اشک بریز، اما در اشک‌هایت غرق نشو

”لعنتی، آن زمان که باید بر سر مزار عزیزانم گریه می‌کردم به من گفتی بلند شو، وقت نداریم، زود باش و نتیجه این شد که الان از هر چه بلند شدن است بیزار شده‌ام.“
این بخشی از متنی است که یک دختر جوان در وبلاگ خود خطاب به یکی از مشاوران دوره دبیرستانش نوشته است. عده‌ای تصور می‌کنند که مثبت‌اندیشی به این معناست که از اساس منکر وجود احساسات منفی شویم و یا این‌که سعی کنیم با بی‌اعتنائی کامل از کنار آنها عبور کنیم.
فروید می‌گوید: ”اغلب احساسات انسان از بین نمی‌روند و چنان‌چه سرکوب شوند در اعماق وجود فرد ذخیره شده و خود را به گونه‌ای دیگر بروز خواهند داد.“
بنابراین طرد کامل احساسات منفی، به ویژه بخشی از آنها که عمیق و واقعی هستند در دراز مدت تأثیر مطلوبی را بر جای نخواهند گذاشت. اگر مثبت‌اندیشی را در جایگاه صحیح خود ببینیم به این معناست که سعی کنیم به جای تمرکز بیش از حد بر علف‌های هرز باغ زندگی، بیشتر بر روی گل‌های زیبا تمرکز کنیم تا روحیه و انگیزه مضاعفی برای ادامه مسیر بیابیم. فراموش نکنید که هیچ‌کس در دنیا افسرده نشده مگر به دلیل تمرکز بیش از حد بر امور منفی و غرق شدن در گرداب منفی‌نگری‌ها.
به‌خصوص آن که بسیاری از مسائلی که ذهن ما را به‌صورت روزمره درگیر خود ساخته‌اند اساساً مشکل نیستند و می‌توان با یک تغییر زاویه دید، مانع از تأثیرات مخرب آنها بر روح و روان خود شد.
اما به قول عارفی: ”ذهن تنها می‌تواند مشکلاتی را حل کند که خودش آنها را به وجود آورده باشد و این یک حقیقت است که در دنیای بیرون بسیاری از واقعیات ناشی از عملکرد ذهن ما نبوده است.“ در این موارد شاید بهتر باشد به جای مثبت‌اندیشی به مثبت‌سازی روی بیاوریم. برای مثال اگر یک مجله به موقع به‌دست مخاطبانش نرسد مسئولان مجله حق ندارند با تفسیر مثبت خوش‌خیالانه، مخاطبانشان را از دریافت به موقع نشریه محروم سازند، بلکه آنها باید ابتدا این نقض را ببینند و سپس با تمام نیرو و توان خود به فکر حل این معضل و در واقع مثبت‌سازی این امر منفی باشند.
از سال‌ها قبل، آقای حلت در قسمت پایانی سمینارهای خود مراقبه زیبائی را اجرا می‌کنند که باعث می‌شود حاضرانی که در سراسر جلسه غرق در شادی و نشاط شده‌اند، با قطره‌ اشکی از اعماق درون خود سمینار را ترک کنند، این اقدام باعث تعجب و انتقاد عده‌ای شده بود اما آقای حلت با این اقدام قصد داشتند کاری کنند تا احساسات منفی که ممکن است در نهان‌ترین لایه‌های وجودی هر انسانی پنهان شده باشد تخلیه شوند تا خود پس از بیرون آمدن از سمینار برای مدت طولانی‌تری آرامش را در اعماق وجود خود احساس کنند.
همان‌گونه که در هندوستان با وجود بیش از ۸۰۰ باشگاه خنده، امروز باشگاه گریه نیز تأسیس شده است. دکتر باربارا دی آنجلیس می‌گوید: ”دیوانه‌خانه‌ها محل تجمع کسانی است که احساسات خود را به‌صورت مداوم سرکوب کرده‌اند“. وی در کتاب خود توصیه کرده است که خشمتان را به گونه‌ای تخلیه کنید که احساسات دیگران را جریحه‌دار نکند.
انسان می‌تواند و باید بتواند با نگرش مثبت خود، احساسات منفی را تعدیل و سبک کند، تا جائی‌که می‌تواند به مشکل به‌ گونه‌ای دیگر نگاه کند اما در نهایت آن‌چه را که باقی می‌ماند به‌ گونه‌ای تخلیه کند تا روح و روان او از آزار دائمی این احساسات در امان باشند.
پس آن‌گاه که روح و جسمت دیگر چاره‌ای را برایت باقی نگذاشته است با یک محرم دردآشنا، درباره مسائل زندگی‌ات حرف بزن و حتی به آرامی اشک بریز، اما مواظب باش که هرگز در اشک‌هایت غرق نشوی، چراکه حتی در سخت‌ترین شرایط نیز خدائی هست که گرچه هر از گاهی گوهر وجود بندگانش را با کمک مشکلات صیقل می‌دهد اما ناامیدی از رحمت خود را معادل کفر خوانده است چراکه او هرگز نمی‌خواهد رحمت خود را از بندگانش دریغ کند.

سهند حزین

منبع : مجله موفقیت