از سال ۲۰۰۱ تاکنون تعداد زنان شاغل در فناوری اطلاعات و الکترونیک شرکت ها به نصف رسیده است

با اینکه دخترها نمرات خوبی در دروس علوم پایه می گیرند اما تعداد کمی از آنها به مشاغل فنی روی می آورند. سارا بلو برای اینکه تعداد دختران در چنین مشاغلی بیشتر شود یک شبکه پشتیبانی از زنانی که فارغ التحصیل رشته های فنی هستند، ایجاد کرده است.
در سال ۲۰۰۵ سارا بلو در مراسم شامی شرکت کرد که موضوع آن تکنولوژی بود و سخنرانان این برنامه هم افراد شاغل در صنعت بودند. او متوجه شد که یکی از تنها ۲۰ زنی است که در این جمعیت ۱۵۰ نفری حضور دارند و واکنشی که نسبت به حضورش نشان داده شد باعث برآشفتگی او شد.
بلو، برنامه نویس کامپیوتر که برای یک شرکت دارویی کار می کند، می گوید: «با یکی از همکاران مرد خود صحبت می کردم که چند مرد دیگر صحبت مان را قطع کردند و رفتار و حرف های شان طوری بود که انگار می خواستند به من بگویند تو چیزی راجع به این موضوع نمی دانی و اصلاً از آن سردر نمی آوری، تو فقط بنشین و تماشا کن.»
صحبت های مردان سپس به حوزه تخصصی بلو کشیده شد، یعنی برنامه نویسی به زبانی که او در آن مهارت داشت. وقتی صحبت شان تمام شد، بلو ساعت دیجیتالی پیشرفته ای را که به مچش بسته بود به آنها نشان داد و گفت: «طراح نرم افزار این مدل از ساعت ها من هستم. حتی یک کلمه هم از دهان هیچ کدام بیرون نیامد طوری که سکوت مطلق در فضا حاکم شد. مردها در حالی که رنگ پریده به نظر می رسیدند به خاطر آنچه گفته بودند معذرت خواهی کردند و من به آنها گفتم که درباره دیگران پیشداوری نکنید چون نمی دانید چه تخصصی دارند. شاید اینکه من شبیه متخصص ها باشم یا نه خیلی مهم نباشد. بعد از صحبت های من انگار نگرش آنها نسبت به همه زنانی که در آن اتاق بودند تغییر کرد.»
واکنشی که نسبت به بلو نشان داده شد حاکی از این واقعیت است که زنان هنوز در رشته های علوم، مهندسی و تکنولوژی در اقلیت هستند. زنان علاقه و استعداد زیادی در این زمینه ها از خود نشان می دهند و وضعیت درسی و نمرات آنها در رشته های شیمی، ریاضی، بیولوژی، فیزیک و تکنولوژی بهتر از پسران است. با اینکه ۹۰ درصد دختران ۱۱ تا ۱۶ ساله رشته های مرتبط با تکنولوژی را باب میل خود می دانند اما ۷۳ درصد آنها رشته های فنی را به عنوان شغل خود انتخاب نمی کنند که آنهم به دلیل کمبود الگوهای زنان است.
در حال حاضر تنها ۱۶ درصد از کارگران بخش های فناوری اطلاعات و بخش های الکترونیکی شرکت ها زن هستند. با اینکه شرکت گوگل متعهد شده که ۲۵ درصد مهندسانش زن باشند (که برای این ابتکار به این شرکت جایزه داده شد) اما هنوز چنین اقدامات مثبتی غیرعادی است. براساس منابع رسمی بیش از ۲۲۵ هزار نفر از فارغ التحصیلان رشته های علوم، مهندسی و تکنولوژی در حال حاضر در این صنایع کار نمی کنند و ۵۰ هزار نفر از آنها هم اصلاً کار نمی کنند. بیشترین نگرانی از این موضوع است که از سال ۲۰۰۱ تعداد زنان فارغ التحصیل رشته های فنی که وارد این حرفه شده اند، تقریباً به نصف کاهش یافته است.
آن شب، زمانی که بلو در قطار
به سمت خانه برمی گشت روی ایده جدیدی فکر می کرد. چندماه بعد او برنامه شامی را در لندن با موضوع تکنولوژی برای دختران ترتیب داد. یک مراسم معمولی که مردان هم می توانستند در آن شرکت کنند به شرطی که توسط یک زن دعوت می شدند.
بلو می گوید: «بیش از هر چیز می خواستم که زن ها شانس ملاقات با یکدیگر را پیدا کنند و از آشنایی با زنان دیگر در این صنعت، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.»
بلو امیدوار است که برگزاری چنین مراسمی، حضور زنان را در هر مراسم دیگری که به موضوع تکنولوژی مربوط می شود، تسهیل کند و از طرف دیگر مردان هم متوجه شوند که تعداد زنان متخصص در این حوزه کم نیست.
جذب زنان به حوزه های فنی تنها مربوط به انگلستان نیست بلکه مساله ای جهانی است که حتی می تواند منجر به فاجعه شود. اتحادیه اروپا به تازگی کمبود ۲۰ میلیون کارگر ماهر را تا سال ۲۰۳۰ در این حوزه ها پیش بینی کرده و پژوهش جدیدی که در اوایل این ماه در مجله هاروارد بیزینس ریویو چاپ شد نیز حاکی از ترک صنعت توسط زنان بود. ۴۱ درصد از کارکنان حوزه های فناوری اطلاعات را زنان تشکیل می دهند که نیمی از آنها تا اواخر دهه ۳۰ زندگی خود این صنعت را ترک می کنند و دوسوم آنها تجربه هایی از آزار جنسی در محیط کار دارند.
بلو یک وب سایت هم برای تبلیغ چنین مراسمی ترتیب داد و به زودی زنانی از سراسر دنیا با او تماس گرفتند تا بپرسند که آیا آنها هم می توانند شعبه هایی برای خودشان داشته باشند و در حال حاضر هم گروه های جدیدی در استرالیا، آمریکا، نیوزیلند، انگلیس و اروپا شکل گرفته است.
علاوه بر این گروه، گروه ها و موسسات دیگری هم هستند که زنان را به تحصیل و اشتغال در این رشته ها تشویق می کنند.
در مراسمی که به تازگی برگزار شده بود، دکتر صوفیه کاین که دکترای فیزیک دارد بر این موضوع تاکید کرد که اگر بخواهیم زنان بیشتری به این صنعت بیایند، باید علم، موضوع گفت وگوهای روزانه زنان شود.
او می گوید: «وقتی که در یک مهمانی راجع به رمانی کلاسیک صحبت می شود، معمول این است که سرمان را تکان دهیم گویی آن را خوانده ایم اما وقتی صحبت از مکانیک کوانتوم می شود، معمول آن است که بپرسی این دیگر یعنی چه؟ ما باید این وضعیت را تغییر دهیم و شرایطی به وجود بیاوریم که اگر افراد چیزی راجع به کوانتوم، کیهان شناسی و تکامل نشنیده باشند، تعجب آور باشد.
ما باید داستان های جالبی درباره علوم بگوییم و رادیو و تلویزیون هم از تاریخچه علوم بگوید، تا تحولی که می خواهیم اتفاق بیفتد.»

منبع: گاردین
لونی کوپر
ترجمه: مهرزاد غنی پور

منبع : روزنامه سرمایه