توبه نصوح

توبه نصوح توبه ای است كه تو به كننده را هرگز انصرافی دست ندهد و از توبه و تصمیم خود عدول نكند .
آورده اند كه ...
در زمان قدیم در یكی از ولایات مردی بود بنام نصوح كه بر خلاف مردهای دیگر صاحب ریش و سبیل نبود و به همین جهت هم از نداشتن ریش و سبیل استفاده می كند و به ولایت دیگر می رود و در یكی از حمامهای زنانه به عنوان كارگر شروع به كار می كند و هیچكس هم از این جریان باخبر نمی شود ، تا اینكه یك روز دختر حاكم شهر به حمام می آید و در حین استحمام انگشتر گرانقمیت او گم می شود ، هر چند برای انگشتر خود جستجو می كند آنرا نیم یابد تااینكه دستور می هد ، زنان را بازرسی كنند . در این موقع نصوح با خودش فكر می كند كه اگر زنها و مخصوصاً دختر حاكم بفهمد كه او زن نیست چه بلایی به سرش خواهد آمد .
در این گیر و دار “ نصوح ” به خدای خود متوسل می شود و توبه می كند كه اگر امروز از این ماجرا نجات پیدا كرد دیگر از این كار دست بردارد و باقی عم ر را به عبادت بگذراند ، ناگهان سر و صدایی بلند می شود كه انگشتر پیدا شد . بنابراین دختر حاكم از بقیه زنها دست بر می دارد و نصوح نجات پیدا می كند و از حمام بیرون رفته در كوهی پناه می گیرد و با مقداری سنگ آنقدر از این كوه به آن كوه بالا و پائین می رود ، تا اینكه تمام گوشتهای بدنش آب می شود و از بین می رود . تا جایی كه ندا می رسد : این نصوح توبهٔ تو قبول شد . از آن پس نصوح تا آخر عمر به عبادت می گذراند و توبهٔ او به توبه نصوح معروف می شود .

منبع : شمیم