پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

میس سان‌شاین کوچولو - LITTLE MISS SUNSHINE


میس سان‌شاین کوچولو - LITTLE MISS SUNSHINE
سال تولید : ۲۰۰۶
محصول : آلبرت برگر، دیوید ت. فرندلی، پیتر ساراف، مارک ترتلتاب و ران یرکسا
کارگردان : جاناتان دیتن و والری فاریس
فیلمنامه‌نویس : مایکل آرنت
فیلمبردار : تیم زوراشتت
آهنگساز(موسیقی متن) : مایکل دانا و دوویچکا
هنرپیشگان : ابیگیل برزلین، گِرِگ کینیر، پل دانو، آلن آرکین، تونی کولت، استیو کارل و جاستین شیلتن
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


̎خانوادهٔ هوور̎ با اتوموبیل فولکس واگن بزرگشان دسته‌جمعی به سفر می‌روند. زندگی حرفه‌ای ̎ریچارد هوور̎ (کینیر) دچار دست‌انداز شده و با این حال دو دستی به فلسفهٔ ̎قبول نکردن شکست̎اش چسبیده است. همسرش، ̎شریل̎ (کولت) بی‌قراری خود را در برابر پرت‌وپلاهای تکراری او پنهان نمی‌کند و ضمناً به ناهماهنگی عمیق‌تری در زندگی زناشوئی‌شان اشاره می‌کند. پسر نوجوانشان، ̎دواین̎ (دانو) از طرفداران پروپاقرص ̎نیچه̎ است و سوگند خورده تا خلبان جت نشده لب از لب نگشاید. پدربزرگ خانواده (آرکین) نیز فرد خوش‌بینی است و معتقد است تا آدم زنده است باید از زندگی‌اش استفاده کند و از آن لذت ببرد. تازه‌ترین عضو خانواده، ̎فرانک̎ (کارل) ـ برادر ̎شریل̎ ـ از پروست‌شناس‌های معروف است که تازگی هم عشق زندگی‌اش را باخته و هم بررسی بنیاد مک آرتور را به یکی از استادهای رقیب. تنها نقطهٔ آرامش و اعتمادبه‌نفس ̎آلیو̎ (برزلین)، دختر هفت سالهٔ کنجکاو و تپل خانواده است. ̎آلیو̎ که یاد گرفته رؤیاهایش را دنبال کند می‌خواهد به هر قیمت که شده در مسابقهٔ ̎میس سان‌شاین کوچولو̎ شرکت کند و دور از چشم والدین در این زمینه با پدربزرگش تمرین هم کرده است.
● دیتن و فاریس که زن و شوهر هستند و از کهنه‌کارهای دنیای ویدئوکلیپ و فیلم‌های تبلیغاتی، با نخستین فیلم بلند سینمائی‌شان، اثری ماندگار ساخته‌اند؛ یک کمدی جاده‌ای دربارهٔ خانواده‌ای ̎ناجور̎ که ایدهٔ ̎برنده شدن̎ در فرهنگ آمریکائی را نشانه گرفته و برای ̎بازنده‌ها̎ ـ یا لااقل آدم‌های معمولی که چنین داغی بر پیشانی‌شان خورده ـ فرجام امیدوارکننده‌ای پیش‌بینی کرده است. ویژگی‌های اصلی فیلم، یکی جمع بازیگران بی‌عیب‌ونقص‌اش است و بعد، روحیهٔ یاغی‌گرانه‌اش و فیلم‌نامه‌ای که توسط آرنت، نویسندهٔ تازه‌کار نوشته شده؛ فیلم‌نامه‌نویسی که می‌دانسته بر حرف‌ها و حرکت‌های غیرعادی شخصیت‌هایش نباید بیش از اندازهٔ لازم تأکید داشته باشد. مثل آن اتوموبیل قراضهٔ بزرگی که خانوادهٔ ̎هوور̎ را از خانه‌شان در نیومکزیکو به کالیفرنیا می‌برد، سازندگان زیرک فیلم نیز می‌دانسته‌اند که خانواده به یک ماشین بالقوه پُرعیب و ایراد شباهت دارد و از قطعه‌هائی تشکیل شده که شاید با هم نخوانند و هر دم امکان دارد اشکال‌های جزئی یا کلی پیدا کنند و مجبور شوند آن را هل دهند.