه پزشكی اشتغال داشت. كادوچی كه در میهندوستی پا جای پای پدر گذارده بود در دوران مبارزات وحدت ایتالیا شهر به شهر و روستا به روستا می رفت و برای نوجوانان و جوانان آنجا شعر و سرود میهنی می خواند و بیشتر آنان تحت تاثیر همین سرودها داوطلب جنگ با اتریش شدند و به ارتش وحدت پیوستند و نیروهای اتریشی را كه چند برابر آنان بودند درهم كوبیدند و پس از قرنها از ایتالیا بیرون انداختند.
كاردوچی خطیبی زبردست بود و نفوذ كلام او روحیه ایتالیایی ها را آن چنان تقویت كرد كه آماده توسعه قلمرو ایتالیای نوپا تا مرزهای امپراتوری روم شدند. كاردوچی در ناسیونالیسم آن چنان افراط داشت كه با همه روشنی فكر از تصرف مجدد شمال افریقا، آلبانی، یوگوسلاوی و یونان توسط ایتالیا علنا حمایت می كرد كه موسولینی موقتا به قسمتی از این آرزو جامه عمل پوشانید.
كاردوچی همانند فردوسی ما قسمتی از تاریخ ایتالیا را به شعر درآورد و شاعر ملی عصر خود لقب گرفت. وی این قسمت اشعار خود را به سبك كلاسیك (روم و یونان باستان) سروده است. در همین راستا، كاردوچی كتاب نهم اشعار «همر» شاعر باستانی یونان را به ایتالیایی (لاتین جدید) ترجمه كرد.
كاردوچی همانند فردوسی به خاطر پول و شهرت شعر نمی سرود، هدف او تنها وطنش بود. وی از دوستداران شیلر (آلمانی) بود. كاردوچی كه دارای دكترا در ادبیات و استاد دانشگاه و بنیاد گذار انجمن ادبی ایتالیا بود در عین حال از هواداران سرسخت دمكراسی بود، ولی می گفت كه دمكراسی یا باید كامل و واقعی باشد و یا اصلا وجود نداشته نباشد. او جمهوری بودن یك كشور را دلیل دمكراسی بودن آن نمی دانست و عقیده داشت كه نوع ریاست بر كشور سوای دمكراسی آن است. كاردوچی تاكید داشت دمكراسی به همان گونه كه افلاتون گفته باید در ذهن ملت نقش بندد و مردم به آن، تا حد ایمان وفادار باشند و آن را دقیقا رعایت و اجرا كنند و این دقت را در اطاق های رای گیری (محل صندوق آراء) بكار برند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز