برف‌های کیلیمانجارو - The Snows Of Kilmanjaro

سال تولید : ۱۹۵۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : فاکس قرن بیستم
کارگردان : هنری کینگ
فیلمنامه‌نویس : کیسی رابینسن، برمبنای داستان کوتاهی نوشته ارنست همینگوی
فیلمبردار : لیون شامروی.
آهنگساز(موسیقی متن) : برنارد هرمان.
هنرپیشگان : گریگوری پک، سوزان هیوارد، اواگاردنر، هیلدگارد نف، لیو کارول، تورین تاچر، اوا نورینگ، هلن استنلی و مارسل دالیو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۷ دقیقه.


اردوگاهی توریستی در آفریقا. نویسنده‌ای به‌نام‌ "هاری" (پک) بر روی تختی سفری دراز کشیده و در تب قانقاریا می‌سوزد. او گاه به هوش می‌آید و تصور می‌کند که چیزی به پایان عمرش باقی نمانده است و در همین بین همسر ثروتمندش، "هلن" (هیوارد)، از او پرستاری می‌کند. "هاری" خود را در هفده سالگی در شمال مرکزی آمریکا به یاد می‌آورد و سپس در جوانی در پاریس که به "سینتیا" (گاردنر) دل می‌بازد. او رمان نخست خود را بر مبنای شخصیت "سینتیا" می‌نویسد و بدون توجه به بارداری دختر همراهش رهسپار گشت و گذار در آفریقا می‌شود. تا این‌که "سینتیا" بر اثر سقوط از پله سقط جنین می‌کند. "هاری" در جریان جنگ داخلی اسپانیا، بدون نتیجه، با دیگر با "سینتیا" روبه‌رو می‌شود. تا این‌که پس از چندی در پاریس با "هلن" ملاقت می‌کند. در برخورد اول "هاری"، "هلن" را با "سینتیا" اشتباه می‌گیرد. با این همه به زودی با او ازدواج می‌کند...
٭ اقتباسی خسته کننده از رمان پرآوازه همینگوی که تنها به‌لطف بازی خوب پک در نقش نویسنده‌ای خودخواه و گاردنر در نقش همسر سابق او که قربانی این خودخواهی می‌شود، هنوز دیدنی است. نقطه ضعف اساسی فیلم پرداخت ضعیف رابطه نویسنده و همسر فعلی‌اش است. نقطه ضعف اساسی فیلم پرداخت ضعیف رابطه نویسنده و همسر فعلی‌اش است که با تمام کوشش هیوارد در ارائه شخصیت زنی که همواره سایه سنگین زن دیگری را باید تحمل کند، جذابیتی ندارد.