گلایه از بداخلاقی‌های سیاسی

هرچند نزدیکی به ایام انتخابات، نگرانی‌های زیادی را در زمینه بداخلاقی‌های رایج در عرصه سیاست ایجاد می‌کند، اما حضور و راهنمایی کسانی که نقش بارز و بسزایی در تأثیرگذاری بر احزاب سیاسی و تشکل‌های حزبی دارند، می‌تواند تا حدود زیادی این دغدغه‌ها را رفع کرده و کشتی‌های طوفان‌زده سیاست را در ساحل آرامش و متانت فرود آورد.
سخنان دلسوزانه و مشفقانه آیت‌الله مهدوی کنی که بازخورد رسانه‌ای گسترده‌ای نیز داشت، از این قبیل است. وی که سال‌های متمادی دبیرکلی جامعه روحانیت مبارز ـ به عنوان یکی از پیش کسوت‌ترین تشکل‌های سیاسی دینی کشور ـ را بر عهده داشته است، همواره حتی در اوج تشنجات سیاسی مورد توجه احزاب و گروه‌های مختلف با سلیقه های رنگارنگ بوده است. همین امر موجب شده تا دوراندیشی‌ها و دغدغه‌های چنین فردی به یکی از خطوط اصلی جریان‌های گوناگون سیاسی کشور در برخورداری از خط مشی متعادل و منطقی تبدیل شود.
آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی در سخنان اخیر خود گفته بودند که: «به دوستان و مؤمنان و همه دست‌اندرکاران توصیه می‌کنم، کاری نکنیم که جو عدم اعتماد را در بین مردم ایجاد کنیم. من معتقدم دست‌اندرکاران نظام از هر طبقه‌ای که باشند، باید حریم یکدیگر را حفظ کنند. اگر هم مشکلی با هم دارند، باید حضوری مسائل را حل کنند تا به رسانه‌ها کشیده نشود. مردم چه تقصیری دارند که ما وقتی با هم اختلاف داریم، در رسانه‌ها و مجامع بیان می‌کنیم. به خصوص در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری.»
این سخنان که از سوی یکی از جاافتاده‌ترین شخصیت‌های مقبول سیاسی کشور بیان شده، محورهای مهم و حایز اهمیتی را در خود نهفته دارد که برای شفاف‌سازی بهتر به برخی از این موارد اشاره می‌شود:
۱) این سخنان، رمزگشایی از پدیده‌ای بدشگون و متأسفانه رایج در سال‌های اخیر است که طی آن، خلوت و جلوت جای خود را عوض کرده است و آنچه باید در آن یکی بیان شود، در این اظهار می‌شود و آنچه این را سزد در آن نمی گنجد!
این رویه‌ای است که در آموزه‌های دینی و حتی اخلاق سیاسی دنیا نیز به شدت مذمت شده و اثرات تخریبی آن تنها و تنها بر ذهن و روان مردم ظاهر و بارز می‌شود. چراکه چنین درگیری‌ها و جنجال‌هایی که در بسیاری موارد، خاستگاهی جز اختلاف سلیقه‌های سیاسی ندارد، موجی از بدبینی و آشوب فکری و ذهنی را در مردم پدید می‌آورد که به مرور ممکن است منجر به بی‌اعتمادی نسبت به نظام و دوری از اهداف حکومت شود.
این روش در ابعاد بیرونی نیز، دل خوشکنک خوبی برای دشمنان نظام پدید می‌آورد که با استناد به چنین درگیری‌ها و جنجال‌هایی، سوژه‌های خودخواسته را پرداخته و به خورد اربابان خود می‌دهند.
باید اذعان کرد که دلیل اصلی چنین اتفاق ناخوشایندی، دوری از تقوای سیاسی و روی آوردن به گناه‌های اجتماعی و سیاسی است. چرا که بزرگان دینی نیز در فرمایش خود فرموده‌اند که بدترین مردم کسی است که عیوب دیگری را در ملا عام افشا کند. و یا اینکه به شدت نصیحت در انظار و جلوی دیدگان مردم مذمت و مورد نکوهش واقع شده است. ولی متاسفانه این روزها نه تنها عیوب شخصی و کاری، بلکه سلیقه‌های شخصی و گروهی نیز در بوق و کرنا شده و جامعه‌ای را به هم می ریزند.
۲) برخلاف تصور سطحی و اولیه‌ای که ممکن است از این اظهارات به ذهن متبادر شود مبنی بر این‌که این قبیل حل ‌و فصل‌های مخفی و آرام یعنی نامحرم شمردن مردم!، رعایت این اصول نتیجه‌ای مهمتر و کلان‌تر در پی دارد.
اخلاق و منش‌های شخصی و مدیریتی یک سیاستمدار از مواردی است که باید پروسه سوددهی به جامعه و مردم از هر چیزی در آن پررنگتر باشد. از همین رو، کسی که بر مسند حکومت و مدیریت تکیه می‌زند، باید همواره با آغوش باز به استقبال مشکلات و معضلات برود و با حل‌وفصل و رویارویی با معضلات، آنها را در هم کوبیده و نتیجه و ثمره‌ای شیرین را به مردم و ولی‌نعمتان خود تحویل دهد؛ نه این‌که از کاه اختلافات سیاسی ـ‌ که درواقع چیزی نیستند ـ کوه معضلات ساخته، ذهن خسته مردم را خسته‌تر کند.
از همین رو، این گونه دعواهای حزبی و جناحی که بایستی در درون خانه سیاست حل و فصل شود، نه تنها ارتباطی با مردم عادی جامعه پیدا نمی‌کند و نباید علنی شود، بلکه حتی در صورت تأمل دقیق‌تر، افشای آن که باری بیشتر بر مشکلات و خستگی های روزمره مردم خواهد بود، باید ذنب لایغفر قلمداد شود.
۳) اشاره ظریفی که در سخنان آیت‌الله کنی به مقارنت این بداخلاقی‌ها با انتخابات ریاست‌جمهوری شده باید بسیار مورد توجه و امعان نظر قرار گیرد.
تجربه نشان داده است که موعد انتخابات مختلف، همواره خاصیت کاتالیزوری را داشته که بسیاری از داشته‌ها و نداشته‌ها را به میدان کشیده و برای بالا بردن خود و زیر کشیدن رقبا مورد استفاده قرار گرفته است. هرچند ممکن است بسیاری مواضع و اظهارات در روزهای عادی چندان برجستگی و خصوصیت علی‌حده‌ای نداشته باشد، اما نزدیکی به ایام رقابت‌های انتخاباتی، بمبی را می‌ماند که منتظر نزدیکی به آتش برای انفجار است و در چنین روزهایی حتی از بسیاری سخنان و اظهارات راست و واقعی نیز باید پرهیز کرد، چه برسد به برخی از اتهامات و اظهارنظرها که دروغ و از اساس موهوم است.
۴) امید است در انتخابات ریاست‌جمهوری دهم مدد بزرگان سیاسی نظام و جاافتادگان انقلاب اسلامی، یار اقدامات و برنامه‌های گروه‌های سیاسی شده، انتخاباتی به دور از آلودگی و بدعهدی و مبرای از بداخلاقی‌های سیاسی و انتخاباتی را رقم بزند.