داستان یک ستاره بی میل

«ساموئل اتوئو»ی کامرونی می تواند ستاره رقابت های جاری فوتبال جام ملت های آفریقا باشد اما مردی که در هر دو فصل گذشته مرد برتر سال فوتبال آفریقا شده است، به گونه ای راهی مصر محل برگزاری رقابت ها شده که اطمینانی در دست نیست که واقعاً دلش با این رقابت ها باشد و حقیقتاً دلش بخواهد که در آنجا حضور یابد. اتوئو چه در محافل خصوصی و چه در بعضی مجامع رسمی گفته است که ترجیح می داد در اسپانیا بماند و به بارسلونا در راه کسب دومین مقام قهرمانی متوالی اش در لالیگا یاری برساند و خودش هم مقام آقای گلی این پیکارها را تعقیب نماید و نه فقط در اسپانیا بلکه در کل اروپا هم برترین گلزن شناخته شود و کفش طلای قاره سبز را به دست آورد. «اتوئو»ی ۲۵ساله که در انتخابات مرد سال فوتبال جهان در جای سوم ایستاد، دیرتر از سایرین و پس از صبر و بررسی و تردید بسیار اعلام کرد که به مصر می رود و تا آن زمان هیچ اطمینان و گرایشی به این کار از خود بروز نمی داد. سرانجام او در روز ۱۵ دی ماه رسماً اعلام شرکت کرد و یکشنبه شب هفته گذشته در مسابقه بارسا با اتلتیک بیلبائو در لیگ اسپانیا به میدان آمد و فردای آن روز بار سفر را بست و به سمت مصر پر کشید. به رغم سن کم اتوئو، این چهارمین مرتبه شرکت او در این مسابقه ها است. اگر وی تمایل شدیدی به عضویت مجدد در جمع شیرهای رام نشدنی آفریقا و همراهی آنها در پیکارهای امسال از خود نشان نداده، دلیل را در دو مسئله بجویید: یکی رویکردها و تمایل های باشگاهی او و اشتیاق وی به همراهی بارسلونا است که پیشتر نیز از آن یاد کردیم و به جز آن باید از مشکلات موجود در فوتبال کامرون و ایرادهای تشکیلاتی و سازمانی در این فوتبال و در تیم ملی کامرون نیز یاد کرد که او را دلسرد ساخته است. مهاجم سابق رئال مادرید و مایورکا بارها از روال گردش کارها در فوتبال کامرون انتقاد کرده و آن را اسباب تاسف خوانده است. با این اوصاف باید ابراز تعجب کرد که چگونه کامرون توانسته است با چنین پشتوانه و مقدمه ای فاتح جام ملت های آفریقا در سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ باشد و برخی می گویند این توفیق ها را فقط مهارت های فردی مردان کامرون بدون تاثیرپذیری از شرایط کلی فوتبال این کشور به ارمغان آورده است. اتوئو از اینکه کامرون به دور پایانی جام جهانی ۲۰۰۶ نیز راه نیافته، دلگیر بوده و این را هم پنهان نکرده است. او می گوید: «کامرونی ها از ناکامی در دور مقدماتی جام جهانی بسیار ناراحتند و تنها راه جبران آن فتح جام ملت های آفریقا است ولی همین مسئله یک فشار فکری و روانی را به تیم ما وارد می کند. ما چاره ای جز درخشش در مصر نداریم.»
• واقعیت چیست
با این همه همان طور که در ابتدای مطلب آمد عده ای شک دارند که آیا قلب و روح اتوئو واقعاً با این پیکارها همراه و ذهن و هوش او حقیقتاً در تسخیر جام ملت های قاره سیاه هست یا خیر. حتی در ۲۸ دسامبر که تیم ملی کامرون یک بازی دوستانه با تیم منتخب ایالت باسک اسپانیا انجام داد، او به میدان نیامد و به تنه ریف رفت تا در یک کمپ تمرین با جوان ترهای کامرون کار کند و با آنها سر و کله بزند و آنها را پرورش دهد. با این حال اتوئو به مصر رفته است و حالا که او هست همه امیدوارند همان فرمی را که طی دو فصل اخیر برای بارسا ارائه داده است، تکرار نماید. او فصل پیش با ۲۴ گل زده دومین گلزن برتر لیگ اسپانیا شد و امسال با ۱۸ گل زده در صدر جدول گلزنان جای داشته و اگر مسئله یک ماه دوری او از این رقابت ها به سبب حضورش در جام ملت های آفریقا در میان نبود، خیلی ها با اطمینان از رسیدن او به عنوان آقای گلی در پایان فصل سخن می گفتند و البته حالا نیز نمی توان این احتمال را رد کرد. برخی می گویند حضور اتوئو در مصر به به رغم اکراهش نشانگر پخته شدن وی و کسب تجربه اوست و حالا وی می داند که حتی اگر آماده و مشتاق نباشد، باید در برخی جاهای مهم حضور یابد و از غیبت در آنها حتماً پرهیز کند، در عین حال برخی معتقدند که اگر دخالت فدراسیون فوتبال کامرون و تمدید شدن اتوئو توسط این نهاد در کار نبود، او به مصر نمی رفت و فقط با چنین اهرم هایی سر از جام ملت های آفریقا درآورده است. اگر او در گذشته بارها قاطی می کرد و برخی عکس العمل های تند از جانب وی طی ۵/۴ سال عضویت او در مایورکا دیده شده بود، اینک کمتر خبری از آن حالات در وی دیده می شود و او آرام تر از گذشته نشان می دهد و سعی در کنترل اوضاع دارد. اتوئو در گذشته در قبال هر حرکت خشن و منفی از سوی حریفان نیز واکنش تند نشان می داد و گاهی چنان محکم و خشن روی پای حریفان تکل می رفت که جز اخطار و مجازات از سوی داوران بهره و پیامدی را برای او دربر نداشت.
• مرد مهربان
حتی دوستان و همبازیان اتوئو نیز امروز از محبت و مهربانی های او به کرات یاد می کنند و به ادعای آنان نه تنها خانواده و فامیل خودش را به بهترین شکل اداره می کند بلکه برای دوستانش نیز مشاغلی جور کرده و یا کمک های نقدی به آنان ارائه می کند. به عنوان مثال باید گفت که او یک بار ۲۰۰ جفت کفش از یک مغازه اسپانیایی خریداری کرد، آنها را به شهر زادگاهش در «انکون» کامرون برد و سپس بین بچه ها و کودکان بی بضاعت آنجا تقسیم کرد. او همچنین بسیاری از مراسم خیریه و آئین های کمک رسانی به مستمندان را ترتیب می دهد و هدایت می کند و سال پیش که مراسم اهدای جایزه عنوان مرد سال فوتبال آفریقا (به وی) در دوربان آفریقای جنوبی جریان داشت، به آنجا نرفت و ترجیح داد که در یک بازی دوستانه که برای کمک رسانی به آسیب دیده های سونامی برپا شده بود، شرکت کند. اگر پای صحبت خود اتوئو بنشینید متوجه می شوید که یک واقعه تلخ و خاص در تغییر و تکوین شخصیت او سهم زیادی داشته است. آن واقعه مرگ ناگهانی و تکان دهنده ژان مارک ویوین فوئه هافبک نامدار کامرون در جام کنفدراسیون های ۲۰۰۳ بود که در بازی مرحله نیمه نهایی و طی ستیز کامرونی ها با کلمبیایی ها و بر اثر ایست قلبی وی روی داد. اتوئو می گوید آن واقعه که دل تمام جهانیان را به درد آورد و یک بازیکن کارساز را در ۲۸ سالگی و در اوج بالندگی اش از دنیای فوتبال گرفت، چشم های او را به روی بسیاری از مسائل و مصلحت ها باز کرد. «آن موقع بود که تشخیص دادم در زندگی چیزهای انسانی و مهم تری وجود دارد. نکته دیگر این بود که فهمیدم باید گام های خود را سریع تر و تلاشم را بیشتر کنم زیرا با ادامه نیمکت نشینی به هیچ جا نمی رسیدم. داخل میدان آنقدر وقایع مهم و شیرین جریان دارد که حیف است آدم از آن محروم بماند، مرگ هم تیمی ارزشمندم به من ثابت کرد که زندگی می تواند بسیار کوتاه و هر لحظه ای می تواند ثانیه آخر زندگی یک انسان باشد و حیف است که از آن غافل و بی بهره ماند. برعکس باید به صحنه رفت و از صحنه های زندگی و عرصه های ورزشی بیشترین بهره را گرفت. این کاری است که من مصمم به انجام آن هستم و نمی خواهم فرصت های مناسب را از دست بدهم.» اینها به ما می گویند که حتی یک «ستاره بی میل» به نام اتوئو می تواند در مصر حرف های رسایی برای گفتن داشته باشد، به خصوص که کامرون همپا با نیجریه، مصر، تونس، غنا، مراکش و ساحل عاج و شاید بالاتر از آنها شانس دار اول فتح جام محسوب می شود.
منبع: CNN

منبع : روزنامه شرق