چرا می ترسند؟

چندی پیش به مناسبتی با یکی از اعضای جبهه مشارکت مکالمه می کردم، وقتی بحث به شرایط فعلی کشور رسید از ترس صدایش به لرزه افتاد و از نگرانی عمیقش و ترس از شرایط بعد از حمله آمریکا و فاجعه ای که در انتظارمان است سخن گفت. این سخنان او و لحن سراسر اضطرابش تا بدانجا برایم غریب می نمود که تا ساعاتی بعد از پایان این گفت و گو به این می اندیشیدم که آیا همه اعضای مشارکت چنین می نگرند؟
وقتی تیتر "یکبار جنگ را تجربه کردیم و می‌ترسیم" را که عنوان نخست سایت حزب جبهه مشارکت را شکل داده بود، دیدم، یقین کردم که حتی اگر این گفتمان همه اعضای آن حزب نباشد، نگاهی فراگیر در میان آنان است. تیتر از سخنان عبدالله رمضان زاده قائم ‌مقام دبیرکل جبهه مشارکت بود که در جمع شاخه جوانان اصفهانی این حزب گفته بود «در دانشگاه صنعتی اصفهان گفتم ما ازجنگ می‌ترسیم. دانشجویان بسیجی گفتند ترسویی؛ ولی این حقیقت است که ما یکبارجنگ را دیده‌ایم، ازتجربه دوباره آن می‌ترسیم.»
اگرچه تحقیقاتم درباره میزان حضور وی در جنگ -به رغم آنکه بومی کردستان یکی از استانهای درگیر جنگ بوده است- به نتیجه ای نرسید، اما مسلماً او سالهای جنگ را که همزمان با دوره دانشجویی وی بوده، به خوبی به یاد دارد.
آنچه امروزه در تمام اسناد باقی مانده، بیانگر دلایل پیروزی ما بر دشمن است، نه تجهیزات نظامی بوده است که در برابرمان بلوک شرق و غرب متحد بود و نه همراهی کشور های دیگر و نه هیچ یک از علل دنیایی. بی شک رمز پیروزی سلحشور مردان ایران در این سالها قدرت ایمانشان بود؛ قدرتی که سبب شد در برابر دشمن تا دندان مسلح ترس بر دل راه ندهند و با امید به یاری خدا حماسه هایی همچون آزاد سازی خرمشهر و فتح فاو را خلق نمایند. ایمان آنها به سخنان پروردگار متعال در قرآن کریم بود که می فرماید: « آگاه باشید اولیای خدا، نه ترسی دارند و نه غمگین می‏شوند! همانها که ایمان آوردند، و (از مخالفت با فرمان خدا) پرهیز می‏کردند. در زندگی دنیا و در آخرت، شادند. وعده‏های الهی تخلف ناپذیر است؛ این است آن رستگاری بزرگ.» (سوره مبارکه یونس، آیات ۶۲ تا ۶۴)
هیچ ایرانی خواستار جنگ نیست اما سخن گفتن اینگونه در برابر دشمن نیز به خطاست. ایرانیان غیور همواره اثبات کرده اند از جنگ نمی ترسند و حاضر نیستند به خاطر ترس از جنگ همه چیز خود را فدا نمایند، اگرچه مردمی جنگ طلب نیز نیستند و صلح را نه تنها برای کشور خود که برای سراسر گیتی می خواهند.
ریشه ترس بعد از این امنیت، ناشی از فراموش نمودن آن اراده الهی و یا تردید در ایمان به اوست. ای کاش اعضای مشارکت بار دیگر آیات قرآن را درباره شرایط نصرت الهی و دور بودن خوف و ترس از قلوب کسانی که به پروردگار اعتماد دارند و در راه او گام بر می دارند، بازخوانی نمایند. آیاتی که درباره کسانی که بر امنیت و آرامشی که خدا عطا می نماید بد گمانند، عتابی سخت می زند: «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند، وعده می‏دهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‏دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدل می‏کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.» (سوره مبارکه نور، آیه ۵۵)
نکته قابل تامل دیگر آن است که این افراد پس از آنکه به دفعات سخن از شرایط ویژه و بحرانی بودن گفته اند و به نتیجه نرسیدند، گویا سعی بر آن دارند که با حتمی انگاشتن جنگ در نوشته ها و سخنان خود به نوعی این باور را به مخاطب القا نمایند.
این نوع اقدامات که سعی در پاشیدن بذر یاس و نا امیدی در دل مردمی دارد که در طول سه دهه پس پیروزی انقلاب در برابر انواع دسیسه های غرب از بحرانهای اقتصادی گرفته تا جنگ تمام عیار نظامی مقاومت نموده اند، اگر اقدامی خائنانه تلقی نگردد بی شک اقدامی است که منافع دشمن را تأمین می کند.

محمد مهدی اسلامی

منبع : رجا نیوز