دنیای پرجنب و جوش برادران واچووسکی در «اسپید ریسر»

حضور در سر صحنه «اسپید ریسر» / «راننده مسابقه سرعت»، جدیدترین فیلم اندی و لری واچووسکی، همانند قدم گذاشتن به نسخه زنده یک کارتون خوش و آب رنگ است.
یک استودیو کوچک از مجموعه استودیوهای بابلزبرگ در برلین تبدیل به مکانی پرجنب و جوش و مملو از صندلی‌های پلاستیکی نارنجی رنگ، اثاثیه پرزرق و برق و قفسه‌هایی مملو از هرگونه خرت و پرت شده ، فکرش را بکنید که همگی یادآور دهه‌های پنجاه و شصت هستند. در نگاه نخست حضور این همه اشیا پررنگ و لعاب کمی عجیب به نظر می‌رسد، به ویژه اینکه بدانیم سازندگان فیلم برادران واچووسکی، خالقان دنیای سیاه و تهدیدآمیز «ماتریکس»، هستند.
این دو برادر در سال ۱۹۹۶ با درام Bound به هالیوود معرفی شدند که گرچه مانند «ماتریکس» اثری حماسی نبود، اما فضایش به همان اندازه سیاه بود. آنان همچنین در سال ۲۰۰۶ «کین خواهی / الف مثل انتقام» را ساختند که تجسمی سینمایی از رمان گرافیکی کلاسیک جورج اورول بود. این دو برادر خلوت‌گزیده، مدت‌ها است از مطبوعات دوری می‌کنند، در عوض جوئل سیلور، همکار تهیه‌کننده و سخنگوی رسمی آنان می‌گوید: «راستش را بخواهید منبع الهام فیلم جدید اندی و لری «عصر یخبندان ۲» بود.» سیلورکه تاکنون بیش از هشتاد فیلم ـ از جمله «جان‌سخت»، «اسلحه مرگبار» و البته سه‌گانه «ماتریکس» ـ تهیه کرده، معتقد است برادران واچووسکی با «اسپید ریسر» می‌خواستند فیلمی مناسب خانواده‌ها بسازند.
«آنها فکر می‌کردند «عصر یخبندان ۲» فیلمی واقعا فوق‌العاده‌ است و به همین خاطر تصمیم گرفتند فیلمی برای برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌هایشان بسازند. آنها تا به حال فیلم‌های زیادی با درجه R ساخته‌اند و تا به حال هیچ‌یک از فیلم‌هایشان برای تماشای عموم مناسب نبوده است. این کار فرصتی بود تا آنان بتوانند یک فیلم خانوادگی بزرگ، با ایده‌ای کاملا جدید و درباره چیزی که همیشه دوستش داشتند بسازند. آنان عاشق فیلم اصلی هستند.»
فیلم اصلی «ماک گو گو گو»، یک مجموعه انیمیشنی ژاپنی است که تصویرگر ماجراهای یک راننده جوان مسابقات اتومبیلرانی است. این مجموعه در دهه شصت در «تاتسونوکو پروداکشنز» تولید و با نام «اسپید ریسر» از تلویزیون آمریکا پخش ‌شد. سیلور می‌گوید: «واچووسکی‌ها با دیدن این مجموعه فهمیدند دنیای انیمیشن تنها به «یوگی خرسه» یا «خانواده فلینستن» محدود نمی‌شود. این نخستین بار بود که آنها انیمیشنی ژاپنی می‌دیدند.»
انیمیشن‌های ژاپنی بعدها تاثیر زیادی بر کارهای برادران واچووسکی گذاشت. سه‌گانه «ماتریکس» از لحاظ نوع تدوین و صحنه‌آرایی و گرافیکی آنها، به شدت تحت تاثیر انیمیشن‌هایی چون «آکی را» و «شبح جوان» است. هرچه برادران واچووسکی در «ماتریکس»ها سعی در واقع‌نمایی صحنه‌ها ـ به رغم توانایی‌های فوق‌طبیعی قهرمانان‌شان ـ داشتند، در «اسپید ریسر» هیچ‌گونه محدودیتی از این بابت نداشته‌اند.
جان گائتا، استاد جلوه‌های ویژه که در سه‌گانه «ماتریکس» نیز با واچووسکی‌ها همکاری کرده بود، می‌گوید: «در این فیلم مانند «ماتریکس‌»ها دست و بال‌مان بسته نبود.
از ابتدا هدف‌مان این بود که برای «اسپید ریسر» صحنه‌هایی فانتزی‌تر از فیلم‌های «ماتریکس» خلق کنیم. آنچه باعث شد تصمیم بگیریم فیلم از لحاظ بصری به این صورت تصویر شود، این حقیقت بود که انیمیشن‌های اولیه تصاویر بسیار ساده‌ داشتند. انیمیشن زبان خاص خود را دارد، چرا که همه چیز از نقاشی با دست یا فیلمبرداری فریم به فریم به وجود آمده و از لحاظ پرسپکتیو تفاوتی میان پس‌زمینه و پیش‌زمینه وجود ندارد. به همین خاطر فکر کردیم خوب است از این ایده بهره ببریم و از تکنیک‌های عکاسی استفاده کنیم. بدین ترتیب «اسپید ریسر» فیلمی زنده است که روی لایه‌هایی از عکس‌های ثابت ساخته شده است.»
سازندگان فیلم برای خلق دنیای خیره‌کننده‌شان، یونان، مراکش، ایتالیا، فرانسه و آلمان (بیشتر برلین)، دره مرگ و بخش‌هایی از ساحل کالیفرنیا را به عنوان پس‌زمینه تصاویرشان انتخاب کردند و از آنها فیلم و عکس گرفتند. فیلمبرداری و عکسبرداری از این لوکیشن‌ها ماه‌ها طول کشید و بسیاری از تصاویر در اختیار «واحد تجسم‌سازی سه‌بعدی» قرار گرفت تا تصاویری خاص و جدید خلق شوند.
به گفته گائتا: «ابتدا مطمئن شدیم از همه این لوکیشن‌ها عکس در اختیار داریم و بعد با شیوه‌های خاص از آنان تصاویری جدید خلق کردیم. به‌طور مثال در فیلم از پنجره قصری در مراکش، منظره کوه‌های آلپ در ایتالیا دیده می‌شوند. این ترکیبات عجیب و غریب لزوما منطقی نیستند، اما باعث جذابیت تصاویر شده‌اند. از سوی دیگر با وجود این تصاویر چیزی در اختیار داشتیم که بازیگران به جای پرده آبی می‌توانستند جلوی آن بازی کنند.»
در این فیلم امیلی هیرش نقش راننده‌ای را بازی می‌کند که نامش تبدیل به عنوان فیلم شده است. جان گودمن و سوزان ساراندون در نقش پدر و مادر هرش، کریستینا ریچی و ماتیو فاکس از دیگر بازیگران فیلم هستند. جوئل سیلور امتیاز اقتباس سینمایی از انیمیشن اصلی را در سال ۱۹۹۶ به دست آورد گرچه هشت بار برای این کار فیلمنامه نوشته شد (از جمله فیلمنامه‌ای که کریستین گودگست و پل شورینگ یک میلیون دلار به خاطر آن دستمزد گرفتند)، اما هیچ‌یک از آنها سیلور را راضی نکرد. سیلور هنگام کار با برادران واچووسکی در «الف مثل انتقام» از آنان خواست فیلمنامه‌ای بر مبنای این مجموعه بنویسند.
سیلور می‌گوید: «هنگام ساخت «الف مثل انتقام» در برلین اوقات خوشی با هم داشتیم. توصیف چیزهایی که از آن زمان تاکنون یاد گرفته‌ایم واقعا غیرممکن است. هرکس هرچه می‌خواهد می‌تواند درباره برادران واچووسکی بگوید، اما من معتقدم آنان پایه‌گذار شیوه‌ای جدید در فیلمسازی هستند.
وقتی کار در «ماتریکس» را شروع کردیم، تصاویر حرکت صحنه آهسته را با ۱۲۸ دوربین‌ عکاسی گرفتیم اما اکنون این تکنولوژی پیشرفت زیادی کرده و برنامه‌های کامپیوتری فوق‌العاده‌ در اختیار داریم. فکر می‌کنم با فیلم جدیدمان نیز شیوه‌های جدید را در سینما باب خواهیم کرد.»

ویل لورنس
منبع: تلگراف، ۲۵ آوریل

منبع : روزنامه تهران امروز