تاریخچه گوشی پزشکی

گوشی پزشكی وسیله‌ای جدانشدنی از پزشكان است و با وجود پیشرفت‌های فوق‌العاده فن‌آوری هنوز ابزارهای پیشرفته تشخیصی نتوانسته‌اند جای این وسیله كوچك را بگیرند.
۱۸۶ سال پیش در سال ۱۸۱۹ میلادی، یك پزشك فرانسوی به نام Rene Laennec یك گوشی پزشكی چوبی را ساخت ، این وسیله در آن زمان فقط یك دهانه برای قرار گرفتن روی گوش داشت و قسمتی از آن كه روی سینه بیمار قرار می‌گرفت، دارای ابعاد بزرگی بود. تا آن هنگام پزشكان گوششان را مستقیما روی سینه بیماران قرار می‌دادند تا صدای قلب را بشنوند اما روزی دكتر رنه لینك، برای ویزیت یك زن جوان هنگامی كه قصد شنیدن صدای قلب زن را داشت، از گذاشتن گوشش روی سینه این زن دچار شرم‌زدگی شد، به همین خاطر تصمیم گرفت تا وسیله‌ای بسازد كه هم پزشكان و هم بیماران راحت‌تر باشند.
در سال ۱۸۴۳ یك پزشك ساكن نیویورك به نام George P. Cammann تغییراتی در گوشی ایجاد كرد، لوله آن را قابل انعطاف كرد و دو مجرا برای قرار گرفتن روی هر دو گوش برای آن ساخت.
در سال ۱۸۵۵، دكتر كامان نوعی گوشی ساخت كه از وسایل زیر ساخته می‌شد؛ قسمتی كه روی سینه قرار می‌گرفت از چوب آبنوس، تیوب‌ها از سیمی كه روكشی از پارچه ابریشمی آغشته به صمغ داشت و قسمتی كه درون گوش‌ها قرار می‌گرفت از عاج ساخته شده بود. تا سال ۱۹۶۰ تغییرات عمده‌ای در گوشی پزشكی ایجاد نشد، در این زمان بود كه دكتر لیتمن، استاد دانشگاه هاروارد گوشی پزشكی‌ای ساخت كه ویژگی‌های آكوستیك خوبی داشت. دكتر لیتمن یك پژوهشگر قلب بوده و در زمینه الكتروكاردیوگرافی نیز در جهان ، مطرح می‌باشد.
وی در سال ۱۹۶۱ در مجله AMA، ویژگی‌های یك گوشی پزشكی ایده‌آل را توضیح داد و گفت: بهتر است قسمت سینه‌ای گوشی، دو قسمت داشته باشد، یك قسمت به نام bell برای شنیدن اصوات بم و یك قسمت دارای دیافراگم پلاستیكی برای فیلتر كردن اصوات بم. تیوب گوشی باید سخت و درای مجرای واحد و تا حد امكان كوتاه باشد و گوشی طوری طراحی شود كه سبك باشد و بتوان با آن راحت كار كرد. در حال حاضر گوشی‌های لیتمن مشهورترین مارك بازار گوشی‌ها و به همین اندازه محبوب و پرفروش هستند و اكنون پیشرفت‌های تكنولوژی توانسته تحولات و ویژگی‌های جدیدی برای گوشی‌ها به ارمغان آورد.‌

منبع : روزنامه سلامت