گالیه ـ سفینه

در ۱۹۸۹ سفینه گالیله مستقیماً بسوی مشتری نرفت بلکه نخست در مسیری معکوس به سوی سیاره زهره روان شد، یعنی بحای اینکه از خورشید دورتر شود به آن نزدیکتر شد. علت این امر استفاده از نیروی جاذبه زهر برای شتاب بخشیدن به سرعت حرکت سفینه است.
سفینه گالیله پس از اینکه سیاره زهره را دور زد و از انرژی زهره بهره برد، آنگاه با سرعت بیشتری به‌سوی منطقه‌ای از فضا، میان مریخ و مشتری که به منطقه کمربند خرد سیارات معروف است حرکت کرد. درین منطقه هزاران خرده سیاره پراکنده است و سفینه گالیله بدور یکی از بزرگترین آنها چرخید و پس از کسب انرژی روانه زمین می‌شود تا با گردش مجدد بدور آن باز هم کسب انرژی کند و آنگاه با سرعت بسیار بسوی سیاره مشتری رفت. این رفت و آمدهای مکرر بسوی مشتری سبب شد تا از صرف مقادیر فراوانی سوخت جلوگیری شود و سرانجام گالیله پس از ۶ سال آسمان گردی در مدار مشتری قرار گرفت و در آنجا به دو نیم شد یک نیمه‌اش که مدار گرد گفته می‌شود به مدت در سال و حتی بیشتر در مدار مشتری گردش کرد و عکس‌ها و اطلاعات فراوانی از مشتری و چهار قمرش فرستاد، اما نیمه دیگر در واقع یک سفینه انتحاری است چون پس از جدا شدن از نیمه مدار مستقیماً به سوی مشتری رفت و داخل جو غلیظ مشتری شد [۳۱]

۳۱ ـ ترجمه دکتر محمد سعیدیان

منبع : مطالب ارسال شده