سفرهای عدالت و پیشرفت

با مردم فروتن باش، نرم خو و مهربان باش، گشاده رو و خندان باش، در نگاه هایت و در نیم نگاه و خیره شدن به مردم به تساوی رفتار کن تا بزرگان در ستمکاری تو طمع نکنند و ناتوان ها از عدالت تو مأیوس نگردند. (نهج البلاغه-نامه ۲۷ خطاب به محمدبن ابی بکر)
«بخشی از وقت خود را به کسانی اختصاص ده که به تو نیاز دارند تا شخصاً به امور آنان رسیدگی کنی، و در مجلس عمومی با آنان بنشین و در برابر خدایی که تو را آفریده فروتن باش و سربازان و یاران و نگهبانان خود را از سر راهشان دور کن تا سخنگوی آنان بدون اضطراب در سخن گفتن، با تو گفت وگو کند. من از رسول خدا(ص) بارها شنیدم که می فرمود: ملتی که حق ناتوان را از ثروتمندان، بی اضطراب و بهانه ای باز نستاند، رستگار نخواهد شد.»
آنچه ذکر شد بخشی از آموزه های معلم بی همتای عدالت و حاکم بی همانند این عرصه امیرمؤمنان(ع) خطاب به همه کارگزاران حکومتی در همه زمانها و مکانها است.
حاکم چگونه می تواند در دسترس باشد تا مردمان به راحتی با او سخن بگویند و امور خرد مردم او را از برنامه های کلان باز ندارد و امور کلان کشور او را از مشکلات مردم دور نکند؛ در جامعه گسترده امروز، این مهم چگونه قابل تحقق است.
طرح دولت پویا و سیار، از طریق سفرهای استانی پاسخی به این نیاز جامع است و اجرای فرمان امیرمؤمنان(ع) در گستره ارتباط با مردمان، برقراری عدالت و عدم غفلت از شرایط عمومی زندگی مردم با این روش قابل تحقق خواهد بود.
به فرازی دیگر از سخنان مولا توجه کنیم، این فراز عمق استخوان کارگزار اسلامی را می سوزاند : «من اگر می خواستم، می توانستم از عسل پاک و از مغز گندم و بافته های ابریشم برای خود غذا و لباس فراهم آورم اما هیهات که هوای نفس بر من چیره گردد و حرص و طمع مرا وا دارد که طعام های لذیذ برگزینم در حالی که در «حجاز» یا «یمامه» کسی باشد که به قرص نانی نرسد و یا هرگز شکمی سیر نخورد، یا من سیر بخوابم و پیرامونم شکم هایی که از گرسنگی به پشت چسبیده و جگرهای سوخته وجود داشته باشد. یا چنان باشم که شاعر گفت: این درد تو را بس که شب را با شکم سیر بخوابی و در اطراف تو شکم هایی گرسنه و به پشت چسبیده باشند» (نامه ۴۵ نهج البلاغه)
تا زمانی که این نوع احساس مسئولیت و دردمندی حاصل نشود و در واقع چنین مسئولیتی به عمق باور حاکمان نفوذ نکند، توفیق این نوع خدمت و رفتار حاصل نخواهد شد. اگرچه رسیدن به چنین کمالی در رسیدگی به امور مردم و انسان دوستی و توجه به کرامت آدمیان جز از انسانی همچون حضرت علی(ع) ساخته نیست، لکن چنانچه خود فرموده اند، باید با تقوا و پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و درستی او را یاری کرد؛ یعنی تا آنجا که می توانیم، بکوشیم. اگر بمانیم تا مردمان از پس لایه های فراوان و حلقه های تودرتوی حفاظت و بوروکراسی حاکمان نادیدنی، دستشان به رئیس جمهور برسد، نتیجه آن چه بسا مشکلات بسیاری است که پی در پی گریبان همه را خواهد گرفت و فجایع جدیدتری نیز پدید خواهد آورد. باید دژ دیوان سالاری را در هم شکست و از ورای حلقه حفاظت، مردم را در آغوش گرفت و از پس گزارشات نقاشی شده و طراحی شده، حقایق را با چشم سر مشاهده کرد و با گوش مستقیم، حرفها، دردها، گله ها و همدلی ها و هم پیمانی ها را شنید.سفر استانی بستر تحقق این امکان است که اینک به «شدن» تبدیل گردیده است.
▪ در این سفرها؛
- خدمتگزاری به باور مسئولان نشسته است.
- واقعیت ها خود را بی پرده نشان داده اند.
- توقع ها، گله ها و دردها سر باز کرده اند.
- دولتمردان با ارحام خود که ملت اند، «صله» آغاز کرده اند.
- همه گروه ها فرصت یافته اند که بی پرده و بی واسطه با رئیس جمهور سخن بگویند؛ صریح، شفاف، گاهی تند، بی لکنت و بی نگرانی.
- کودکان، نوجوانان و جوانان، در فرصت های برآمده از این سفرها، حرف، پیام، علاقه و عشق و نفرت خود را بازگو کنند.
- زیبایی وحدت ملی متجلی می شود.
- مواضع مردم در مورد مسائل ملی و جهانی ابراز می شود.
- مردمان با رزمایش وحدت و توحید، عدالت محوری را فریاد می زنند.
- همیشه و در همه وقت خود را در خانه ملت و بر خوان گسترده نعمت رحمانی بر کشور احساس می کنند.
- فریب ها و حیله ها و احساس تبعیض و نابرابری ها فروریخته می شود.
-توانمندی کارگزاران با محک خدمت نقادی می شود.
- اشرافیت رنگ ببازد و طبقه ممتاز اگر شکل گرفته فرو بریزد و یا هرگز شکل نگیرد.
- استعدادها و لیاقت ها شناسایی و شکوفا شوند.
- مردم سالاری در بستر دین و انقلاب متجلی شود.
- کشور یکپارچه آباد می شود.
- اصل ۴۸ قانون اساسی به تحقق می نشیند که: «در بهره برداری از منابع طبیعی و استفاده از درآمدهای ملی در سطح استان ها و توزیع فعالیت های اقتصادی میان استان ها و مناطق کشور باید تبعیض در کار نباشد. به طوریکه هر منطقه به فراخور نیازها و استعداد رشد خود سرمایه و امکانات لازم را در دسترس داشته باشد.»
- و آمایش سرزمینی در عمل و نظر محقق می شود.
لذا ابتکار محمود احمدی نژاد رئیس جمهور دولت اسلامی که دولتش را با سفرهای استانی از رکود و ایستایی در مرکز، پویا، سیار و متحرک کرد، نه تنها گام بلندی در شکوفایی استعدادهای طبیعی و انسانی استانها و شهرها بود بلکه تأثیر بلندتری در اصلاح روابط و مناسبات انسانی بین مردم و حکومت ایجاد کرد و مسیر اجرای عدالت را در عرصه پیشرفت فراگیر کشور هموار کرد.
اگر چه برخی منتقدان این اقدام بدیع و نو را موجب افزایش مطالبات مردم و توقعات آنان می خوانند ولی در این عرصه نیز دو سخن وجود دارد:
۱) اگر مطالبات به حق و مشروع است و در واقع حقوق آنان است، یک ملت زنده همیشه باید حقوق خود را مطالبه کند و جرأت مطالبه حقوق امری ارزنده و مستحسن است، آموزه حکومت دینی است و کارگزاران حکومت به طور طبیعی خود را به پاسخگویی به این حقوق ملزم و ملتزم خواهند دانست.
۲) اگر مطالبات فراتر از مقدورات است، این انتقاد از سر بد بینی است. ملت ایران، بزرگ و شریف است، منصف و سازگار است، پرکار و ایثارگر است و همه این ظرفیت خود را در ارتباط با دولت اسلامی و مورد اعتماد خود بروز می دهد. اگر امری نشدنی است به صراحت به آنان باید گفت. اگر ما صادق باشیم و در خدمت به آنان راسخ، سخنان را باور خواهند کرد و به کمک ما خواهند شتافت چنانکه امیر به ما آموخته است: «گمان ها و سوءظن ها با گفتن حقایق رفع خواهد شد.»
باید عزمی راسخ و کلامی صادق با مردم داشته باشیم و از مطالبات به حق نهراسیم و نگران افزون خواهی و مطالبات غیر مقدور نباشیم.
ملت، حکومت را از آن خود و متعلق به خود می داند و کارگزاران را عامل و وکیل خود می شناسد، آنان را تنها نمی گذارد و هیچ کارگزاری بی کمک ملت به هیچ امری توفیق نمی یابد. هر حاکم قطره است و ملت دریا. به دریای بیکرانه ملت باید خود را سپرد و پایدار و جاودانه کرد.

به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت , به قلم:دکتر غلامحسین الهام

منبع : خبرگزاری ایسکانیوز