۲۵ شهریور روز بزرگداشت سالخوردگان در ایران باستان (در این روز ۱۶ سپتامبر)

ایرانیان عهد باستان نخستین مردمی بوده اند كه برای ادای احترام و بزرگداشت و سپاسگزاری از سالخوردگان روز مشخصی را در سال تعیین كرده بودند و این روز ۲۵ شهریور ماه هر سال بود و قدمت آن به ۳ سه هزار سال می رسد. در آن زمان و تا ۱۴ قرن پیش روزهای هر ماه ایرانی نام خاص داشت و روز ۲۵ شهریور "اشیش وانگ Ashish vangh" خوانده می شد كه روز رحمت خدا، اخلاقیات و معنویات و روان پاك بود. ماه شهریور «شهرور shehrevar »تلفظ می شد. چون در ایام نوروز هم به دستبوس پیران قوم رفتن رسم بود، این مراسم اختصاص به نوروز یافت و به تدریج روز سالخوردگان ( ۲۵ شهریور ) كمرنگ شد و در ایران فراموش گردید.
در سال ۱۷۲۰ میلادی جاماسب ولایتی كه "دستور زرتشتیان" كرمان بود به بمبئی رفت تا تاریخچه "روز سالخوردگان" را با سایر محققان پارسی هند بنویسند و آن را زنده كنند كه بعدا مینوچهر هومجی از پارسیان بمبئی هند این كار را كرد.
ژاپنی ها ۱۵ سپتامبر (۲۴ شهریور) را به عنوان روز سالخوردگان برگزار می كنند كه گمان نمی رود ربطی به روز باستانی سالخوردگان ایران داشته باشد. روز ۱۷ سپتامبر هم در آمریكا "روز شهروند "است كه قبلا روز قانون اساسی بود.
باید توجه داشت كه از دو دهه پیش توجه به سالخوردگان و بازنشستگان در سراسر جهان چشمگیر شده است. نخستین قانون كیفر عمومی ایران عدم توجه فرزندان به والدین سالخورده را جرم شناخته بود كه مجازاتی از درجه جنحه داشت.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز