حکایت فروید از سیگار تا سرطان دهان

زیگموند فروید، سیگاری بود. اصولی که او در علم روان‌شناسی پایه گذاشت، شاید اساس پیشرفت و پردازش علم روان‌شناسی در سال‌های بعد بود اما او خود نتوانست از یک درگیری روانی و اعتیاد شدید نجات یابد و سال‌های سال، سیگار کشید...
در ۳۰ سالگی دردهای قفسه‌سینه و تنگی‌نفس شروع شد. دوست پزشک فروید به او یادآوری کرد که باید برای حفظ سلامتی‌اش، سیگار کشیدن را کنار بگذارد اما آقای دکتر فروید که خودش در علم پزشکی ید طولایی داشت، کشیدن سیگار را ترک نکرد. او همچنان با اصرار روزی ۲۰ نخ سیگار می‌کشید. چند سال بعد، فروید در دهان خود زخمی دید که مدت‌ها بود خوب نمی‌شد. او می‌دانست که وجود این زخم طولانی‌مدت نشانه خوبی نیست اما از ترس اینکه مبادا مجبور شود سیگار را کنار بگذارد، زخم را به هیچ‌کدام از دوستان پزشکش نشان نداد. عکس او همچنان با کت و شلوار و یک سیگار در گوشه لب، در تمام مجلات معتبر چاپ می‌شد! تا اینکه زخم ناحیه سقف دهان فروید دردناک شد. حالا دیگر سرطان دهانش بسیار پیشرفت کرده بود. سی و سه عمل جراحی روی دهان و فک فروید انجام شد و پروتزهای متعددی برای بازسازی نواحی از دست رفته در اثر سرطان در دهان و فک او جاسازی شد.او طی این دوران مشقت‌بار نوشت: «به کلی از رده خارج شده‌ام حتی نمی‌توانم آب دهانم را قورت بدهم.»
و همچنان سیگار می‌کشید! مشکلات قلبی، تنفسی و... با سرطان فروید همراه شدند و در نهایت او را در وضعیتی بسیار اسف‌بار از پای درآوردند. جراحی‌های دردناک و فک و دهانی که تقریبا چیزی از آنها باقی نمانده بود تاروز آخر عمر همراه فروید بودند.

منبع : روزنامه سلامت