کودکان مسوولیت پذیر

شما باید به کودک خود اطمینان کنید، چرا که او بهتر از هرکس دیگر قادر به تعیین میزان غذای خود است.
دویدن با قاشق غذا به دنبال کودک برای دادن چندلقمه غذای بیشتر به او، رفتاری است که درگیری کامل مادر و فرزند را در چرخه پایان‌ناپذیر مبارزه برای جلب توجه نشان می‌دهد. شما باید توجه کنید که اعتقاد به اینکه:«کودک من غذا کم می‌خورد»، در ذهن هر مادری وجود دارد. هنگامی که کودک از خوردن غذا سر باز زند، مادر را بسیار ناراحت می‌کند. کودک این ناراحتی را احساس می‌کند و از آن برای رسیدن به خواسته‌های خود استفاده می‌کند و زمینه‌ای مناسب برای وارد شدن به چرخه مبارزه برای جلب توجه به وجود می‌آید.
مادران کودکان کودکستانی، اغلب از معطل کردن کودکانشان هنگام لباس پوشیدن و آماده شدن برای رفتن به کودکستان شکایت می‌کنند. آنان می‌دانند که سر ساعت ۹ صبح در کودکستان بسته خواهد شد.
وظیفه هر پدر یا مادری است که فرزند خود را سر وقت به کودکستان برساند، ولی این تصمیم‌گیری که آیا کودکشان با موهای شانه‌زده، لباس آراسته و بعد از صرف صبحانه‌ای مفصل برای رفتن به کودکستان آماده باشد یا خیر، باید بر عهده کودکان گذاشته شود. اگر او در این مورد احساس مسوولیت کند، هیچ دلیلی برای راه‌اندازی برنامه‌ای جدید قبل از رفتن به کودکستان نخواهد داشت.
مشکل‌سازترین موضوع برای کودکان مدرسه‌ای، انجام دادن تکالیف مدرسه است. دوباره باید این سوال را مطرح کنیم که کدام یک از اعضای خانواده این مسوولیت را به دوش می‌کشد؟ شما یا فرزندتان؟ شما باید این مسوولیت را به کودکتان واگذار کنید. شما می‌توانید حد و مرزهایی، از قبیل اینکه چه وقت و چه مدت باید کودک تکالیفش را انجام دهد، برای او تعیین کنید. ولی مسوولیت مرتب بودن، کامل بودن و بی‌نقص بودن تکالیف را باید به خود او واگذار کنید. تنها در این صورت است که او خود را مسوول نتیجه خوب و بد کار خواهد دانست. شما می‌توانید از روند پیشرفت کودک خود آگاه باشید و گاهی در صورت لزوم به او پیشنهاد کمک کنید، تکالیفش را بررسی کنید و در صورت وجود اشتباه، او را راهنمایی کنید.

منبع : روزنامه تهران امروز