سهراب سپهری

نویسنده : شیری - سعید
محل نشر : تهران
تاریخ نشر : ۱۳۸۱/۰۴/۰۸
رده دیویی : ۸fa۱.۶۲
قطع : رقعی
جلد : شومیز
تعداد صفحه : ۱۶۲
نوع اثر : تالیف
زبان کتاب : فارسی
نوبت چاپ : ۱
تیراژ : ۲۲۰۰
شابک : ۹۶۴-۵۷۷۶-۱۶-۳

بخش اول کتاب که به زندگی 'سهراب سپهری 'اختصاص یافته, حاوی نکاتی است درباره تولد, دوران مدرسه, مجموعه آثار و سال انتشار و مانند آن .بخش دوم با عنوان 'شعر 'این گونه آغاز شده است' :شعر نوین فارسی, که 'نیما یوشیج 'بنیان‌گذار و نظریه‌پرداز اصلی آن بود, در متعالی‌ترین چهره خود, این امکان را یافت که در مصب و ملتقای دو جریان 'سنت 'و 'مدرنیته 'بشکفد ; سنت شعر فارسی و مدرنیسم غربی, این امکان به مدد نوزایی دانش و پیشرفت ارتباطات در اروپا, که امواج آن به آسیا نیز می‌رسید, دو جریان جدا از هم را که یکی از شرق سنت و دیگری از غرب نوآوری سرچشمه گرفته بود, به هم پیوند داد و محصولی خجسته به بار آورد .شعر سپهری یک نمونه مثال زدنی این پیوند است .'در بخش دیگر کتاب, مجموعه‌های شعری سپهری نقد و ارزیابی شده, همچنین نکاتی درباره هنر نقاشی او ذکر می‌گردد .در واپسین سخن این کتاب, آمده است' :سپهری به گونه‌ای خلاف جریان مسلط بر اندیشه و هنر دوره خود شنا می‌کرد .او در عصر درک نصفه ـ نیمه پوزیتیویسم اگوست کنتی در اندیشه روشنفکری ایران ـ که تا حدودی لازم هم بود ـ و فضای ژدانفی حاکم بر بخش وسیعی از اندیشه روشنفکری ما, نه توان آن را داشت که آشکارا در برابر این موقعیت موضع‌گیری کند و نه چنین رسالتی برای خود می‌شناخت ;تنها می‌توانست خود را تا حد لازم و ممکن از عارضه فراگیر آن بر کنار نگاه دارد...سپهری به لحاظ مشرب ذوقی و آبشخور اندیشگی, به جریان اشراقی و عارفانه وابستگی داشت .جریانی که نمایندگان برجسته سنت فلسفی‌اش در ایران, سهروردی و صدرالدین شیرازی است و چهره‌های درخشان عرفانی آن امثال بایزید بسطامی, روزبهان شیرازی, ابوالحسن خرقانی و ابوسعید ابی الخیر, و قله‌های ادب عارفانه‌اش کسانی همچون عطار, مولوی و حافظ و...سپهری در هنر خود عمیقا بومی و سرزمینی و وسیعا جهانی و فرا سرزمینی است .راز این پارادوکس, که در کار بیشتر هنرمندان بزرگ هست, در همان جذب کامل دانسته‌ها است و فراموش کردن آن به هنگام آفرینش, شعرا و گرچه در ظاهر و لایه بیرونی چیز زیادی از سنت غنی شعر فارسی نشان نمی‌دهد و گویی از جنس دیگری است, اما این شعر صورت امروزی شده همان هنر دیروزی است...بخش بزرگی از هنر سپهری, حاصل شیفتگی او به طبیعت و باز سرایی و باز آفرینی این شیفتگی است در پیکره شعر یا نقاشی .'...