نگرانی صهیونیست ها از نابودی "اسرائیل"

با نگاهی به عناوین و تیترهای مطبوعات همه جریان ها و گرایش ها در رژیم صهیونیستی می توان احساس عمیق سرخوردگی و یأس را در وجود سران و مردمان صهیونیست به وضوح دید، زیرا هر چند كه می توان گفت كه بهشت موعود یهودیان در بعد مادی آن فراهم شد و آرزوی صهیونیست ها برای بازگشت به آنچه "سرزمین موعود" می نامیدند، تحقق یافته است، اما در بعد روحی و روانی، بحرانی شدید فكر و اندیشه و وجدان جامعه صهیونیستی را فرا گرفته است و مانع از آن می شود كه این قوم نیز بسان سایر اقوام جهان احساس ریشه دار بودن كنند. بر همین مبنا بال دیگر آن بهشت موعود، وجود خارجی ندارد.
مسأله "ادامه حیات" رژیم صهیونیستی این نگرانی را به ویژه پس از سخنان آقای احمدی نژاد درباره لزوم زوال "اسرائیل" از صحنه گیتی و بازگشت غاصبان صهیونیست به جاهایی كه از آن متولد شده اند، دو چندان كرده و كاملا آشكار ساخته است. این سخنان واكنش های گسترده ای را در جامعه صهیونیستی و اقشار مختلف یهودیان ساكن فلسطین اشغالی بر انگیخته است.
احتمال افزایش این یأس درونی در محافل صهیونیستی می تواند موجب تشدید وتسریع مهاجرت معكوس یهودیان از فلسطین اشغالی و خشك شدن منابع انسانی این رژیم غاصب و توقف مهاجرت به داخل شود كه این امر سبب می شود یكی از اصلی ترین ستون های موجودیت رژیم صهیونیستی كه شهرك سازی و شهرك نشینان هستند، فرو افتد.
مطبوعات صهیونیستی بارها درباره زوال و نهایت "اسرائیل" مقالات و گزارش هایی منتشر كرده اند. روزنامه عبری زبان یدیوت آهارانوت در تاریخ ۲۷/۱/۲۰۰۲ میلادی مقاله ای منتشر كرد كه در آن آمده است، "صهیونیست ها از ترس فرا رسیدن روز سیاه خانه ها و آپارتمان هایی در خارج (از فلسطین اشغالی) می خرند، همان روزی كه هیچ یك از "اسرائیلی ها" نمی خواهند درباره آن فكر كنند یعنی روز زوال "اسرائیل".
همین موضوع در مقاله یاعبل باز میلماد یكی دیگر از نویسندگان صهیونیستی در روزنامه صهیونیستی معاریو (۲۷/۱۲/۲۰۰۱) مورد تاكید قرار گرفته و آمده است، " مدام تلاش می كنم كه این موضوع آزار دهنده را از ذهن خود بیرون كنم، اما مدام به ذهن خطور می كند و باز می گردد كه آیا پایان كار دولت (اسرائیل) هم مانند پایان كار جنبش كیبوتز خواهد بود؟ شباهت های زیادی میان حوادثی كه بر این جنبش پیش از نابودی رفت و میان وضعیت "اسرائیل" وجود دارد.
روزنامه نیوزویك هم در دوم آوریل سال ۲۰۰۲ میلادی تصویر روی جلد خود را به همین موضوع اختصاص داده بود. در این تصویر ستاره داود (علامت پرچم "اسرائیل") دیده می شد كه در داخل آن این پرسش آمده بود كه "آینده اسرائیل، آیا امكان بقا دارد؟" در این مجله همچنین پرسش هایی مطرح شده بود از جمله " آیا دولت یهودی خواهد توانست به حیات خود ادامه دهد؟ به چه قیمتی و با كدامین ماهیت؟"
آبراهام بورگ (از سیاستمداران معروف رژیم صهیونیستی) نیز در تاریخ ۲۹/۸/۲۰۰۳ میلادی مقاله ای در روزنامه یدیوت آهارانوت منتشر كرد. در بخشی از این مقاله آمده است، " پروژه صهیونیستی در حال زوال است و تنها نسل ما این فرصت را دارد كه آخرین نسل از صهیونیسم باشد".
یرون لندن هم مقاله ای در همین روزنامه (به تاریخ ۲۷/۱۱/۲۰۰۳) منتشر می كند و می نویسد، " عقربه های ساعت دولت اسرائیل در حال نزدیك شدن به صفر است". در ادامه این مقاله آمده است، "در كنفرانس سلامت اجتماعی كه همین هفته برگزار شد، اعلام شد كه شمار زیادی از اسرائیلی ها در این باره تردید دارند كه آیا اسرائیل ۳۰ سال دیگر باقی خواهد ماند یا نه. این ارقام و آمارهای بسیار نگران كننده نشان می دهد كه عقربه های ساعت به ۱۲ ( یعنی لحظه پایان) نزدیك می شود و این سبب این همه طرح سیاسی است كه در خارج از رحم حكومت نطفه می بندد.
شلو مواریخ از روشنفكران اسرائیلی می گوید:" اسرائیل پیروزی ها را یكی پس از دیگری پشت سر می گذارد تا به سرنوشت محتوم و قطعی خود برسد. "حاییم جوری" از شعرای یهودی هم بر این باور است كه هر اسرائیلی كه به دنیا می آید در درونش چاقویی دارد كه در آینده او را قربانی خواهد كرد، زیرا این خاك (یعنی اسرائیل) هیچ گاه سیراب نمی شود و مدام قبر و تابوت جدیدی می خواهد و هر تولدی مرگی در پی دارد و هر آغازی را انجامی است.
اما در این جا آنچه برای ما (فلسطینیان و مسلمانان) اهمیت دارد، چیزی است كه عاموس ایلون از نویسندگان صهیونیست این گونه توصیف می كند:" ارتشی از پابرهنگان در ویتنام شمالی، یك ارتش مجهز به پیشرفته ترین سلاح های دنیا را شكست داد، راز این پیروزی در روحیه جنگی دو طرف بود. این روحیه بود كه مبارزان و فرماندهان ویتنام شمالی را به پیروزی رساند. روحیه و تصمیم و عزم و آگاهی و یقین و اعتقاد به برنامه ای كه در پیش گرفته شده و احساس عدم وجود گزینه دیگر علت این پیروزی بود و این همان چیزی است كه "اسرائیل" ناامید از آن برخوردار نیست.
اكنون زوال مدام ذهن آنها را به خود مشغول ساخته است، زیرا قربانیانی كه از دیار و كاشانه و میهن خود رانده شده اند اكنون به همراه فرزندانشان به مبارزانی تبدیل شده اند كه همه جا فریاد می زنند و خواستار باز پس گیری سرزمینی هستند كه از آن رانده شده و اكنون در اشغال است.
این میزان یأس و سرخوردگی درونی صهیونیست ها و جامعه این رژیم غاصب، بارقه امید و انگیزه ای برای مبارزان و مجاهدان ماست و آنان احساس می كنند كه جهاد و مجاهدت های آنان به زودی به بار خواهد نشست و زمان برداشت بسیار نزدیك است، زیرا ما به اتفاق نظر همه مردم، صاحب حق هستیم.

نویسنده:احمد حمدان
منبع: مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس