انسان و آلودگی زمین

محل زندگی انسان همواره آلودگی‌ساز بوده است. انسان جانوری گروه‌زی است. با بزرگ‌شدن محل‌های زندگی، نیاز به مكان‌هایی برای تخلیه زباله بیشتر شده است. انقلاب صنعتی در قرن هجدهم آلودگی وسیع زمین را در پی داشت.
زمینی كه لوت و راكد رها شده و هرگز حاصلی نداده باشد، زمینی متروك نامیده می‌شود. برنامه‌ریزی رسمی برای استفاده از زمین تا ۱۹۴۵ عمدتا ناشناخته مانده و كاربرد زمین در صنعت با دورنماهای مسكونی و كشاورزی درآمیخته بود. در نتیجه چشم‌اندازهای كسالت‌بار فراوانی، به‌خصوص در نواحی صنعتی، وجود داشت. امروزه مكان‌های متروك به صورت نقطه كانونی برنامه‌های نوسازی درآمده‌اند. در این برنامه‌ها، مواد فاسد و زاید را با دفن‌كردن یا زهرزدایی بی‌خطر می‌سازند و از زمین از نو بهره می‌‌گیرند. اصل كنترل همه‌جانبه آلودگی كه در آن نظارت بر آلودگی هوا و آب و زمین به شكل مسوولیت كامل به یك هیات حافظ محیط‌زیست سپرده شده است، در بسیاری از كشورهای پیشرفته وجود دارد.

منبع : روزنامه تهران امروز