لارنس پرسیوت; زنی که رییس رییس‌ها شد

انتخاب یک زن در سال ۲۰۰۵، به عنوان رییس MEDEF (کانون روسای کارفرمایان فرانسه) انقلاب مهمی بود.سیلییر، متصدی پیشین این سمت می‌گوید: «انتخاب لارنس برای این پست که از طرف کارفرمایان فرانسه انتظار نمی‌رفت، نشان از مدرنیته و شجاعت است.»
لارنس پرسیوت ظاهری ساده دارد و با آنچه از رییس‌ها در ذهن داریم - آدمی کت و شلواری با کراوات و سیگار - فرق می‌کند.
او خودش را یک مدیر لیبرال تعریف می‌کند. به اعتقاد او لیبرال جامعه‌ستیز نیست. وقتی کاری با موفقیت به انجام می‌رسد، همهء افراد فعال در آن موفق می‌شوند. لارنس خواستار انعطاف بیش‌تر در بازار کار است، او می‌گوید: «چیزی خوب است که نتیجه‌بخش باشد.»
تنوع در مهارت‌های کاری از امتیازات اصلی لارنس پرسیوت در بخش صنعت خدمات صنعتی است، او واقع‌بین و مبارز است.
لارنس در شرق فرانسه بزرگ شده و در رشتهء حقوق تحصیل کرده است. اجداد او پیشگامان در ساخت و تولید در و پنجره بودند و ادارهء یک شرکت تجاری را برای او به ارث گذاشتند.
او اکنون با قبول پست ریاست کانون روسای کارفرمایان در کنار هفت‌هزار و ۵۰۰ مدیریت شغلی باید به این کار جدید حساسش هم بپردازد.
او مجبور است با اتحادیه‌های تجاری دربارهء اصلاح قوانین کار، بیمهء کاری، حقوق بازنشستگی و... کلنجار برود اما لارنس راه مصالحه را در پیش گرفته و دو سال پس از انتصابش شروع به برگزاری نشست‌هایی با رهبران اتحادیه‌های تجاری کرد و پیشنهاد داد که با هم دربارهء وضعیت موجود چاره‌اندیشی کنند.
لارنس با تاکید بر ویژگی‌های زنانه‌ای چون گفت‌وگو و عمل‌گرایی و شوق یادگیری در راه تقویت اقتصاد فرانسه تلاش می‌کند.
او می‌گوید: «وقتی در وسجس به دنیا آمدم، فرانسه دوران شکوفایی خود را می‌گذراند. بازی‌های کودکانهء آن زمان که کشور تازه از جنگ فارغ شده بود کمک زیادی به من کرد. در آن زمان مردم به آینده ایمان داشتند. پدربزرگم در کار ساخت‌وساز مبلمان بود و من در خانه در دفترهای کار و کارگاه‌ها احاطه شده بودم. چوب‌های ساخت مبلمان در کنار خانه روی هم انباشته شده بود و من عاشق بزرگ شدن در چنین فضایی بودم. مردم به آنچه انجام می‌دادند فکر می‌کردند، سخت‌کوش و خلاق بودند و به کارشان افتخار می‌کردند.
وقتی شش ساله بودم، آلبومی از مقالات و عکس‌های چارلز دگیول، جی اف‌کی (JFK) و دیوار برلین را جمع‌آوری می‌کردم، پدرم سال‌ها بعد به من گفت با دیدن آن آلبوم حدس می‌زده که من کاری بزرگ‌تر از ادارهء حرفهء خانوادگی‌مان انجام خواهم داد.»
او ادامه می‌دهد: «وقتی کودک بودم، عادت داشتم لباس بیسبال ناسا را بپوشم و نیل آرمسترانگ‌قهرمان من بود. می‌دانستم که غیرممکن‌ترین چیزها هم شدنی‌اند و امروز هم همین عقیده را دارم. اگر انسان می‌تواند به ماه برود، حتما قادر خواهد بود کارهای ساده‌تری را این‌جا روی زمین انجام دهد.
من در دانشگاه، علوم سیاسی می‌خواندم که رشتهء مورد علاقه‌ام بود. اولین حرفه‌ام تحلیل‌گری (با استفاده از نظرسنجی‌ها) برای لوییس هریس در فرانسه بود.
من برای دیدن لوییس به نیویورک رفتم و واقعا تحت تاثیر شخصیت موفق او قرار گرفتم و او سال بعد مرا به عنوان مدیر عامل شرکت خود انتخاب کرد.
«در سال ۱۹۹۰ به شرکت انتخاباتی مردمی « IFOP » منتقل شدم که در آستانهء ورشکستگی بود. اولین سال بسیار سخت گذشت. ۸۰ شغل درآمدزا روی هم انبار شده بود و من درگیر اتحادیهء کارگزاران بودم و با کمک یکدیگر توانستیم این شرکت را بدون حذف هیچ یک از کارکنان اداره کنیم.»
او از این تجربه دو درس گرفت: «اول این که بسیار مهم است که با مردم صادق باشیم وقتی شما مجبور هستید اطلاعاتی را با کارگران زیردست در میان بگذارید، این کار را تمام و کمال انجام می‌دهید.»
لارنس ادامه می‌دهد: «به عنوان نمایندهء روسای کارفرمایان فرانسه (MEDEF) روش مشابهی را در بحث‌هایم با اتحادیه‌های اصلی به کار گرفتم.
دومین درسی که گرفتم این بود که وقتی هدفی را انتخاب می‌کنید نباید از آن دست بردارید و زمانی که اوضاع خوب پیش نمی‌رود به این دلیل است که هدف را رها کرده‌اید.»
لارنس معتقد است که وضعیت فرانسه از لحاظ اقتصادی عالی نیست و آنان به اصلاح این وضعیت نیاز دارند; کاری که تنها با عملکرد گروهی اتفاق می‌افتد.
او می‌گوید: «فرانسه باید در راه کارآفرینی گام بردارد. این تنها راه برای رشد اقتصادی یک کشور است. ما دارای شرکت‌های فرانسوی هستیم که واقعا ارزشمند هستند اما باید بزرگ‌تر از آنچه هستند، باشند و کانون می‌تواند نقش مهمی در ارایهء تغییرات ایفا کند.»
هدف او خدمت به کشورش فرانسه است: «فرانسه دارای فرهنگ اقتصادی عالی نیست، ما دارای فرهنگ، سیاست و جامعه‌شناسی هستیم، نه اقتصاد. ما فرهنگ کارآفرینی نداریم اکنون اولین هدف من تغییر این شرایط است.»

ترجمه: فرشته جودکی
منبع: Diplomati.gour

منبع : روزنامه سرمایه