تنفس اساس مدیتیشن است

● گیوم کرنر، قهرمان جهان موآی‌تا
من همیشه متوجه شدم که ذهن از ماده نیرومندتر است. مونیر بوتی که من در ۱۳ سالگی‌اش با او آشنا شدم، با پسران همسن خودش شروع کرد. مونیر در کار رزمی موآی‌تای مستعدترین فرد نبود. او اندامی لاغر و نحیف داشت و خواندن و نوشتن را به خوبی نمی‌دانست.
مونیر چپ و راست را اشتباه می‌گرفت و گاهی اوقات لازم بود که من یک تکنیک را چهار بار تکرار کنم تا او یاد بگیرد، در حالی‌که یک جوان دیگر تکنیک را تقریباً همان لحظه فرا می‌گرفت. اما نیروی برتر، ذهن است زیرا من می‌دیدم که مونیر خود را متعهد کرده که به طور منظم سر تمرینات حاضر باشد. وقتی چیزی را از او می‌خواستم به آن توجه می‌کرد و آن را به کار می‌بست. در آن‌جا من متوجه شدم که او ذهن یک قهرمان را دارد. وقتی او دچار مشکل می‌شد، به زحمت می‌توانستیم آن را در چهره‌اش بخوانیم. ذهن او احساسش را کنترل می‌کرد. وقتی من با تمرینات بسیار سخت، او را در رنج و زحمت می‌انداختم، او نهایت سعی خود را می‌کرد. اما روی چهره‌اش چیزی دیده نمی‌شد. من می‌دانستم که می‌توانم به‌تدریج نقص‌های مونیر را برطرف کنم.
اغلب در یک ورزش مبارزه‌ای، فردی که رشته ورزشی را با یک ضعف جسمانی شروع می‌کند یا کمی دست و پا چلفتی است یا لاغر و نحیف هست، همان کسی است که کار می‌کند و به روحیه و ذهن خوبی دست پیدا می‌کند. من در شروع فعالیتم، با استادم پود پات‌نوی (یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان تایلندی در تاریخ موآی‌تای) روی تنفس خیلی کار کردیم. در ابتدا وقتی من کیک‌های متوسط یا ضربات زانو را وارد می‌کردم، دوست داشتم که این کار را در سکوت و با حبس کردن نفس انجام دهم. مربی من به من فهماند که فریادهائی که در طی تمرینات می‌شنویم فقط برای ایجاد سر و صدا نیستند. آنها نیروی ضربه‌ای را که آزاد شده بود همراهی می‌کردند. وقتی با حبس کردن نفس ضربه می‌زنیم نتیجه چیز دیگری می‌شود. علاوه بر آن باید بدانیم که در موآی‌تای که شدیداً تحت تأثیر سنت بودائی است، تنفس خیلی مهم است. تنفس، اساس مدیتیشن در نزد بودائیست‌ها می‌باشد. دم، نمایان‌گر تولد و بازدم، نمایان‌گر پایان و مرگ است.
بنابراین آنها یک مهارت اجدادی در زمینه تنفس دارند. پود پات‌نوی باعث شد من از طریق تنفس، روی بازیابی نیرو خیلی کار کنم.
هنگامی که من در وسط مبارزه یک دقیقه استراحت داشتم، تمایل داشتم که با دهان کاملاً باز دم و بازدم را انجام دهم. در این زمینه با من کار کردند و هنگامی که راند به پایان می‌رسید، قبل از نشستن می‌بایست سه نفس طولانی و عمیق از طریق بینی بکشم، نه از دهان. هنگامی که شما نفس نفس می‌زنید این کار خیلی سخت است. می‌بایست این کار را با صرف وقت و کم‌کم انجام داد تا آن‌که آخرین بازدم در زیر ناف جای گیرد. پس از آن، من می‌توانستم روی چهار پایه‌ام بنشینم. با این کار من توانستم مشکل تنفسی‌ام را حل کنم. من اعتماد به نفس کسب کردم و توانستم کارائی تنفس و هم‌چنین انرژی درونی‌ را لمس کنم.“

منبع : مجله‌رزم‌آور