سکو و سکوسازی

اولین تلاش برای دست یافتن به نفت در دریا احتمالاً در کالیفرنیا حدود سال ۱۹۰۰ میلادی که از چاه‌های نفتی از اسکله‌ای متصل به ثمر رسید. چاه‌های نفتی از اسکله‌ای متصل به ساحل و به فاصله ۵۰۰ متری از کرانه دریا به‌منظور دستیابی به نفت زیر دریا حفر گردیدند.
در سال ۱۹۰۹ یا ۱۹۱۰ در دریاچه فری (Ferry) در کادوپاریش (Chaddoparishla) با استفاده از شمع‌های چوبی سکویی چوبی ساخته شد و به‌وسیله دکل‌های چوبی نصب شده بر روی آن چاه‌های نفتی حفر گردید که بدین ترتیب اتصال سکو به ساحل از بین رفته و سکو با استفاده از شمع احداث شد.
در سال ۱۹۲۰ حفاری از روی سکوی چوبی در آب‌های کم عمق در دریاچه ماراسی بیو (Maracinio) انجام گردید و در سال ۱۹۳۰ در جنوب لوئیزیانا حفاری از روی یک سکونی چوبی که کانالی در کنار آن جهت استفاده از سرویس بارج‌ها و قایق‌ها احداث شده بود صورت گرفت. ایجاد سکوهای چوبی با استفاده از شمع‌های چوبی همچنان ادامه یافت به نحوی که در سال ۱۹۳۳ سکوهای به عمق ۷/۳ متر و به فاصله یک کیلومتر دور از ساحل احداث گردیدند.
در سال ۱۹۳۷ شرکت برون اندروت (Brown & Root) آمریکایی در فاصله ۶/۱ کیلومتری از ساحل یک سکوی چوبی در عمق ۳/۴ متری احداث نمود.
در سال ۱۹۳۸ در سواحل مک‌فادین (Mc Faddin) تگزاس سکویی چوبی به ابعاد ۴/۲۷ m در ۲/۱۵ m ساخت شد که این سکو به یک سیستم پهلوگیری قایق مجهز بود که به‌وسیله قایق از یک سکوی دیگر که در نزدیکی ساحل قرار داشت سرویس داده می‌شد. سکوی دومی به‌وسیله یک سیستم خرپای فضایی (Trestle) به ساحل متصل می‌گردید که بر روی این سیستم خرپای فضایی، راه‌آهن و راه کامیون‌رو تعبیه گردیده بود. پس از گذشت مدت زمان کمتر از یک در اثر طوفان این سکو صدمه دید و سیستم شمع‌های آن خراب گردید که بعداً شمع‌های آسیب دیده احیاء گردید.
عملیات احداث سکوهای چوبی تا سال ۱۹۴۰ ادامه یافت که به علت گسترش جنگ جهانی دوم پیشرفت عملیات احداث سکو معلق ماند.
انواع سکوها: ۱) سکوهای ثابت ۲) سکوهای شابلونی.

منبع : مطالب ارسال شده