هیروشیما، عشق من - Hiroshima, Mon Amour

سال تولید : ۱۹۵۹
کشور تولیدکننده : فرانسه و ژاپن
محصول : سامی هالفون
کارگردان : آلن رنه.
فیلمنامه‌نویس : مارگریت دوراس.
فیلمبردار : ساشا ویرنی و میچیو تاکاهاشی.
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ دلرو و جووانی فوسکو
هنرپیشگان : امانوئل ریوا، ایجی اوکادا، استلا داساس، پی‌یر باربو و برنار فرسون.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۸۸ دقیقه.


بازیگری فرانسوی (ریوا) برای بازی در فیلمی به ژاپن می‌آید و با آرشیتکتی ژاپنی (اوکادا) برای دو روز رابطه برقرار می‌کند. رنجی که زن بابت کشته‌شدگان بمباران هیروشیما حس می‌کند او را به یاد ضایعه‌ای می‌آندازد که خود در گذشته متحمل شده است. زن به سربازی آلمانی دل باخته بوده و سرباز در روز آزادی به قتل رسیده است. سپس خانواده زن، او را به جرم عشق به دشمن در زیرزمینی تاریک به حبس کشیده‌اند. او حالا تمام شهر ـ بمب، مرگ مصیبت، معلولیت جسمی ـ را معطوف مرد می‌کند. مردی که "هیروشیما" می‌خواندش...
٭ نخستین فیلم رنه که اغلب گفته می‌شود برای پیش‌برد هنر سینما، نقشی به همان اندازه مهم را بازی کرده که همشهری کین (اورسن ولز، ۱۹۴۱). استاد که پیش از این به‌خاطر مستندهای تکان‌دهنده‌اش شهرت داشت، برای حضور در سینمای حرفه‌ای، فیلم‌نامه اریژینال دوراس (نویسنده بزرگ مکتب "رمان‌نو") را به کار می‌گیرد و اثری به تمامی مدرن عرضه می‌دارد. این‌جا ترکیب غربت صدا و تصویر، تکه‌ فیلم‌های مستند تلخ، نماهائی پرمهر از نزدیکی دو قهرمان، گذشته و حال، گذشته و گذشته آن‌طور که به یاد می‌آید، شهر و فرد، شور و ناامیدی،... فیلمی نفس‌بر نتیجه می‌دهد که، مثل هر اثر بزرگ هنری، هیچ‌گاه به تمامی فهمیده نمی‌شود!