دست مومیائی - The Mummy's Hand

سال تولید : ۱۹۴۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : بن پیوار
کارگردان : کریستی کابان.
فیلمنامه‌نویس : گریفین جی و ماکسول شین، برمبنای داستانی نوشته جی.
فیلمبردار : ال‌وود بردل.
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس ج. سالتر.
هنرپیشگان : دیک فوران، پگی موران، سسیل کلاوی۷ والاس فورد۷ جرج زوکو و تام تیلر.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۶۷ دقیقه.


در مصر باستان، شاهزاده‌ای به‌نام "کریس" (تیلر) دل در گرو محبت شاهزاده خانمی به‌نام "آنانکا" دارد و پس از مرگ نابه‌هنگام او می‌کوشد تا با استفاده از برگ‌های گیاهی نادر، او را دوباره زنده کند. از آن‌جا که این کار خلاف اصول اعتقادی کاهنان است، با نظر آنان و به دستور فرعون زبانش را قطع و سپس زنده زنده مومیائی‌اش می‌کنند و همراه "آنانکا" به خاک می‌سپارند. قرن‌ها بعد دو دانشمند آمریکائی در سفر به مصر، مقبره "آنانکا" و مومیائی "کاریس" را می‌یابند. آنان در نظر دارند. "آنانکا" را به موزه‌ای در نیوانگلند انتقال دهند و با وجود آن‌که یکی از آن دو به قتل می‌رسد، دیگری موفق به انجام این کار می‌شود. کاهن اعظم معبد "آمون ـع" که از عمل آنان به خشم آمده، با خوراندن عصاره برگ گیاه‌جادوئی به "کاریس"، به او حیات دوباره می‌بخشد و سپس با استفاده از عصاره ۹ برگ او را بدل به موجودی فناناپذیر با قدرتی مافوق طبیعی می‌کند. پس از آن همراه او به قصد بازگرداندن "آنانکا" به معبد، به آمریکا می‌روند. در آن‌جا "کاریس" چند نفر را از پا در می‌آورد، اما بدون آن‌که در مأموریتش موفق شود، تعقیب کنندگان خشمگین او را در آتش می‌اندازند.
٭ این فیلم در واقع دنباله‌ای برمومیائی (کارل فرویند، ۱۹۳۲) نیست و طرح داستانی متفاوتی دارد. بازیگر نقش مومیائی، تیلر، بازیگر نقش‌های منفی فیلم‌‌های وسترن درجه دو بود که پس از این با نام گلن استرنج در خاندان فرانکنستاین (ارک ک. کنتن، ۱۹۴۴) در نقش هیولای "فرانکنستاین" ظاهر شد. در سه دنباله این فیلم. مقبره مومیائی (هارولد یانگ، ۱۹۴۲)، روح مومیائی (رجینالد لی‌برگ، ۱۹۴۴) و نفرین مومیائی (لسی گودوینز، ۱۹۴۴)۷ لان چینی جونیز نقش "مومیائی" را به‌عهده داشت. در این میان روح مومیائی با شرکت جان کارادین در نقش "کاهن اعظم" به لحاظ برخورد غیر قراردادی با این مضمون و هم‌چنین پایانی تلخ و مبهم که در آن به‌رغم نابودی "کاریس" و "آنانکا" بر اثر نفرین خدایان باستان، عملاً جامعه نیز در تقابل با آنان ناتوان نمایانده می‌شود، بهترین فیلم مجموعه و از فیلم‌های "هیولا"ئی برتر دهه ۱۹۴۰ به شمار می‌آید. گذشته از این‌ها، آبوت و کاستلو با مومیائی ملاقات می‌کنند (چارلز لامانت، ۱۹۵۵) رویکردی طنزآمیز به همین مضمون دارد. برای به حد نصاب راندن زمان نمایش فیلم، صحنه بازگشت به گذشته "مومیائی"، بعداً اضافه شد (این صحنه در مقبره مومیائی نیز مورد استفاده قرار گرفت). این‌جا جلوه بصری کار تا حد زیادی به‌دلیل استفاده از دکورهای فیلم جهنم سبز (جیمزویل، ۱۹۴۰) است!