پنجشنبه, ۱۱ بهمن, ۱۴۰۳ / 30 January, 2025
مجله ویستا
جولیان پو - JULIAN PO
سال تولید : ۱۹۹۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان گلاسکو و جوزف پیرسن
کارگردان : آلن وید
فیلمنامه‌نویس : برانیمیر اسکپانوویچ و وید
فیلمبردار : برند هاینل
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتریک ویلیامز
هنرپیشگان : کریستیان اسلیتر، رابین تانی، مایکل پارکس، چری جونز، فرانکی فئسن، هاروه پرسنل و آلیس جانی
نوع فیلم : رنگی، ۸۳ دقیقه
̎جولیان پو̎ (اسلیتر) حسابداری آرام است تا حدی که اکثر مردم حتی متوجه موجودیت او نیستند. ̎جولیان̎ دوستان بسیار کمی دارد و اشتیاق به چیزی هم ندارد. او یک‌روز تصمیم به خودکشی می‌گیرد ولی می‌خواهد پیش از خودکشی، ساحل اقیانوس را ببیند. در راه، اتومبیل ̎جولیان̎ در یک شهر کوچک ناشناس که نامش حتی در حاشیهٔ نقشهٔ هیچ شهری ذکر نشده، خراب می‌شود. او چاره‌ای ندارد جز اینکه شب را در آنجا بگذراند و پس از تعمیر اتومبیلش به سفر ادامه دهد. بنابراین در مهمانخانهٔ ̎̎ورن̎ یک اتاق می‌گیرد. خود ̎ورن̎ (پارکس) به ̎جولیان̎ می‌گوید که مهمانخانه‌اش تقریباً هیچ‌وقت مشتری ندارد. در واقع شهر به قدری آدم تازه‌وارد کم به‌خود می‌بیند که اغلب ساکنان آن با چشم تردید به او نگاه میکنند؛ به‌خصوص شهردار (پرسنل) و کلانتر (فئسن). پس از ناپدید شدن اتومبیلش، ̎جولیان̎ به هنگام غذاخوردن در تنها رستوران شهر به همه می‌گوید قصد آسیب رساندن به کسی و یا ایجاد دردسر برای شهرشان را ندارد و تنها در جست‌وجوی مکانی است تا بتواند در آنجا خودکشی کند. ناگهان نظر همه در مورد او تغییر می‌کند. آنان او را به خاطر اراده و تصمیمش تحسین میکنند و نگران جانش می‌شوند و سعی میکنند با مهربانی او را متقاعد کنند به زندگی‌اش ادامه دهد و مسیر جدیدی را در آن دنبال کند؛ به‌خصوص ̎سارا̎ (تانی)، زن ملیح و تنهای شهر که دلباختهٔ این بیگانهٔ ساکت و آرام شده است..
● این نخستین فیلم وید برمبنای رمان کوتاه نویسنده‌ای یوگسلاو ساخته شده است، اما رمان‌های اگزیستانسیالیستی فراسوی را به یاد می‌آورد. مشکل اصلی کار تعدد شخصیت‌هاست که تماشاگر فرصت آشنائی با هیچ‌یک را پیدا نمی‌کند. در مورد شخصیت اصلی، ̎جولیان پو̎ (̎پو̎ قرار است از ادگار آلن‌پو گرفته شده باشد؟) نیز چیز زیادی دستگیر تماشاگر نمی‌شود. به‌خصوص که اسلیتر جوری بازی می‌کند که انگار خود نیز به حرف‌هائی که می‌زند، اعتقادی ندارد. این فیلم ̎بی‌حال̎ هشتاد و سه‌دقیقه‌ای اگر نصف می‌شد، شاید جان می‌گرفت. تنها امتیازهای کار، طراحی صحنهٔ استیون مکیب (در بعضی جاها با الهام از نقاشی‌های ادوارد هوپر) و موسیقی ویلیامز (با لحنی جرج گرشوین‌وار) هستند.
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان گلاسکو و جوزف پیرسن
کارگردان : آلن وید
فیلمنامه‌نویس : برانیمیر اسکپانوویچ و وید
فیلمبردار : برند هاینل
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتریک ویلیامز
هنرپیشگان : کریستیان اسلیتر، رابین تانی، مایکل پارکس، چری جونز، فرانکی فئسن، هاروه پرسنل و آلیس جانی
نوع فیلم : رنگی، ۸۳ دقیقه
̎جولیان پو̎ (اسلیتر) حسابداری آرام است تا حدی که اکثر مردم حتی متوجه موجودیت او نیستند. ̎جولیان̎ دوستان بسیار کمی دارد و اشتیاق به چیزی هم ندارد. او یک‌روز تصمیم به خودکشی می‌گیرد ولی می‌خواهد پیش از خودکشی، ساحل اقیانوس را ببیند. در راه، اتومبیل ̎جولیان̎ در یک شهر کوچک ناشناس که نامش حتی در حاشیهٔ نقشهٔ هیچ شهری ذکر نشده، خراب می‌شود. او چاره‌ای ندارد جز اینکه شب را در آنجا بگذراند و پس از تعمیر اتومبیلش به سفر ادامه دهد. بنابراین در مهمانخانهٔ ̎̎ورن̎ یک اتاق می‌گیرد. خود ̎ورن̎ (پارکس) به ̎جولیان̎ می‌گوید که مهمانخانه‌اش تقریباً هیچ‌وقت مشتری ندارد. در واقع شهر به قدری آدم تازه‌وارد کم به‌خود می‌بیند که اغلب ساکنان آن با چشم تردید به او نگاه میکنند؛ به‌خصوص شهردار (پرسنل) و کلانتر (فئسن). پس از ناپدید شدن اتومبیلش، ̎جولیان̎ به هنگام غذاخوردن در تنها رستوران شهر به همه می‌گوید قصد آسیب رساندن به کسی و یا ایجاد دردسر برای شهرشان را ندارد و تنها در جست‌وجوی مکانی است تا بتواند در آنجا خودکشی کند. ناگهان نظر همه در مورد او تغییر می‌کند. آنان او را به خاطر اراده و تصمیمش تحسین میکنند و نگران جانش می‌شوند و سعی میکنند با مهربانی او را متقاعد کنند به زندگی‌اش ادامه دهد و مسیر جدیدی را در آن دنبال کند؛ به‌خصوص ̎سارا̎ (تانی)، زن ملیح و تنهای شهر که دلباختهٔ این بیگانهٔ ساکت و آرام شده است..
● این نخستین فیلم وید برمبنای رمان کوتاه نویسنده‌ای یوگسلاو ساخته شده است، اما رمان‌های اگزیستانسیالیستی فراسوی را به یاد می‌آورد. مشکل اصلی کار تعدد شخصیت‌هاست که تماشاگر فرصت آشنائی با هیچ‌یک را پیدا نمی‌کند. در مورد شخصیت اصلی، ̎جولیان پو̎ (̎پو̎ قرار است از ادگار آلن‌پو گرفته شده باشد؟) نیز چیز زیادی دستگیر تماشاگر نمی‌شود. به‌خصوص که اسلیتر جوری بازی می‌کند که انگار خود نیز به حرف‌هائی که می‌زند، اعتقادی ندارد. این فیلم ̎بی‌حال̎ هشتاد و سه‌دقیقه‌ای اگر نصف می‌شد، شاید جان می‌گرفت. تنها امتیازهای کار، طراحی صحنهٔ استیون مکیب (در بعضی جاها با الهام از نقاشی‌های ادوارد هوپر) و موسیقی ویلیامز (با لحنی جرج گرشوین‌وار) هستند.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست