کشبافی

روشی که در اواخر سده پانزدهم یا در آغاز سده شانزدهم پدید آمد و تا زمان حاضر نیز با همان شیوه عمل می‌شود. درباره کشبافی هیچ نمونهٔ تصویری قدیمی یا مدرک باستانی از آن در دست نیست.عده‌ای می‌پندارند که کشبافی در خاور نزدیک همیشه وجود داشته است و در آستانهٔ جنگ‌های صلیبی در غرب (روم) رواج یافته است. در آلمان کشبافی در سده پانزدهم وجود داشته. در انگلستان نیز احتمالاً در قرن ۱۵ یا ۱۶ هنر کشبافی رواج داشته. کشبافی در فرانسه در قرن ۱۶ رواج و صنفی کشباف داشته در اواخر سده ۱۶ و اوایل قرن ۱۷ در بازارهای ایتالیا دوره گردهای کشبافنده‌ای پرسه می‌زدند. در تصویری به جا مانده مردی با لباس پیشه‌ور یا دهقان کشبافنده‌ای ایستاده است و با میل جورابی می‌بافد. ظاهراً این جوراب دو رنگ است زیرا کارگر از دو گلوله در بافتن جوراب استفاده می‌کرده است.
پس از اختراع دستگاه کشبافی و زمانی که استفاده از آن به مرحلهٔ صنعتی هم رسید، کشبافی با دست بیش از یک سده دوام یافت لیکن تنها دو نوع تولید داشت. از یک سو جامه‌های گرانبها و پرده‌های زیبا و از سوئی جوراب‌های ساقه کوتاه با الیاف پشمی و ساقه بلند پشم‌های تابیده تولید می‌شود حتی در فرانسه پس از استقرار کارگاه‌های کشبافی کشبافی دستی تشویق می‌شد با این حال کشبافی دستی در پایان سده ۱۸ متروک شد.
دو عامل مهم مشوق اختراع دستگاه کشبافی بود:
۱) لزوم سریع تولید محصول به علت تقاضای روز افزون
۲) مد شدن جوراب‌های ابریشمی که بافت آن با دست دشوار بود [۷۴].

۷۴. پشم و صنعت نساجی پشمی ـ ژان اتین بورله ـ ترجمه مهندس ابوالقاسم طاهری عراقی

منبع : مطالب ارسال شده