بررسی تأثیر کاتیون آلومینیوم و نوع پلیمر آنیونی در رهش پروپرانولول هیدروکلرید از ماتریکس‌ها

پروپرانولول هیدروکلرید به‌عنوان مسدودکننده گیرنده‌های بتا آدرنرژیک در درمان انواع بیماری‌های قلبی ـ عروقی از قبیل هیپرتانسیون، آنژین صدری انواع آریتمی‌های قلبی و سکته قلبی کاربرد وسیع دارد. به علت کوتاهی نیمه عمر بیولوژیک آن در انسان، تعداد تجویز روزانه این دارو بسته به نوع بیماری و نیاز بیمار از دو تا چهار بار می‌باشد. از این رو تحقیقات وسیعی جهت کاهش تعداد دفعات تجویز پروپرانولول هیدروکلرید از طریق فرمولاسیون آن به‌صورت سامانه‌های آهسته رهش صورت گرفته است. به‌عنوان مثال میکروسفرها، گویچه‌ها، ماتریکس‌های تهیه شده با انواع پایه‌ها و پلتها برای کنترل رهش پروپرانولول هیدروکلرید گزارش شده است که گویچه‌ها و اسفروئیدهای آن در بازارهای داروئی خارجی وجود دارد. استفاده از مخلوط یک کاتیون معدنی چند ظرفیتی با یک ماکروملکول پلی‌آنیونی (سدیم کربوکسی متیل سلولز، تراگاکانت و سدیم آلژینات) به‌عنوان پایه ماتریکس یکی از روش‌های نوین طولانی‌سازی رهش این دارو به شمار می‌رود که توسط تیم تحقیقاتی فارماسیوتیکس این دانشکده ابداع گردیده است. به موجب این روش پس از قرار گرفتن ماتریکس در محیط انحلال، کاتیون با پلیمر آنیونی تشکیل پل عرضی می‌دهد و ژل نسبتاً سفتی در بدنه ماتریکس ایجاد می‌کند که موجب طولانی‌شدن رهش دارو می‌شود.

محمد برزگر جلالی
محمدرضا سیاهی‌شادباد
عظیم برزگر جلالی
قباد محمدی
شیرزاد آزرمی
محمدعلی دانش بحرینی
خسرو ادیب‌کیا
مهسا راسخیان
رضا رئیسی
مسعود زارع

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز