تنفس، تازه کردن هواست، روزه، تازه کردن غذا

هماهنگونه که تنفس عمیق یکنوع تازه‌کردن هوای ریه‌هاست روزه نیز یک تازه کردن مواد غذایی در بدن می‌باشد.
تنفس عمیق برای شستشوی هوای داخل بدن و روزه برای شستشوی الکترولیت‌ها و عصاره‌های غذائی بین بافتی است.
آدمی‌هر دقیقه ۱۶ نفس می‌کشد هر تنفس یک دم و یک بازدم معمولی دارد که شمارش، نوع و مقدارهوائی که وارد و خارج می‌گردد معین بوده و خود کار انجام می‌گیرد ولی تنفس عمیق یک دم و بازدم شدیدتری است که طبق دستورات بهداشتی بجای آورده می‌شود.
بهداشت اجازه نمی‌دهد برای تنفس عمیق جز از هوای لطیف و نظیف استفاده کرد به همین ترتیب با یک جمله" مسلمان در ماه رمضان مهمان خداست" آوردن غذای ناسازگار و مسموم کننده و غیر حلال را بر سر سفره چنین میزبانی ممنوع ساخته است.
نه آنکه در بقیه سال خوردن غذای حرام و ناسازگار اشکالی نداشته‌باشد بلکه مقصود اینست، چون یکی از خواص روزه دفع سموم است در این ماه مراقبت بیشتری باید نمود که از جذب مجدد سموم جلوگیری بعمل آید. و در واقع ماه رمضان ماه تمرین و آزمایش برای انتخاب سفره‌ای سازگار در سراسر سال است. سفره‌ای که میزبانش" خداست" و میهمانش نباید بر آن مسموم گردد.
تنفس عمیق از هوای لطیف وبازدم هوای آلوده است که تکرار آن سبب می‌شود به طور کلی همه ریه‌ها بلکه سراسر بدن تصفیه گردد به همین طریق روزه‌های متوالی نیز موجب خروج کلیه سموم از مجاری و فواصل بین سلولی وبافت‌ها می‌گردد.
اولین تنفس عمیق سبب می‌شود نزدیک به دو لیتر هوا که ۵/۱ لیتر بیش‌تر از هوای دم عادی است بنام هوای تکمیلی وارد ریتین گردد و در بازدم شدید و عمیق باز ۵/۳ لیتر هوا که مجموعه‌ای از بازدم عادی و هوای اندوخته است بنام ظرفیت حیاتی از دهان خارج می‌شود و چون در بازدم بسیار عمیق هم شش‌ها نمی‌توانند کاملاً روی هم جمع شوند لذا حدود یک لیتر هوا به نام هوای همیشگی در ریه‌ها باقی می‌ماند، اینک باز برای تصفیه باقیمانده یک تنفس عمیق دیگر دستور داده می‌شود که می‌توان حساب کرد پس از چند مرتبه، هوای داخل ریه‌ها کاملاً نزدیک به هوای تازه خواهد بود.
روزه نیز به همین نحو است که روز اول مقداری از تمام اندوخته‌های اضافی که بسیاری از آنها برای اعضا مسمومیت نسبی دارد از بدن خارج می‌شود و جای آنها را جذب شده‌های تازه می‌گیرد و به همین نحو چنانچه خواهیم گفت با تکرار روزه گویا منبع آبی را که راکد بوده هر روز مقداری از آن را برداریم و آب پاکیزه بجای آن بریزیم تا اینکه به طور قطع یک ماه بگذرد پس از این مدت بدن غوطه ور در آبها و الکترولیت ها و عناصر تازه ای خواهد بود.
● یک بحث جالب علمی‌در مورد روزه
بفرمائید سه لیوان مایع برای خوردن بیاورند. سه لیوان موجود آب آشامیدنی، آب هندوانه و شیرگاو است- به عبارتی مایعات جدا شده از جماد- نبات- حیوان.
ساختمان شیر( آب حیوان) نزدیکتر و سازگارتر به‌بدن است و در درجه دوم آب گیاه و آخر آب آشامیدنی.
آب قسمت اعظم هر سه را تشکیل می‌دهد و پس از خوردن باید آب زیادی بصورت ادرار و غیره دفع گردد اما:
آب سنگ ( آب آشامیدنی ) پس از چند روز( شاید ۱۲ روز) خارج می‌شود آب گیاه بیشتر و باز آب حیوان زیادتر، بدین معنی که آب شکاف سنگها جذب و وارد خون و سرانجام بین انساج و بافت‌ها قرار گرفته آب موجود و ذخیره ۱۲ روز قبل را خارج می‌سازد.
ذرات رادیو اکتیو به‌غذائی افزودند و بکیفیت هضم و جذب ودفع آن با دنبال کردن ذرات وقوف حاصل کردند.
برای روشن شدن مطلب و اینکه مقصود ما از بحث چیست تحت عنوان مطالعات متابولیسمی‌شرحی داده می‌شود!
● مطالعات متابولیسمی :
آنچه می‌خوریم تصور می‌شود صرف سوختن و تهیه انرژی برای بدن می‌شود و دفع می‌گردد ولی تصوری نادرست بوده، اینگونه است که بدن عنوان حوضی داشته که غذا از طرفی وارد و از طرف دگرش خارج می‌شود، مثلاً مواد قندی از جانبی وارد شده و از جانب دگر بمصرف سوختن رسیده دفع می‌گردد و آنرا حوض متابولیسمی‌(Metabolic – Pool) نامیده‌اند. آنچه وارد می‌شود تازه است و باید تازه هم باشد و آنچه خارج می‌شود از مانده‌ها و کهنه‌هاست و باید هم فاسدها و مانده‌ها خارج شوند.( چنانچه تطهیر ظرف جهانی نیز چنین است که تازه‌ها و کودکان بیایند و مانده‌ها و فرتوتها بروند)
اکسیژنی که امروز وارد بدن می‌شود ۶ ماه بعد خارج شده و کلسیم امروز ۱۸۰ روز بعد مصرف می‌گردد.
اگر ازت رادیو اکتیو در غذا باشد چند هفته بعد آنرا در ادرار می‌بینیم.
برای تعیین خط سیرکربن معمولی، کربن دیگری که وزن اتمی‌۱۴ دارد بکار می‌برند.
کربن گلوکز معمولی ۱۲ است و اگر ۱۴ باشد گلوکز رادیواکتیو است که مدتها بصورت گاز کربنیک بعنوان یک کاتالیزر در بدن می‌ماند و سپس دفع می‌شود و همینطور برای اکسیژن با وزن اتمی‌۱۵ آنرا انتخاب می‌نمایند که نصف عمرش ۱۲۴ ثانیه است.
اکسیژنی که در تانک و کپسول است ۱۵ است و اگر با این اکسیژن گاز کربنیک در بدن درست شد بعلت آنکه با آهک جذب شده باید رادیو‌اکتیو باشد و به علت ماندن این عناصر در بدن است که بدن را حوض متابولیسم می‌نامند و وارد شدن نوها به بدن و خروج کهنه‌ها و توقف فیمابین را - Dynamic State .
هم اکنون فکر کنید با این همه سرو صدا که در خوردن یک ذره آب بوجود می‌آید آیا کافیست که با چند روز روزه‌داری توقع داشت که همه فاسدها و کهنه‌ها جای خود را به تازه‌ها بدهند یا باید با روزه‌های متوالی به چنین نتیجه و مقصودی رسید؟

منبع : سایت سیمرغ