برخورد خشن - Raw Deal

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مارتا شوماکر
کارگردان : جان اروین
فیلمنامه‌نویس : گاری م. دوور و نورمن وکسلر، برمبنای داستانی نوشته لوچانو وینچنتسونی و سرجو دوناتی.
فیلمبردار : الکس تامسن.
آهنگساز(موسیقی متن) : تام بالر، آهبی گالوتن و کریس بوردمن.
هنرپیشگان : آرنولد شوارتسنگر، کاترین هارولد، سام وانامیکر، پل شنار، رابرت دیوی، اد لاتر، مک‌گاوین، جو رگالبوتو، موردکای لانر و استیون هیل.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.


یک گروه ضربت، که برای ترور شاهد اصلی پرونده اتهام‌های «لوییجی پاتروویتا» (وانامیکر) - رهبر تبهکاران شیکاگو - رفته‌اند، چند نفر از افراد FBI، از جمله پسر یکی از رؤسا، «هاری شانن» (مک‌گاوین) را هم می‌کشند. «شانن» که می‌داند با روش‌های قانونی نمی‌تواند «پاتروویتا» را دستگیر کند، از «مارک کامینسکی» (شوارتسنگر) کمک می‌خواهد که پنج سال پیش مجبور به استعفا از FBI شده و پیشنهاد می‌کند که اگر با هویت جعلی به درون دارودسته «پاتروویتا» نفود کند، او را به سرکارش باز خواهد گرداند. «کامینسکی» می‌پذیرد و با حمله به رقیب «پاتروویتا» - تبهکاری به‌نام «لامانسکی» (هیل) - توجه او را به خود جلب می‌کند و محافظش می‌شود؛ بعد، با پیشنهاد تهدید بمب‌گذاری برای پس گرفتن یک محموله هروئین که پلیس توقیف کرده، بیشتر خودشیرینی می‌کند. در اینجا زنی به‌نام «مونیک» (هارولد) که به‌دلیل باخت‌هایش در کازینوی «پاتروویتا»، حسابی بدهکار است، به تحریک «ماکس» (دیوی)، محافظ تبهکار رقیب، جاسوسی «کامینسکی» را می‌کند، ولی بالاخره با او دوست می‌شود. «کامینسکی» همراه افراد «پاتروویتا» به پناهگاه «لامانسکی» حمله می‌کند که به کشته شدن «لامانسکی» منجر می‌شود. ولی وقتی می‌فهمد قربانی بعدی، «شانن» است، به افراد «پاتروویتا» شلیک می‌کند، هرچند که در جریان تیراندازی، «شانن» هم به شدت زخمی می‌شود. حالا که دست «کامینسکی» رو شده، ابتدا به مخفیگاه افراد «پاتروویتا» حمله می‌کند و بعد با حمله به کازینو، «پاتروویتا» و دارودسته‌اش را می‌کشد. «دانیل باکستر» (رگالبوتو)، دادستان فاسدی که پنج سال پیش «کامینسکی» را مجبور به استعفا کرده بوده، نیز کشته می‌شود. «کامینسکی»، «مونیک» را با دویست و پنجاه هزار دلاری فراری می‌دهد، نزد همسرش بازمی‌گردد و دوباره کارش را به دست می‌آورد.
* از فیلم‌های نه چندان موفق سوار تسنگر در ژانر «شوارتسنگر»/ کار بیش از هر چیز از فیلم‌نامه خود لطمه دیده است؛ همچنین از کمبود یک قهرمانِ زن قابل توجه تا نقش «کامینسکی» جلوه پیدا کند (نقش «مونیک» به قدری بی‌بو و خاصیت است که وفادار ماندن «کامینسکی» به همسرش پذیرفتنی است!). ‌