از مدگرایی تا نابودی جامعه

مد و مدپرستی را به صورت‌های گوناگون می‌توان مورد بررسی قرار داد; ولی من سعی کردم که مدگرایی را در سیر خطی مشخص که در بالا به آن اشاره شده است مورد بررسی قرار دهم .
شکل‌گیری طبقات جدید اجتماعی و اقتصادی در کشورمان به همراه جداسازی طبقاتی، فرهنگی، مصرف گرایی، رفاه‌زدگی و تجمل پرستی و رویکرد به آنچه که طی سالیان آغازین انقلاب اسلامی مذموم شمرده می‌شد، در جامعه رشد و نمو یافت و در اشکال مختلف بروز کرد .
رشد بی‌رویه واردات خارجی و تبلیغات لجام گسیخته برای مصرف آنها، جوی را در کشور حاکم ساخت که ما را فرسنگ‌ها از آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی دور ساخت .
در هر حال رشد قارچ گونه مدگرایی و به دنبال آن تجمل پرستی و اشرافی‌گری در جامعه و نمود عینی آن در همه سطوح اجتماعی را می‌توان یکی از آثار شبیخون و هجمه فرهنگی علیه انقلاب اسلامی دانست و گرایش شدید جوانان به پدیده مد و مد پرستی، متاثر از این امر است .
تولید و عرضه انواع لباس‌های وارداتی و داخلی با عکس‌های مبتذل، جملات مستهجن، شکل‌های نامانوس با فرهنگ پوششی ما، همراه با مدل‌های موی عجیب و غریب، به یک‌باره بازار داخلی و بوتیک‌ها را اشباع کرد و افراد مدپرست و مقلد با پوشیدن این قبیل لباس‌ها اصالت و هویت‌خویش را به بازی گرفتند .
در اینجا این سؤال به ذهن می‌رسد که آیا فروشندگان کالاها هر نوع کالا و لباسی را می‌توانند وارد کنند؟
تاسیس مناطق آزاد تجاری، رواج آنتن‌های ماهواره‌ای و انواع فیلم‌های مبتذل و همراهی بسیاری از نشریات، عملا نقش مهمی در ترویج مد پرستی داشته است .
مد و مدگرایی را می‌توان در منازل، شرکت‌ها، ادارت و وزارتخانه‌ها و در وسایل و ابزارهایشان مشاهده کرد که این باعث تجمل گرایی و توجه بیش از حد به زرق و برق دنیا می‌شود .
این عمل، تحریک شهوات، خیالبافی، در روِیا زندگی کردن، اسراف، بی عاطفه بودن و ظلم و خیانت را به همراه دارد . با رواج این فرهنگ، عده‌ای به درآمد بالا دست می‌یابند و هر روز زندگی و وضع مالی خود را بهتر و مجلل‌تر می‌کنند و عده‌ای تنها در آرزوی آن می‌مانند و این باعث فاصله گرفتن افراد جامعه از هم و بیش‌تر شدن شکاف طبقاتی می‌شوند و فاصله طبقاتی جامعه را رو به زوال و نابودی می‌کشاند .
بنابراین یکی از چیزهایی که می‌تواند جامعه و ارزش‌های مسخ شده جامعه را دوباره احیا کند، پشت کردن به فرهنگ مدگرایی و تجمل گرایی است .
توجه به این نکته لازم است که روح و نفس انسان تنوع طلب است و اگر بخواهیم این نفس را رها کنیم، مسلما به سویی می‌رویم که با بینش الهی و معنوی - که انسان را به سوی صلاح و رستگاری هدایت می‌کند - منافات دارد .
قرآن کریم به افرادی که گمان می‌کنند تحریم زینت و پرهیز از غذاها و روزی‌های حلال، نشانه زهد و پارسایی است، بالحن تندی می‌فرماید:
«بگو ای پیامبر! چه کسی زینت‌های خدا را که برای بندگان خود آفریده، حرام کرده و از صرف رزق حلال و پاکیزه منع کرده»( !۱)
از این رو آگاه سازی نسل جوان و دادن الگوهای مناسب به آنان، یک وظیفه عمومی است و بایستی در جامعه ما جدی گرفته شود .

منبع : روزنامه سرمایه