خرابه‌‌ای در‌ قدیمی‌ترین ورزشگاه تهران‌

حدود ۳ سال پیش بود که یکی از قدیمی‌ترین ورزشگاه‌های تهران واقع در منطقه محروم و پرجمعیت نظام‌آباد؛ به دلیل قرار گرفتن در محدوده طرح یک بزرگراه؛ تخریب و مقرر شد در مدت یک‌سال ورزشگاهی جدید با تجهیزات مدرن و پیشرفته جایگزین آن شده و در اختیار اهالی منطقه قرار گیرد.
از آن‌روز تاکنون ۳ سال می‌گذرد و نمای نیمه ساخته و مخروبه ورزشگاه رسالت به ما یادآوری می‌کند که این بار نیز وعده مسوولان ورزش ما جامه عمل نپوشید و هزاران نونهال، نوجوان و جوان ساکن منطقه از حداقل‌ها براحتی محروم شده‌اند. اگر بدانید این مجموعه ورزشی با داشتن یک زمین چمن فوتبال و سالن‌های بسکتبال، والیبال، کشتی، وزنه‌برداری و رزمی تمامی رشته‌های ورزشی را در دل خود جای داده بود، شاید آنگاه بهتر بتوانید متوجه عمق این معضل بشوید.
«قضیه باشگاه رسالت واقعا پیچیده است و توضیح دادن درخصوص آن کار ساده‌ای نیست.»
به گفته مهندس حسین‌هادیانی، مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی این مجموعه ورزشی به دنبال توافق با شهرداری و به دلیل قرار گرفتن بخشی از آن در مسیر یک بزرگراه، باید تخریب می‌شد و شهرداری با پرداخت مبلغی بیش از یک میلیارد تومان به اداره کل تربیت بدنی استان تهران این مجموعه را تخریب کرد.
در همان سال اداره کل با مبلغ دریافتی از شهرداری شروع به ساخت بنای جدید این ورزشگاه کرد؛ اما در زمانی که این طرح در حال فعالیت بود (سال ۸۵)‌ قانونی به تصویب رسید که بر اساس آن قرار شد طرح‌‌های نیمه‌تمام ورزشی در کل کشور برای تکمیل به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی واگذار شود و در همین راستا این طرح فعال که نیازمند اعتبار بالایی هم بود به ما سپرده شد.
هادیانی در ادامه می‌افزاید: مشکلات ما از همین زمان و در جایی شروع شد که پیمانکار طرح برای ادامه کار خواستار دریافت مطالبات خود شد، اما چون او بر اساس قوانین و مقررات سازمان تربیت بدنی انتخاب نشده بود، ما نمی‌توانستیم به او پولی بدهیم. اما پس از یک‌سال و خرده‌ای بالاخره با او تسویه حساب شد و رفت! پس از این‌کار ناچار به استخدام مشاور جدیدی هم شدیم و ان‌شاءالله بزودی با انتخاب پیمانکار جدید از طریق مناقصه کار را مجددا به جریان می‌اندازیم که البته تکمیل این طرح به شرطی خواهد بود که دولت مبلغ کافی برای تکمیل کار را در اختیار ما قرار دهد. ‌
هادیانی در پاسخ به این سوال که چرا خوابیدن طرح همزمان با تغییر مدیرکل تربیت بدنی استان روی داد و در زمان او کارها بخوبی و با سرعت پیش می‌رفت؛ به نکته جالبی اشاره کرده و می‌گوید: خطیب به عنوان یک مدیر راهکارهایی داشت که اگر برکنار نمی‌شد تا امروز این طرح را تکمیل کرده و به بهره‌برداری رسانده بود، ولی فردی که بعد از او آمد، می‌خواست بر اساس قانون اعتبار بگیرد که امکان این‌کار وجود نداشت.
● شما بگویید! چرا این طرح غیرفعال شد؟
ملاجعفری، مسوول تربیت بدنی شمال شرق تهران ضمن اظهار تاسف از راکد ماندن این طرح باارزش در منطقه محروم نظام‌آباد می‌گوید: از زمان واگذاری طرح به شرکت توسعه و نگهداری؛ بروز برخی مشکلات و مسائل اداری بین آنها و پیمانکار موجب شد طرحی که بیش از ۴۵درصد پیشرفت فیزیکی داشت و خیلی خوب و راحت می‌توانست پیش برود، ۲ سال تمام بخوابد و در این میان متضرر اصلی مردم بی‌گناه منطقه بودند که در کنار دیگر محرومیت‌ها، فقر ورزش و سلامتی را هم تجربه کردند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا با وجود اطلاع شما از نیاز مبرم اهالی به امکانات ورزشی این طرح ۲ سال تمام غیرفعال مانده است؛ چنین پاسخ می‌دهد: این را از من نپرسید، از کسانی بپرسید که به هر دلیلی ۲ سال تمام این طرح را خوابانده‌اند، در حالی‌که می‌دانند با گذشت هر روز ضرر و زیان بیشتری متوجه آن می‌گردد.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به زمین چمن بسیار عالی ورزشگاه رسالت که اکنون به انبار مصالح طرح تبدیل شده است، می‌گوید: ما از این مساله ضربه بزرگی خوردیم و تمام تیم‌های فوتبال ما در رده‌های مختف سنی در این مدت ناچار به استفاده از زمین‌های دیگر مناطق تهران شده‌اند. این در حالی است که نمی‌دانیم این وضعیت تا چه زمان ادامه خواهد یافت؟
● زمانی برای سقوط
محسن بلورچی، یکی از مربیان با سابقه‌ای که از حدود ۲۷ سال پیش در باشگاه رسالت دیهیم برای رده‌های مختلف سنی به برگزاری کلاس‌های آموزش فوتبال اقدام کرده، می‌گوید: در زمین فوتبال این مجموعه هر روز از ابتدای صبح تا پایان شب بیش از ۲‌هزار نونهال، نوجوان و جوان فوتبالیست تمرینات خود را دنبال می‌کردند و راکد ماندن این طرح لطمه جبران‌ناپذیری به این بچه‌ها و تمام کسانی که در سرمای زمستان و گرمای تابستان این مجموعه را کانون سلامتی خود می‌دیدند، وارد کرد.
وی با اشاره به بافت اجتماعی محروم منطقه و فراهم بودن زمینه انواع جرم و فساد در آن، از کسانی که به دلیل اختلاف سلیقه یا کاغذبازی‌های رایج و بیهوده ۲ سال تمام باعث راکد ماندن طرح و محروم شدن اهالی از آنچه متعلق به آنها بوده و از آنها گرفته شده بشدت انتقاد می‌کند و می‌افزاید: شب‌ها در کنار ساختمان نیمه‌کاره این ورزشگاه، جوانان و نوجوانان اوقات خود را به بطالت می‌گذرانند و سرنگ‌های پراکنده شده در این محل، گواه محکمی بر این ادعا و یک درد واقعی برای جامعه ورزش ماست.
● در شوره‌زار هیچ درختی نمی‌روید!
دکتر ناصر مهدوی، جامعه‌شناس معتقد است: اگر ملاک و معیار سازمان ورزش برای سنجش عملکرد یک مدیر موفق تعداد مدال‌های کسب شده در زمان تصدی او نباشد و به جای آن در ارزیابی کار یک مدیر ورزشی توجهش به ترویج فرهنگ ورزش و سلامت؛ توسعه امکانات ورزشی برای عموم مردم و زدودن فقر حرکتی از جامعه مد نظر قرار گیرد؛ شاید هر روز تا این اندازه شاهد بروز فجایع اخلاقی و بیماری‌های روحی و گسترش اعتیاد در میان جوانان و نوجوانان کشورمان نباشیم.
وی می‌افزاید: گسترش امکانات ورزشی و ارزان و در دسترس بودن این خدمات نقش غیرقابل انکاری در پویایی و بانشاط کردن تمام اقشار جامعه دارد و به نظر می‌رسد کمترین خدمتی که یک مسوول ورزشی در حیطه اختیارات خود قادر به انجام آن باشد، فراهم کردن ابتدایی‌ترین امکانات برای خردسالان؛ نوجوانان و جوانانی باشد که در عطش یک زندگی سالم می‌سوزند.
به گفته مهدوی تخریب یک ورزشگاه با قدمت بیش از ۵۰‌سال؛ با این وعده که بزودی به جای آن ورزشگاهی مجهز و کامل جایگزین خواهد شد (آن‌هم با ضرب‌الاجل یکساله) شاید در همان روزهای نخست برای بسیاری از خانواده‌ های محروم این منطقه بسیار دلگرم‌کننده به نظر می‌رسید؛ اما امروز در شرایطی که فرزندان آنها حدود سه سال است ضمن محرومیت از داشته‌های قبلی، بی‌هدف و سرگردان در کوچه‌ها پرسه می‌زنند و انواع انحرافات اجتماعی را براحتی تجربه و لمس می‌کنند، امید و نشاط جای خود را به نگرانی و تاسف داده و قطعا در این میان تمام کسانی که به هر نحوی با کوتاهی‌ها و بی‌توجهی‌های خود زمینه انحراف و فساد این عزیزان را فراهم آورده‌اند؛ مقصران اصلی قلمداد می‌شوند و باید در قبال عملکرد خود پاسخگو‌باشند.

زهره زیدی فرد

منبع : روزنامه جام‌جم