سولانا شجاعت پاسخگویی به دانشجویان را دارد؟

اروپایی‌ها از دیرباز که کشورهای مستضعف را به عنوان مستعمره در سیطره خود در آورده و آن‌ها را استثمار می‌کردند، به مونولوگ عادت کرده اند. آنها دوست دارند متکلم وحده باشند و فقط خودشان سخن گفته و دیگران گوش به فرمان آنها باشند.
پس از جنگ جهانی دوم که معادلات به نفع ایالات متحده امریکا تغییر یافت، جزئیات مونولوگ اروپایی ها با ملت‌های جهان نیز به سمت آمریکا گرایش پیدا کرد، به گونه‌ای که اکنون حتی با گذشت ده‌ها سال، روشنفکران جهان، اروپا را دنباله‌رو و تکرار کننده زیاده ‌خواهی‌های آمریکا می‌دانند.
موضوع هسته‌ای ایران نیز بهانه‌ای شد تا جهانیان طی چند سال گذشته با این خوی استعماری غرب بیشتر آشنا شوند.
اگر از جزئیات تحولات موضوع هسته‌ای ایران در سال‌های پایانی دولت هشتم ایران بگذریم، ارائه بسته‌های پیشنهادی از سوی غربی‌ها به ایران می‌توانست رویکرد جدیدی را در تحولات ایران و غرب رقم بزند و برخی‌ها تصور می‌کردند که صاحبان حق وتو در شورای امنیت، روش گفتگوی یکسویه را اندک اندک کنار خواهند گذاشت.
ایران اعلام کرد که با رویکرد مثبت، بسته پیشنهادی گروه ۵+۱ را بررسی می‌کند، اما وقتی با درخواست و پافشاری آنان برای تعلیق فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران مواجه شد، ایستاد و پاسخ منفی داد.
آن‌ها پس از مدتی بسته دیگری را به ایران ارائه دادند که همچون بسته پیشین، عنوان "پیشنهادی" را با خود به یدک می‌کشید. ایران نیز در مقابل برخی بندهای بسته غربی‌ها پیشنهاداتی را ارئه داد و قرار بر این شد که این پیشنهادات بررسی شود تا شاید به نتیجه ای بیانجامد، اما غربی‌ها که پیش از این خو گرفتن خود با منش گفتگوی یکسویه با جهانیان را بارها نشان داده بودند، این بار نیز تاب نیاورده و بدون منطق خاصی، قطعنامه ای از شورای امنیت که در اختیار دارند، علیه ایران صادر کردند و به صورت اتوماتیک ایران بر اساس تعهد به اصل عزت در سیاست خارجی خود، بسته دوم را نیز رد کرد.
اما اکنون این ایران است که بسته پیشنهادی را به غربی‌ها ارائه و آنان را در وضعیتی قرار داده که در مقابل این بسته منطقی و همه‌جانبه واکنش مثبت و درخوری نشان دهد، اما باز هم همچنان داستان مونولوگ غربی‌ها با جهان ادامه دارد؛ آنها بدون آنکه پاسخی به بسته پیشنهادی ایران بدهند، بسته دیگری فراهم آورده‌اند که نه تنها محتوای آن فرقی با پیشنهادات قبلی ندارد، بلکه گروه ۵+۱ را با این سوال مواجه کرده است که وقتی شما به پیشنهاد ایران پاسخی نمی‌دهید، از ایران چه انتظاری برای پاسخ دارید؟
سولانا که در دفعات پیشین نیز حامل بسته پیشنهادی غرب به ایران بود، این بار نیز حامل بسته ظاهرا جدید است، اما این بار آنان فراتر از موارد قبلی، تمام توان دیپلماسی رسانه‌ای خود را به میدان آورده‌اند تا شاید با فشار و تحمیل خواسته های خود بر افکار عمومی ایران، مسئولان جمهوری اسلامی را در مقابل خواسته‌های خود که با عنوان "پیشنهاد" ارائه شده، به زانو درآورد.
غربی‌ها تا کنون از این واقعیت غافل بوده‌اند که دیگر دوران قرون وسطی و زمانی که آنها بدون هیچ چون و چرا بر ملت‌های مظلوم حکم می راندند، به سر آمده و اکنون عصر بیداری ملت‌هاست.
دانشجویان که به عنوان پیشقراول نخبگان ایرانی همواره پشتوانه فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران محسوب شده‌اند، اکنون نیز اتحادیه اروپا و مسئول سیاست خارجی این اتحادیه را با چالشی مهم مواجه کرده‌اند.
دعوت دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به نمایندگی از دانشجویان ایرانی از سولانا، همزمان با سفر وی به تهران از مواردی به شمار می رود که نوع واکنش سولانا به این دعوت، به وضوح و روشنی نوع منطق آنان را به نمایش می‌گذارد.
طبیعتا سئوالات افکار عمومی کشورهای دنیا خصوصا افکار عمومی ایران به عنوان پرچمدار استقلال و آزادی خواهی همواره از چالش‌های جدی برای دولت‌های غربی محسوب شده و این بار نیز جهانیان چشم‌ انتظارند تا ببینند که آیا سولانا حاضر به پاسخگویی در مقابل دانشجویان ایرانی خواهد شد یا خیر؟
حداقل خواسته دانشجویان ایرانی از مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا این است که به چند سوال از سوالهای زیر پاسخ شفاف و صریح بدهد:
▪ چرا هیچ فشاری به اسرائیل برای پیوستن به ‌NPT وارد نمی‌کنید؟
▪ در حالی که ۱۶ سازمان اطلاعاتی امریکا اعلام می‌کنند برنامه ایران در حال حاضر صلح آمیز است، مطالبه تعلیق از ایران چه معنایی دارد؟
▪ آقای سولانا شما که از ایران طلب اعتماد سازی می‌کنید، آیا می‌توانید به ما بگویید دستاورد بیش از ۵/۲ سال اعتماد سازی سخاوتمند ایران در گذشته چه بود؟
▪ به عنوان نماینده ۱+۵ بگویید چرا آمریکا در فرآیند کار آژانس اخلال می‌کند. برای اولین بار مدیر کل آژانس در گزارش اخیر از این بابت ابراز تاسف کرده است.
▪ مسئولان امریکایی‌ و اسرائیلی به عنوان همکاران شما در گروه ۱+۵ هر روز ایران را تهدید به حمله نظامی می‌کنند، آیا به نظر شما در این فضا می‌توان مذاکرات سازنده‌ای انجام داد و آیا این نقض منشور ملل متحد نیست؟
▪ شما و دوستانتان سال‌هاست مردم ایران را حتی از بابت لوازم ساده بیمارستانی تحریم کرده‌اید، آیا انتظار دارید باور کنیم که اکنون شما آماده همکاری هسته‌ای صلح آمیز با ایران هستید؟ فکر نمی‌کنید غرب به دوره‌ای از اعتماد سازی با ایران نیاز دارد؟
▪ آقای سولانا می‌خواهیم جواب بدهید. آیا چرخه سوخت مساوی بمب است و آیا ‌NPT و پادمان‌هایش دقیق به این دلیل وضع نشده‌اند که اجازه ندهند چرخه سوخت به بمب تبدیل شود، آیا ایران عضو NPT نیست، اگر NPT ضعف دارد چرا به جای اصلاح آن به ایران فشار وارد می‌آورید؟
▪ آیا قدرت‌های بزرگ تا امروز یک گام بسیار کوچک در جهت عمل به تعهداتش در زمینه خلع سلاح برداشته اند؟ می‌دانید که این کار را نکرده‌اند و بلکه بمب ‌های بسیار مخوف‌تری ساخته‌اند. در حالی که خودتان به تعداتتان عمل نمی‌کنید، چگونه از ایران انتظار دارید که فعالیت‌های قانونی خود را صرفا به این دلیل که شما دوست ندارید تعطیل کند. آیا شما خیال می‌کنید آقای دنیا هستید و دیگران برده شما هستند؟
▪ همین چند هفته قبل اسکات مک کلان سخنگوی سابق کاخ سفید فاش کرد که بوش درباره بسیاری چیزها عمدا دروغ گفته است، شما چه تضمینی دارید که بسته‌ای که با خود به تهران آورده‌اید یکی از همان دروغ‌ها نباشد؟
ی گروه ۱+۵ نماینده چه کشورهایی است، آیا ساختار ۵+۱ با خواست جهانی شکل گرفته است یا همانند ساختار سازمان ملل بر اساس قانون زور و قانون وتو شکل گرفته است، چرا گروه نم نمی‌تواند در تصمیمات ۱+۵ تاثیر داشته باشد، آیا این دلیل بر عدم حکمرانی عدالت در مناسبت اروپایی ها با غیر اروپایی‌ها نیست؟
▪ آیا تمام حمایت‌ها از اسرائیل به علت وجود لابی قدرتمند صهیونیست‌ها در سراسر جهان و از جمله اروپا نیست؟ به راستای چرا صاحبان تمام رسانه‌های بزرگ و کارتل‌های عظیم اقتصادی یهودیان هستند؟
خواه ناخواه این سوال نیز در اذهان عمومی تداعی خواهد شد که آیا غربی‌های مدعی منطق و آزادی بیان، حداقل نیمی از شجاعت رئیس جمهور و مقامات ایرانی را خواهند داشت که در مقابل چشم جهانیان به پاسخگویی در ساحت علمی یک کشور بنشینند و به سئوالات دانشجویان آن پاسخ دهند؟
قطعا سئوالات دانشجویان ایرانی از سولانا در فضای علمی کشور آنقدر شفاف است که پیشاپیش آن را در معرض افکار عمومی قرار داده‌اند تا نشان دهند نه تنها قصد مچ‌گیری ندارند، بلکه حتی آنقدر شجاعت دارند که حرف حق ملت‌های مظلوم در مقابل زورگویی های آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از کشورهای غربی‌ را بیان کنند.
آیا سولانا نیز شجاعت پاسخگویی خواهد داشت؟

حامد طالبی

منبع : رجا نیوز