شیخ محمد طه نجف نجفی

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ مهدی ، فرزند شیخ محمدرضا بن نجف حکم‌آبا&
تولد و وفات: (۱۲۴۱ -۱۳۲۳) قمری
محل تولد: عراق - نجف
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه ، اصولی ، رجالی ، مجتهد ، مدرس ، زاهد ، عابد و شاعر
نیای بزرگش حاج نجف از تبریز به نجف مهاجرت کرد.در زادگاهش نشو نما یافت. مقدمات را از شیخ عبدالرضا طفیلی و دائی‌اش ، شیخ جواد ، فرا گرفت. وی در محضر شیخ محسن خنفر و شیخ مرتضی انصاری و سیدحسین کوه‌کمری و سیدحسین بحرالعلوم تلمذ نمود. از شیخ ابوالحسن علی بن خلیل رازی اجازه روایت گرفت.سیدمحمدسعید حبوبی و علامه سید محسن امین و شیخ علی جواهری و شیخ حسن ، فرزند شیخ محمد حسن صاحی "جواهر" و سید مهدی حکیم و سید محمد کاشی حایری و سید عدنان بحرانی از شاگردان وی هستند. او پس از درگذشت میرزای شیرازی عهدهٔ‌دار مرجعیت شد. او بخوبی شعر می‌سرود و قصایدی در مدح پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) باقی است. در اواخر عمر بینائی‌اش را از دست داد. در مجف درگذشت و در حجره‌ای در نزدیکی صحن مطهر به خاک سپرده شد. از آثارش: "الانصاف فی تحقیق مشائل‌الخلاف" ، حاشیه بر "الجواهر" در فقه؛ "اتقاق‌المقال فی احوال‌الرجال" ، را شرح حال رجال حدیث که در ابتدا نام ان "احیاء‌الموات فی اسماء‌الروات" بود؛ "الفوائد‌السنیهٔ" یا "القواعد‌النحیفهٔ" که حاشیه بر فرائد‌الاصول" یا رسائل" شیخ انصاری است؛ "غناء‌المخلصین" حاشیه بر "المعالم"؛ شرح "منظومه" بحرالعلوم؛ "کشف‌الحجاب فی استصحاب الکرّ و مطلق‌الاستصحاب"؛ "کشف الاستار عن حکم الخارج عن‌دار‌الاقامهٔ فی‌الاسفار".

منبع : مطالب ارسالی