نیویورک نیویورک - New York New York

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : اروین وینکلر و رابرت چارتوف
کارگردان : مارتین اسکورسیزی
فیلمنامه‌نویس : ارل مک راچ و ماردیک مارتین، برمبنای داستانی نوشته راچ.
فیلمبردار : لاسلو کواکس.
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : لیزا مینه‌لی، رابرت دنیرو، لایونل استندر، باری پریموس، مری کی پلیس، جرجی آلد، جرج ممولی، دیک میلر و مورای ماستن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۶۴ دقیقه.


نیویورک، پانزده اوت سال 1945، روز پیروزی بر ژاپن. «جیمی دویل» (دنیرو)، نوازنده ساکسیفون، به یک مهمانی رقص پیروزی می‌رود و در آنجا با خواننده‌ای به‌نام «فرانسین اوانز» (مینه‌لی) آشنا می‌شود. روز بعد، در حین دادن آزمون در پالم کلاب، «جیمی» که نمی‌خواهد نوازنده‌ای با سبک رایج باشد، عصبانی می‌شود تا این‌که «فرانسین» با آوازش به کمک او می‌آید و در اینجا مدیر برنامه‌ها پیشنهاد می‌دهد که آن دو را به‌عنوان یک تیم استخدام کند. اما همان شب کارگزار «فرانسین» برایش کاری به‌عنوان خواننده با گروه «فرانکی هارت» (آلد) در کالیفرنیای شمالی جور می‌کند. حالا «جیمی» فوراً از کارش دست می‌کشد و به‌دنبال او می‌رود. اما «فرانکی» او را نیز استخدام می‌کند. وقتی «فرانسین» اعتراف می‌کند که ترانه‌ای درباره او سروده، «جیمی» می‌خواهد که همان شبانه ازدواج کنند. «جیمی» با کمک «فرانسین» گروه را به موفقیت می‌رساند، ولی وقتی «فرانسین» باردار می‌شود و اصرار می‌کند که به نیویورک برگردد، او گروه را رها می‌کند و به‌دنبال «فرانسسین» رهسپار نیویورک می‌شود. در این جا «فرانسین» با خواندن ترانه‌هائی که «جیمی» ازآنها متنفر است، معروف می‌شود و «جیمی» نیز شب‌های بیشتری را با دوستان قدیمی‌اش در هارلم صرف‌جاز مدرن می‌کند و بدین ترتیب تنش بین آن دو شدت می‌گیرد. پس از به دنیا آمدن بچه، «جیمی» صاحب یک باشگاه شبانه لوکس؛ وقتی «جیمی» پس از شنیدن ترانه‌ای که آن دو با هم کار کرده‌اند به پشت صحنه می‌آید، زوجِ عاشق آشتی می‌کنند...
نخستین فیلم کاملاً استودیوئی اسکوورسیزی در دورانی که سینمای موزیکال از رده خارج شده است. کار، تصویری نوستالژیک از دهه 1940 ارائه می‌دهد. دنیرو در نقش نوازنده‌ای از جنگ برگشته با همان رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی‌اش در فیلم‌های اسکورسیزی، بی‌نظیرش است. دوربین متحرک و بی‌قرار اسکورسیزی شوخ و شنگی «پوچ» صحنه آغازین را تشدید می‌کند. گفت‌وگوهای نخستین دیدار مینه‌لی و دنیرو کاملاً بداهه‌پردازانه است. رالف برنز تنظیم کننده موسیقی فیلم و در خلق فضای نوستالژیک آن بسیار سهیم بوده است.