ارزیابی تحمل به خشکی در لاین های گندم

این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل تحمل به خشکی در ۲۳ لاین F۲:۴ گندم حاصل از تلاقی دو رقم وبرمارین (حساس به خشکی) و سرداری (مقاوم به خشکی) انجام شد. آزمایش در قالب دو طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در دو سطح آبیاری پس از ۷۰±۳ و ۱۲۰.۳ میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A در سال ۱۳۸۳ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا گردید. شاخص های تحمل و حساسیت به خشکی برای عملکرد محاسبه و تجزیه به مولفه های اصلی نیز بر اساس آنها انجام شد. شاخص تحمل هامبلین و رزیل با شاخص حساسیت به خشکی فیشر و مورر هم بستگی مثبت و معنی داری داشت.
هم بستگی این دو شاخص با عملکرد در شرایط تنش و مولفه اصلی اول منفی بود. مقدار بالای این مولفه ژنوتیپ های با حساسیت کم را معرفی کرد. هم بستگی مولفه اول با شاخص های میانگین تولید، میانگین هندسی عملکرد، شاخص تحمل به تنش و میانگین هارمونیک عملکرد، مثبت و بالا بود. ژنوتیپ شماره ۲ در شرایط بدون تنش عملکرد بالایی داشت و با وجود حساسیت بالایی که به تنش نشان داد، از نظر این شاخص ها به عنوان ژنوتیپ برتر معرفی شد. ژنوتیپ های شماره ۴، ۱۷، ۱۱ و ۱۴ عملکرد بالایی در شرایط تنش داشتند و از نظر شاخص ها نیز به عنوان ژنوتیپ برتر معرفی شدند.

معصومه یوسفی آذر
عبدالمجید رضایی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی