مثلث شیشه ای و تجدید خصومت بین سینما و تلویزیون

برنامه تلویزیونی مثلث شیشه ای که موضوع گفت وگو با اهل تئاتر و سینما از طریق مصاحبه های چالشی را دنبال می کرد، در حالی در شبکه تهران پایان یافت که به نظر می رسد جز به ایجاد نارضایتی و تعمیق شکاف میان اهالی سینما و تلویزیون کمک نکرده است. مثلث شیشه ای که توسط رضا رشیدپور اجرا می شد، در طول برنامه در شبکه پنج تلاش داشت تا با ایجاد فضایی هیجانی و چالشی هنگام گفت وگو با هنرمندان و بالابردن میزان پیامکهای دریافتی، به رقابت با برنامه های پرطرفدار تلویزیونی نظیر ۹۰برخیزد و همین امر، موجب شد که به عقیده کارشناسان رسانه، از هدف اصلی خود که نقد عالمانه و کارشناسی وضعیت سینمای ایران و کمک به بهبود آن باشد، باز بماند.
این نتیجه در حالی حاصل شد که حضور چهره هایی نظیر مهران مدیری ، ابراهیم حاتمی کیا، بهرام رادان و مانند آنها در برنامه شب شیشه ای که با وجود انتشار خبرهای بسیار درباره آنان در مطبوعات مختلف، کمتر حاضر به مصاحبه های عمقی و جدی می شوند، می توانست به گفت وگوهایی پربار و پرثمر بینجامد. در چنین شرایطی، مجری برنامه با طرح سوالات سطحی و عمق نبخشیدن به آن مانند اینکه چرا سینما اینطوری شده، چرا فیلم ها آن طوری شدند، چرا دستمزدها بالا رفته، چرا ژانر، گونه شده یا چرا...؟ ، نگاهی کاملا یکجانبه و غیرکارشناسی را در برنامه دنبال کرد و مثلث شیشه ای از اطلاع رسانی درست درباره کارهای انجام شده در عرصه سینمای ایران در طول سالهای اخیر بازماند. تلاش مجری در این برنامه برای وادار کردن میهمانان به موضعگیری علیه سینما ، یعنی جایی که از آنجا ارتزاق می کنند و محبوبیت و شهرت خود را به هر اندازه که باشد، وامدار آن هستند، شائبه هدفدار بودن این برنامه را در تشدید کینه و خصومت میان تلویزیون و سینما آنهم در زمانی که شعار دولت عدالت طلبی و مهرورزی است، دامن می زند. اکنون که سینما در مقابل انبوه وعده های تحقق نیافته دست اندرکاران رسانه ملی برای تولید فیلم ، پخش نکردن تبلیغات تلویزیونی فیلم های سینمایی، افزایش تعرفه تبلیغ، کشاندن فیلمسازان با دادن وعده های گران برای تولید انبوه تله فیلم و افزایش کاذب هرینه تولید با گشاده دستی به نظاره نشسته ، حقیر شمردن نقش سینماگران و مشی سینما در یک برنامه شبانه تلویزیونی از انصاف به دور است. مدیریت سیما سال ۸۵ از اختصاص مبلغ پنج میلیارد ریال برای تولید فیلم های سینمایی خبر داد که تاکنون محقق نشده است.
از همین رو، شماری از کارشناسان اعتقاد دارند تلویزیون برای پوشاندن ضعف خود در تامین برنامه ها، از یک سو و از سوی دیگر، انحراف ذهن سینمادوستان از پیگیری مطالبات سینما از سیما و جلوگیری از توجه رسانه ای به تولید انبوه تله فیلم نازل که با نام فیلم سینمایی ساخته می شود، هجمه به سینما را در برخی برنامه ها از جمله مثلث شیشه ای دستمایه کار قرار داده اند. بسیاری از کارشناسان معتقدند بودجه ای که تلویزیون صرف تولید فیلم و سریال های درجه دو و سه می کند اگر در سینما تزریق می شد، چهره این بخش از هنر- صنعت کشور کاملا دگرگون و تفاوت ها در این دو رسانه بخوبی مشهود می گشت. حال که تلویزیون کمک به سینما را در دستور کار ندارد و به جای آن ، سرمایه گذاری و صرف هزینه گزاف در بخش خرید و پخش انبوه فیلم و سریال های خارجی و تولید فیلم های تلویزیونی نازل را پیگیری می کند، ایجاد رقابت نفس گیر و نابرابر با سینمای کشور منطقی به نظر نمی رسد. مثلث شیشه ای می توانست با توجه به اصرار گردانندگان آن به بیطرفی و انصاف، این مقوله را در مقابل سینما در دستور قرار دهد و برنامه ای جذاب و مخاطب محور باشد.
آسیب شناسی و نگاه کارشناسی وظیفه رسانه است اما در جائی که که رسانه خود در مظان اتهام نباشد! زیرا رفتار تلویزیون با سینما و انتظار آن از این بخش، به عقیده بسیاری از دست اندرکاران صنعت سینما، یادآور روایت های سیاه از نامادری و ناپدری از نگاه سنتی است. سینما با توجه به توفیق های بی شمارش برای فرهنگ و هنر کشور به تعبیر فیلمسازان، بچه سر راهی نیست که هر بخش در صورت ناکامی خود، چوب فرافکنی و ناتوانی خود را بر سر او بکوبد. به عقیده صاحب نظران، برنامه مثلث شیشه ای به جای آنچه انجام داد، می بایست ریشه های ناکامی حوزه تصویر و کم مخاطبی شبکه های مختلف سیما و سکوت مخاطب خاموش سینما را در جایی دیگر و در لابلای سیاستگذاری های دوره ای که رسانه را دائم در معرض آزمون و خطا قرار می دهد، جست وجو می کرد.

حسن معظمی

منبع : روزنامه جوان