زمین در خطر است(۲)

بار دیگر شالوده صلح برای امنیت زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی تمام دنیا كه اجرا شود كمتر از یك صدم مقداری كه ملت ها اكنون صرف آماده سازی خود برای دست زدن به جنگ می كنند پول لازم خواهد بود. در اینجا است كه باید كاری كرد كه وضع بدتر نشود و انسان فرصت انتخاب داشته باشد كه چه نوع جهانی برای زندگی می خواهیم، بعضی به آینده نزدیك علاقه مندند و درباره آینده دور فكر نمی كنند. خصوصاً دولت ها لازم است كه فعالیت های امروز را برای شكل دادن به فردا اداره كند و فراتر از آسایش امروز بیندیشند. اشاره كردن به اینكه حداقل رفاه یا به قولی حداقل معاش برای حداكثر. هیچیك از ما آگاهانه چنین چیزی را به عنوان هدف دنبال نمی كنیم و نمی پذیریم ولی بشریت عملاً در بسیاری از نقاط جهان چنان رفتار می كند كه گویی دارای چنین هدفی است. فقط وجود صدها میلیون نفر از مردم گرسنه در آمریكای لاتین و آفریقا و آسیا گواه آن است، در واقع چه این هدف پذیرفته شود، چه نشود توجه به كیفیت زندگی، به جای توجه به افزونی جمعیت و تولید اقتصاد، تنها فرصت برای دوام تمدن انسانی است كه در آن افراد برای ظاهر ساختن استعدادهای انسانی خود فرصت كافی خواهند داشت. آنچه از جامعه جهانی می خواهیم این است كه چنان تصمیم های معقولی بگیرد كه قابل دفاع باشند اگر به فكر چاره جویی نباشیم و تصمیم های جدی نگیریم، فرصت ها در نتیجه كوتاهی و اهمال، پایان خواهند پذیرفت و محیط طبیعی و زیست محیطی مستهلك خواهد شد و این نه به معنی مصرف كم منابع طبیعی، یا طرد كامل تكنولوژی است، حفاظت و تكنولوژی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و هدف های توسعه اقتصادی و حفاظت به كمك عالی ترین تكنولوژی دست یافتنی اند و بیشتر مردم جهان فقط از طریق پیشرفت می توانند نیازمندی های خود را برآورده سازند و ادراك مفهوم «كیفیت محیط» را آغاز نمایند كه نیازمند برنامه گسترده آگاه سازی و اقدام بین المللی توام با مسئولیت است و تاسیس سازمان ملل متحد و شعبه های تخصصی آن گویای آن است كه جهان خواستار اقدام دسته جمعی برای حل مسائلی است كه با آن روبه رو است. شاید این سازمان چندان هم موفق نبوده است.اما همه بر این مسئله توافق دارند كه اگر سازمان ملل متحد از بین برود، سازمان دیگری بسیار شبیه به آن به سرعت به جایش تاسیس گردد، برای حفظ و بهبود زندگی آدمی و بنا كردن شالوده ای برای استفاده معقول و حفظ منابع و بهبود ارتباط جهانی میان آدمی و محیط در چارچوب علوم طبیعی و اجتماعی.شك نیست میان تنظیم یك برنامه و اجرای آن راه درازی وجود دارد هیچ چاره ای نداریم جزآنكه ملت ها و دولت ها باید هزینه ها و تلاش های لازم را برای احیا و حفظ منابع طبیعی بپردازند كه هم به زمان و پول نیاز دارد، علاقه مردم باید به آن اندازه باشد كه این زمان و پول را تضمین كنند. امروزه فشار های واقعی ناشی از فساد محیط طبیعی باید ما را متقاعد سازد كه راهی جز شركت در برنامه تازه نداریم و باید در مصرف و فكر و حركت خود تجدید نظر كنیم كه هدف غایی آن حفظ و بهبود زندگی آدمی باشد.

منبع : باشگاه اندیشه