تعارض در مدیریت هنری

آرزوی هر هنرمند این است که در رأس هر نهاد هنری یک هنرمند نشسته باشد. اما یک تعارض در کار مدیریت و هنری وجود دارد: فلسفه‎ی مدیریت با سلیقه‎های شخصی هنری هم راستا نیستند. مدیر گروهی را راهبری می‎کند که از هزینه‎ها و تدارکات وبرنامه‎ریزی گرفته تا سلیقه‎های شخصی هنرمندان را شناسایی می‎کند. او باید ناب‎ترین صورت هنر این گروه را به اجتماع تحویل دهد. این هدف کلی برای مدیریت با ساختار حوزه‎ی هنر نمی‎خواند. دست گذاشتن این مدیر روی یکی از آثار برجسته مشکلاتی پدید می‎آورد از این گونه پرسش‎ها که «چرا این اثر». او باید بتواند پاسخ گوید که این گزینش نه سلیقه‎ی شخصی‎اش بوده که برای راه‎برد این گروه لازم بوده است. اما مشکل این جاست که او شاید با میل باطنی این اثر را نگزیده باشد. یعنی این که این اثر را ابدا دوست نداشته باشد. آیا این تناقض از سوی هنرمندان مورد پرسش واقع نمی‎شود: اثری را که نمی‎پسندی چه گونه تولید می‎کنی؟
این پرسش پاسخ سرراست و قانع کننده‎ای ندارد. مگر این که نشان دهنده‎ی یک تناقض بین کار مدیریت وکار هنری‎ست. چنان که می‎دانیم، کار مدیریت مربوط می‎شود به گروهی از هنرمندان و این سلیقه‎ای‎ست رودروی سلیقه‎ی شخصی. این تناقض از سر ناچاری‎ست. از این که برای ما پرسش مهمی قلمداد می‎شود، از روی بی‎تجربگی‎ست. کسانی که حتا یک هفته کار مدیریت انجام دهند خواهند فهمید که در چه مقامی قرار گرفته‎اند. پدری که دو فرزند دارد حتا در نهان نیز به زبان خود نمی‎آورد که کدام دوست داشتنی‎تر است. در مقام اداره‎ی خانه او توان هر کدام از فرزندان‎اش را می‎داند و از آن بهره می‎برد و دوست داشتن و برتر بودن واژه‎هایی‎اند اختلاف افکن. وقتی دو فرزند خردسال‎اش به سوی‎اش می‎شتابند او از سر ناچاری یکی را ابتدا به آغوش می‎کشد و سپس دیگری را. و این که چرا این یکی و نه آن یکی، پرسشی‎ست سخت و طاقت‎فرسا. بنابر این، در شرایط مطلوب و آرمانی کار مدیریتی تناقضی از این شکل در خود دارد و باید در نقد و تحلیل‎های خود لحاظ کرد. کار هنری در کشور ما علاوه بر برنامه‎ریزی‎های هنری، فروکاستن تنش‎های بین هنرمندان است. و برای پرهیز از این تنش‎ها فرصت سوزی می‎کند. این نیز مشکلی عملی‎ست که گریبان‎گیر مدیران هنری‎ست.

http://tabrizfoto.blogfa.com/۸۷۰۳.aspx
خلیل غلامی

منبع : مطالب ارسال شده