راهی به سوی پایان دنیا

در حالی که یک آزمایش هسته‌ای صورت گرفته از سوی دولت کره شمالی، موج تبلیغاتی گسترده‌ای را علیه این کشور برانگیخت، اما به نظر می‌رسد که در فراسوی این سر و صداهای رسانه‌ای، تهدیدات ناشی از وجود ۰۰۰/۳۰ سلاح هسته‌ای موجود در دنیا که ۹۶ درصد آنها نیز در اختیار ایالات متحده و روسیه قرار دارند، به فراموشی سپرده شده است. امروزه بسیاری از کارشناسان مسایل نظامی معتقدند که سیستم‌های کنونی پرتاب موشک‌های هسته‌ای این کشور به دلیل وجود تهدیدات ناشی از اقدامات خرابکارانه، اشتباهات انسانی،‌ حملات تروریستی و یا به صورت تصادفی، بسیار آسیب‌پذیر و غیرقابل اطمینان می‌باشند. چرا که تاکنون این سیستم‌های اعلام خطر اولیه حمله هسته‌ای، بارها دچار اشتباه شده‌اند. همچنین اقدامات بین‌المللی نیز در جهت انهدام این سلاح‌ها با موفقیت چندانی روبه‌رو نبوده است. بدین ترتیب نویسنده این مقاله معتقد است که در صورت تداوم شرایط کنونی، نمی‌توان به اصلاح آن امیدوار بود.
امروزه به سختی می‌توان مشکلات مرتبط با آزمایش اخیر سلاح‌های هسته‌ای کره شمالی را ارزیابی نمود. به دنبال یک انفجار کوچک اتمی در منطقه‌ای کوهستانی در شمال این کشور و با قدرت یک کیلو تن (بمب استفاده شده در هیروشیما، قدرتی معادل ۱۳ کیلوتن داشت) ایالات متحده تحریم‌های اقتصادی شدید و همه‌جانبه را بر علیه این کشور فقیر دارای میلیون‌ها انسان دارای سوءتغذیه‌ای که همچنان هم از دولت حاکمشان حمایت می‌نمایند، اعلام کرد. هرچند از دیدگاه سایر کشورهای دنیا، این اقدامات هولناک و دامن زدن به مسابقه تسلیحاتی هسته‌ای، به سوی آینده‌ای نامعلوم پیش می‌رود.
در حالی که روز به روز کشورهای بیشتری وارد باشگاه هسته‌ای می‌گردند، تلاش در جهت منع گسترش این تسلیحات، در جهت نجات جان انسان‌ها از دیدگاه بسیاری پنهان مانده است. در واقع، ملت‌های اصلی محور شرارت دنیا که جهان ما را در لبه یک پرتگاه هسته‌ای قرار داده‌اند، ایالات متحده و روسیه هستند. لذا برخلاف این ایده رایج، تهدید انجام یک حمله هسته‌ای گسترده، چه به صورت تصادفی، اشتباه انسانی و یا حمله‌ای تروریستی، همچنان رو به افزایش می‌باشد.
با توجه به وجود ۰۰۰/۳۰ سلاح هسته‌ای در جهان امروز، ایالات متحده و روسیه ۹۶ درصد این تسلیحات را در اختیار دارند. به علاوه، روسیه اکثر ۸۲۰۰ سلاح هسته‌ای استراتژیک خویش را به سوی هدف‌هایی در ایالات متحده و کانادا نشانه‌گیری کرده است. در حالی که، ایالات متحده اکثر ۰۰۰/۷ سلاح هسته‌ای هیدروژنی خویش را به سوی انبارهای موشکی روسیه و مراکز فرماندهی این کشور، نشانه‌روی نموده است. البته باید دانست که هر یک از این سلاح‌های گرما - هسته‌ای، قدرتی ۲۰ برابر بمب استفاده شده در شهر هیروشیما دارند.
از مجموع ۰۰۰/۷ سلاح استراتژیک ایالات متحده، ۲۵۰۰ سلاح را موشک‌های بالستیک قاره پیمایی تشکیل می‌دهند که آماده شلیک سریع در کوتاه‌ترین زمان هستند. همچنین آمریکا ۲۶۸۸ بمب هیدروژنی در اختیار دارد که بر روی زیر دریایی‌های خود استقرار داده و آماده شلیک سریع می‌باشند.
براساس گزارش «مرکز اطلاعات دفاعی»، گروهی که سیاست‌های دفاعی ایالات متحده را در قبال یک حمله ناگهانی مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهند، اعلام نموده که فرمانده ارشد نیروی هوایی ایالات متحده، در صورت اعلام خطر تنها ۳ دقیقه زمان برای عکس‌العمل در اختیار دارد. ۱۰ دقیقه هم زمان برای انجام یک گفتگوی ۳۰ ثانیه‌ای مدنظر گرفته شده است و به دنبال آن، در صورت تصمیم رئیس‌جمهور، دفاع موشکی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. همچنین باید دانست که موشک‌های شلیک شده ظرف ۱۰ تا ۳۰ دقیقه به اهداف خود خواهند رسید.
البته روس‌ها نیز از سیستم تقریباً مشابهی بهره می‌گیرند، به استثنای این که آنان از رادارهای زمینی جهت شناسایی مسیر حرکت موشک‌های پرتاب شده، بهره بیشتری می‌برند، چرا که ماهواره‌های آنان، در طول زمان با مشکلات فنی زیادی روبه‌رو شده است.
البته این شرایط، نگرانی‌هایی را برای رهبران سیاسی و نظامی روسیه به همراه آورده است. زیرا در۱۱ ژانویه ۱۹۹۵ میلادی، رئیس‌جمهور یلتسین تنها ۱۰ ثانیه تا پرتاب یک موشک هسته‌ای روسی فاصله داشت، چراکه ایستگاه‌های ردیاب، پرتاب یک ماهواره نروژی هواشناسی را به عنوان شلیک یک موشک آمریکایی ثبت و اعلام نموده بودند.
اکثر شهرهای با بیش از ۰۰۰/۵۰ نفر جمعیتی که در شمال قاره آمریکا واقع شده‌اند، با حداقل یک بمب هیدروژنی هدف گرفته شده است. تنها با انفجار ۰۰۰/۱ بمب در ۱۰۰ شهر، یک زمستان هسته‌ای رخ خواهد داد که تقریباً پایان حیات در کره خاکی را به ارمغان خواهد آورد. البته ما در کل نیمکره شمالی، تنها ۳۰۰ شهر بزرگ داریم.از سوی دیگر در یکی از بررسی‌های انجام شده در مورد الگوی حملات نظامی روسیه به خاک آمریکا، اعلام گردیده که شهر نیویورک، یکی از هدف‌های اصلی حملات موشکی روسیه خواهد بود. همچنین در دهه ۸۰ میلادی نیز اعلام شده بود که روس‌ها یک مگاتن بمب تنها برای ۳ فرودگاه بزرگ شهر نیویورک، در نظر گرفته‌اند. به علاوه، حمله به پل‌های مهم، بورس وال استریت، پالایشگاه‌های نفت،‌ راه‌آهن، نیروگاه‌های برق و بندرگاه‌ها نیز از سایر اهداف پیش‌بینی شده می‌باشد.انجمن مدیریت بحران فدرال، تخمین می‌زند که شهر نیویورک، در صورت وقوع یک حمله هسته‌ای، با طوفانی از آتش و دود و خاکستر به ویرانه‌ای تبدیل خواهد شد.
میلیون‌ها نفر در چند لحظه خواهند مرد و افراد زخمی نیز به دلیل بروز سوختگی‌های شدید و قرار گرفتن در معرض تشعشعات هسته‌ای، به سرعت جان خود را از دست خواهند داد. یک واقعیت هولناک در رابطه با این سیستم‌ها این است که سیستم‌های اعلام خطر بکار گرفته شده از سوی آمریکا و روسیه، به صورت روزانه آلارم‌های اشتباهی را ثبت می‌نمایند که آتش‌سوزی‌های رخ داده در طبیعت، پرتاب ماهواره‌ها و یا بازتابش نور خورشید در اقیانوس‌ها و ابرها از جمله دلایل این وضعیت به شمار می‌رود. اما نکته حائز اهمیت دیگر این است که ایالات متحده و روسیه، در معرض تهدید تروریست‌ها و هکرهایی هستند که می‌توانند اعلام خطرهای اولیه رایانه‌ای و فرامین مراکز فرماندهی را دستکاری کنند.در نتیجه، با توجه به تلاش بسیاری از کشورهای دنیا برای ورود به باشگاه هسته‌ای، شورای امنیت ملی ایالات متحده، دولت ایالات متحده، کنگره ایالات متحده، دولت کانادا و کرملین از درک جدی‌ترین خطر فراروی خویش، ناکام مانده‌اند. چرا که هزاران بمب هیدروژنی، تنها برای پرتاب خود، به مویی بسته شده‌اند.
اما چرا اوضاع به این شکل درآمده است و چرا مقامات دولتی هرگز به این حقیقت اشاره‌ای نمی‌کنند؟
باید یادآور شد که اینک روسیه و ایالات متحده، روابط کاری دوستانه‌ای دارند و براساس توافق گورباچف و ریگان در سال ۱۹۸۸ میلادی آنان متعهد گردیده‌اند که سلاح‌های هسته‌ای خود را به صورت متقابل منهدم نمایند.اما آیا ابر قدرت‌های هسته‌ای دنیا، از صلاحیت اخلاقی لازم جهت خلع سلاح متقابل هسته‌ای و اتمی سایر کشورهای دنیا از طریق سازمان ملل متحد برخوردار می‌باشند؟فرانسه و چین نیز که هم اینک از نابودی سلاح‌های هسته‌ای خویش، استقبال نموده‌اند، این امر را منوط به خلع سلاح سایر ابر قدرت‌های دنیا دانسته‌اند. البته اسراییل، پاکستان و هند نیز که معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای را امضاء نکرده‌اند، باید با فشار بین‌المللی بیشتری روبه‌رو گردند. از سوی دیگردکتر البرادعی دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که به دریافت جایزه نوبل نیز نائل آمده ، خواهان ایجاد یک نقشه راه جهت خلع سلاح هسته‌ای شده است، هر چند زمان به نفع ما نیست.

نویسنده: هلن کالدیکوت
مترجم: محسن داوری
منبع:
www.canada.com