کودکان و نحوه برخورد با افراد ناشناس

باید طرز صحیح برخورد با افراد غریبه ای كه ممكن است خطرساز باشند را به فرزندانمان بیاموزیم تا به جای ترس بدانند كه چگونه از خود مراقبت كنند.گزارشهای تكان دهنده و دردناك در مورد دزدیدن كودكان ممكن است باعث نگرانی شما شود كه آیا فرزندانتان به اندازه كافی محتاط هستند. اگرچه بیشتر والدین مرتب به بچه هایشان گوشزد می كنند كه هرگز با شخصی كه او را نمی شناسند جایی نروند، ولی سخنان آنها تا چه اندازه برای فرزندانشان مفید است؟ آیا كودكان ما هنگامی كه با آنها نیستیم حرف هایمان را به یاد می آورند؟ در اینجا، كارشناسان بهترین روش هایی را كه كودكان باید در برابر حفاظت از خود بدانند را توضیح می دهند:اولین چیزی را كه باید به خاطر سپرد این است كه كودكان در سنین ۶ تا ۸ سالگی بی تجربه و كم عقل هستند، البته كارهای شان به اندازه بچه های كوچكتر نسنجیده نیست. آنها نمی توانند تشخیص دهند كه چگونه از خود در مقابل افرادی كه سعی در فریب دادنشان را دارند، دفاع كنند. اصولاً، این گروه سنی از مفاهیم انتزاعی و نظری درك محدودی دارند. طبق نظر دكتر بیكر نویسنده كتاب «از فرزندانتان دربرابر دزدان و متجاوزان حمایت كنید» : یك راهنمایی ایمنی جامع نظیر «با افراد غریبه صحبت نكن» بسیار سودمند است چون معنی كلمه «غریبه» بر افراد زیادی دلالت می كند. آیا نامه رسان (پستچی) یك غریبه است؟ همچنین دكتر بیكر می گوید: «والدین نباید فرض كنند كه فرزندانشان می توانند در شناخت افراد از یكدیگر تفاوت قائل شوند.»معمولاً كودكان ۶ تا ۸ ساله در دستور العمل های كلی مشكلاتی دارند. لازم است كه آنها با نمونه حقه هایی كه دزدان استفاده می كنند، آشنا شده و با نشان دادن جاهایی كه این اتفاق افتاده آنها را آگاه سازند. به عقیده دكتر بیكر: «اگر شما همراه فرزندتان به پارك می روید و نكات ایمنی را در آن جا به او آموزش می دهید درك این مسائل برای او خیلی ساده تر خواهد شد اگر او تاكنون از این مسائل خیلی وحشت داشته است.»
مادرت، مرا فرستاد
در نقش كسی بازی كردن برای كودكان بسیار مفید است، زیرا آنها در این سن از این گونه نقش بازی كردن ها لذت می برند. استفاده از عروسك های خیمه شب بازی یا هر وسیله دیگری كه با آن بتوان فیلمنامه ای را بازسازی كرد كه در آن مهاجمان برای اغفال كردن كودكان استفاده می كنند، بسیار مفید و سودمند است. به عنوان نمونه یك عروسك خیمه شب بازی می خواهد آب نبات یا اسباب بازی به عروسك دیگر بدهد، او جواب منفی داده و به طرف مادرش می دود و موضوع را به او می گوید. یا با «لگوهای بزرگ» ماشینی درست كنید و این ماشین توسط یك راننده درشت هیكل حركت می كند و راننده به طرف كودكی رفته و می گوید كه والدینت بیمار هستند و آنها مرا فرستاده اند تا تو را نزدشان ببرم. نشان دهید كه چگونه یك آدم قوی و درشت می تواند كودكی را كه خیلی نزدیك ماشین است به زور داخل اتومبیل كند. بدون بروز دادن هیچ گونه ترسی در رابطه با این كه چه اتفاقی خواهد افتاد، به كودكان توضیح دهید كه بدون اجازه پدر و مادر سوار ماشین كسی نشوند. این مطالب را هر ۳ تا ۶ ماه برای فرزندتان تكرار كنید برای این كه آنها در این سن قدرت حافظه بالایی ندارند.
پیتر بنكس، مدیر یكی از مراكز نگهداری كودكان در امریكا تأكید می كند: «این وظیفه ماست كه محیط امنی برای فرزندانمان به وجود آوریم» . با انجام دادن این كار، می توان آزمایش كرد كه آیا فرزندتان از لحاظ عاطفی به اندازه كافی بالغ شده تا وقت های آزادش را دور از چشم و زبان شما در حیاط پشت خانه تان سپری كند. به عنوان نمونه، اكثر كودكان ۷ ساله در هنگام تنها قدم زدن در مدرسه به قدر كافی مواظب خود نیستند یا نمی توانند بیرون از مدرسه نیز از خود محافظت كنند. در بسیاری از جوامع این یك كار غیرمنطقی است كه كودك زیر ۱۰ سال خانه را به تنهایی ترك كند (یا تنها به بیرون برود). سپس همراه فرزندتان از طریق آموزش قوانین امنیتی یك همكاری خوب و ایمنی را تعیین كنید. آنها را یادداشت كرده و كودكتان نیز توافق خود را به امضا رساند و سپس آن را پست كنید.
به هنگام شنیدن اخبار ترسناك چه واكنش هایی باید نشان داد؟
به نظر می رسد بهترین راه برای شناسایی و تقویت كردن مسائل امنیتی، نشان دادن بدون پرده در مورد كودك ربایی از طریق اخبار سراسری باشد، ولی كارشناسان اخطار می دهند كه این نوع «ترساندن مستقیم و بدون پرده» می تواند باعث كابوس های شبانه و نگرانی های بی مورد شود. در این جا می پردازیم كه روش صحیح كدام است و چگونه باید عمل كرد:
- هنگامی كه گزارشاتی در مورد ربودن كودكان از طریق رادیو و تلویزیون در محلی كه فرزندانتان در آنجا قرار دارند، پخش می شود، فوراً آنها را خاموش كنید.
- اگر شما این اخبار را دیدید و باعث آشفتگی خاطرتان شد این موضوع را اصلاً جلوی فرزندتان مطرح نكنید. به عقیده یكی از متخصصان: «كودكان متوجه ترس و اضطراب شما كه تحت اختیارتان نیست، می شوند» .
- اگر فرزندتان این حملات و تجاوزات را از طریق اخبار می بیند یا می شنود و از شما توضیح بیشتری می خواهد، اصلاً وارد جزئیات نشوید. خیلی مختصر توضیح دهید كه به یك كودك حمله می شود و سپس پلیس سر می رسد و آنها، او را دستگیر می كنند.
شما به كودكتان تأكید كنید كه:
- قبل از اینكه جایی برود، با شما یا شخص دیگری كه سرپرستی او را به عهده دارد، موضوع را در میان گذارد. او باید توضیح دهد كه كجا، چطور و با چه كسی می خواهد برود و چه موقع بازمی گردد. اگر تصمیمش عوض شد، حتما باید به شما بگوید.
- هرگز بدون اجازه شما سوار ماشین هیچ كسی نشود، حتی اگر آن شخص آشنا مثلاً همسایه باشد.
- به هیچ وجه بدون رضایت شما از كسی پول و یا هدیه قبول نكند. اگر فردی قول داد كه برای او كادو بگیرد و یا به او پول بدهد، باید بدون هیچ كم و كاستی موضوع را با شما در میان گذارد.
- مواظب باشند كه هرگز گول خلافكارانی كه با سرهم كردن داستان های متقاعدكننده قصد دزدیدن كودكان را دارند، نخورند: آنها اكثراً می خواهند كه در پیدا كردن آدرس كمكشان كنند.
- به آنها بگوئید كه در این مواقع، آنها را بزنند، برای درخواست كمك فریاد بكشند و حتی اگر احتمال می دهند كه خطر در كمین است فرار كنند.
- فوراً از یكی والدین، سرپرست و یا شخص دیگری كه در كنارش احساس امنیت می كند، كمك بخواهد، به خصوص اگر كه به او گفته باشد كه به كسی چیزی نگوید. افراد مطمئن می توانند معلمانی باشند كه فرزندتان به خوبی آنها را می شناسد، یك پلیس یا یك خانم پیر و مسن (از لحاظ آماری حداقل كسی كه كمترین آسیبی به یك كودك می تواند برساند).درست است كه این موضوع خوشایندی نیست، ولی نباید آن را نادیده گرفت، زیرا صحبت كردن درباره ایمنی در مقابل افراد غریبه می تواند از به وجود آمدن بسیاری از داستان های غم انگیز جلوگیری كند. «استرنویس» - كه ۵ بچه دارد كه دو تا از آنها «اوستن» ۹ ساله و «هلن» ۷ ساله است- هنگامی كه پدر یكی از همكلاسی های «اوستن» را به جرم مزاحمت دستگیر كرده بودند، از ترس بیهوش شد. «نویس» می گوید: «پس از این ماجرا، من كنار پسرم نشستم و مفصلاً در مورد امنیت صحبت كردم.» «حداقل حالا، مطمئنم كه اگر فرزندانم متوجه خطر شوند، می دانند كه چه كار باید كنند.»
رزیتا شاهرخ

منبع : روزنامه همشهری