می‌آییم، قهرمان می‌شویم و می‌رویم

روزهای نخستی را كه قرار شد استرالیا از آن به بعد آینده فوتبالی‌اش را در آسیا دنبال كند به خوبی به خاطر داریم، روزهایی كه شاید تمام فوتبال آسیا چه قدرتمندان و چه ضعیف‌ترها ترس زیادی از فوتبال استرالیا داشتند و بر این باور بودند كه با حضور زردپوشان قاره دور افتاده در آسیا كار برای رسیدن به موفقیت دشوارتر خواهد شد.
شاید این موضوع كاملا درست بود چرا كه حداقل نام استرالیا باعث می‌شد تیم‌ها با ترس بیشتری گام به عرصه رقابت‌های آسیا بگذارند و همان استرس به قیمت تضعیف قدرت آنها تمام شود.
بسیاری از كارشناسان و علاقه‌مندان به ورزش محبوب فوتبال هم در آسیا بر این باور بودند كه حضور تیم‌هایی همچون استرالیا در سطح رقابت‌های آسیا با توجه به در اختیار داشتن لژیونرهایی كه در لیگ‌های معتبر اروپایی به ویژه انگلستان توپ می‌زنند باعث خواهد شد سطح فوتبال قاره كهن بالاتر برود و صد در صد این موضوع به نفع فوتبال آسیا خواهد بود.
هر چه به جام ملت‌های آسیا نزدیك‌تر می‌شدیم حضور استرالیا در این جام بیش از پیش احساس می‌شد تیم قدرتمندی كه بیشتر فوتبال آسیا شناخت چندانی از آن نداشت و حتی قدرت‌هایی همچون كره، ژاپن، عربستان و ایران بر این باور بودند كه حالا رسیدن به قهرمانی دشوارتر و البته شیرین‌تر از گذشته خواهد بود.
استرالیا در گروه چندان دشواری هم حاضر نبود و این تیم همچون تمام تیم‌های آسیایی از همان روزها بیشتر به دنبال كار در دور دوم رقابت‌ها و رسیدن به مرحله نیمه‌نهایی بودند چرا كه حتی حضور عراق در این گروه كه عمان و تایلند نیز در آن حاضر بودند باعث نمی‌شد كسی شانس نخست صعود از این گروه را از استرالیا بگیرد.
تایلند و عمان كه گذشته درخشانی در سطح فوتبال آسیا نداشتند و عراق هم وضعیت مناسبی نداشت و از این رو غول‌های زردپوش استرالیا از همان روزها با علم به اینكه به راحتی از این گروه صعود خواهند كرد به فكر رسیدن به قهرمانی آن هم به سادگی هر چه تمام‌تر بودند و به آن می‌اندیشیدند كه رسیدن به این مهم كار دشواری نخواهد بود.
ترس آسیا از فوتبال استرالیا كه در جام‌جهانی هم نسبتا موفق ظاهر شده بود به این موضوع كمك زیادی می‌كرد تا استرالیا از روز اول رقابت‌ها خود را در مرحله دوم این جام ببیند.
استرالیا در اولین مصاف هم كار چندان دشواری نداشت چرا كه فوتبال عمان به هیچ وجه با فوتبال استرالیا قابل قیاس نبود و به نظر نمی‌آمد كار سختی پیش روی آنها برای پیروزی باشد اما انگیزه بالای ملی‌پوشان عمان كه دیگر كمتر به زمین خوردن و وقت‌كشی می‌اندشیدند در مقابل میهمان ناخوانده آسیا باعث شد در میان ناباوری همه استرالیا در همان نیمه اول بازی را از دست رفته ببیند و با گلی كه از عمان دریافت كرد تازه فهمید كه قاره كهن می‌تواند قتلگاه فوتبال استرالیا باشد.
مطمئنا اگر كم‌تجربگی فوتبال عمان به خصوص در خط دفاع و دروازه این تیم نبود استرالیا نمی‌توانست در لحظات پایانی بازی از شكست تلخی كه در پیش رویش بود فرار كند و عمان هم اولین شگفتی‌ساز جام ملت‌های آسیا می‌شد که البته این گونه نشد و تساوی یک – یک حاصل اولین حضور استرالیا در جام ملت‌های آسیا بود. اما بعد از این بازی دوستداران فوتبال استرالیا و حتی برخی از کارشناسان اعلام کردند که به هیچ وجه در بازی اول نمی‌توان به قدرت و یا ضعف یک تیم نمره‌ای داد و باید منتظر درخشیدن و راه افتادن ستاره‌های استرالیا در ادامه رقابت‌ها باشیم.
چند روزی از این موضوع گذشت تا رویارویی دوم استرالیا در مقابل عراق، حالا دیگر می‌شد به خوبی فهمید که بازیکنان استرالیا چه عملکردی خواهند داشت و عیار آنان به خوبی معلوم می‌شد.
پیروزی نیمه اول عراق بیانگر همه چیز بود، حتی حذف زودهنگام استرالیا از جام چهاردهم و اولین حضورش در جام ملت‌های آسیا. اما گل این تیم در ابتدای نیمه دوم باز هم پیش‌بینی‌ها را سخت کرد و ما را بار دیگر به قدری تأمل‌ وادار کرد تا اینکه گل‌های دوم و سوم عراق دروازه استرالیا را گشود تا استرالیا ضمن اینکه اخلاق را هم باخته بود بازی را هم ببازد و بداند که فکر می‌آییم، قهرمان می‌شویم و می‌رویم تنها یک خواب آشفته برای قاره دورافتاده بود و با حذف احتمالی از جام ملت‌ها که دور از انتظار هم نیست باید برای مسابقات آینده خود را با شناختی بیشتر آماده حضور در رقابت‌های آسیایی کند. البته هنوز هم برای خداحافظی با زردپوشان بداخلاق استرالیایی اندکی زود است اما می‌توان به آنان گفت که خوش‌آمدید.

وحید رجایی

منبع : روزنامه شرق