شهاب آسمانی - Meteor

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آرنولد اورگولینی و تیودور پاروین
کارگردان : رانلد نیم.
فیلمنامه‌نویس : استنلی مان و ادموند ه_ نورث، برمبنای داستانی نوشته نورث.
فیلمبردار : پل لومان.
آهنگساز(موسیقی متن) : لارنس رُزنتال.
هنرپیشگان : شان کانری، ناتالی وود، کارل مالدن، برایان کیت، مارتین لندا، تروِر هوارد، ریچارد دایسارت، هنری فاندا و جوزف کامپانلا.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.


یک ستاره دنباله‌دار به کمربند سیاره‌ای برخورد می‌کند و شهابی آسمانی به‌نام «اورفیوس» همراه با بارانی از تکه‌سنگ‌های کوچک‌تر پس از نابود کردن یک سفینه قضائی آمریکائی در مسیر یک هفته‌ای‌اش به سوی زمین می‌آید. دوشنبه: «هاری شروود» (مالدن) از سامان فضائی ناسا، همکار سابقش، «دکتر پل برادلی» (کانری) را برای کمک در از بین بردن شهاب آسمانی فرا می‌خواند. سه‌شنبه‌: رئیس‌جمهور آمریکا، «ژنرال آدلن» (لندا) را کنار می‌گذارد و فرماندهی «هرکولس» را - ماهواره‌ای مجهز به موشک‌های اتمی که شوروی را هدف گرفته - به «برادلی» می‌سپارد. چهارشنبه‌: «برادلی» و «شروود» در یک مقر فرماندهی سرّی در منهتن مستقر می‌شوند؛ رئیس‌جمهور در بیانیه‌ای به مردم آمریکا هشدار می‌دهد. پنج‌شنبه: «دکتر دوبوف» (کیت) و دستیارش، «تاتیانا» (وود) از طرف کرملین برای کمک به «برادلی» می‌آیند و معلوم می‌شود که روس‌ها هم ماهواره‌ای به‌نام «پتر کبیر» دارند که آمریکا را هدف گرفته است. جمعه‌: یکی از سنگ‌های کوچک در سیبری به زمین اصابت می‌کند و زلزله‌ای خفیف رخ می‌دهد؛ «آدلن» با تصور اینکه خطر فاجعه را زیادی بزرگ کرده‌اند، مقر را ترک می‌کند. ماهواره‌های دو ابر قدرت برای نابود کردن شهاب آسمانی هماهنگ می‌شوند. شنبه: تک‌سنگ دیگری در آلپ به زمین می‌خورد و خساراتی به‌بار می‌آورد. «شروود» به کارآئی «هرکولس» شک می‌کند. یکشنبه‌: تکه‌سنگی دیگر موج مهیبی را روانه هنگ‌کنگ می‌کند. «آدلن» برای عذرخواهی باز می‌گردد. تکه‌سنگی به منهتن اصابت می‌کند؛ مقر فرماندهی به‌شدت آسیب می‌بیند و «آدلن» کشته می‌شود. سایر دانشمندان از طریق تونلی فرار می‌کنند و می‌شنوند که موشک‌ها «اورفیوس» را نابود کرده‌اند.
* از آنجا که اولویت با جلوه‌های بصری - و نه خط قصه یا هرچیز دیگر - است، باید شهاب آسمانی را بر این مبنا ارزیابی کرد و نتیجه‌اش اینکه فیلم به وضوح کهنه و دست دوم به‌ن‌ظر می‌رسد: در اغلب صحنه‌ها نیم نمی‌تواند تماشاگر را متقاعد کند که با یک فاجعه جهانی روبه‌رو است. استعداد بازیگران عالی واقعاً هدر رفته است. از آن فیلم‌هائی که پایان دوره سینمای فاجعه دهه 1970 هالیوود را قطعی ساخت.