تاثیر سن حاملگی در زمان شروع مراقبتهای دوران بارداری بر بروز ناهنجاری های مادرزادی در نوزادان مادران مبتلا به دیابت وابسته به انسولین

‌● هدف:
هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ناهنجاری های مادرزادی در زنان مبتلا به دیابت وابسته به انسولین در ارتباط با سن حاملگی در زمان شروع مراقبتهای دوران بارداری می باشد.
● روش مطالعه:
این مطالعه به طور آینده نگر بر روی ۹۲ زن باردار مبتلا به دیابت وابسته به انسولین که جهت مراقبتهای دوران بارداری به مرکز تحقیقات دیابت خراسان از تاریخ مهرماه ۱۳۸۰ لغایت مهرماه ۱۳۸۳ مراجعه کرده بودند، انجام شده است. اطلاعات لازم در مورد ارتباط عوامل مختل با بروز ناهنجاری های مادرزادی در فرزندان متولد شده، جمع آوری و با استفاده از آزمون دقیق فیشر و آزمون مقایسه نسبتها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
● نتایج:
به طور کلی ۹۲ زن حامله مبتلا به دیابت وابسته به انسولین به منظور مراقبتهای دوران بارداری در مرکز تحقیقات دیابت خراسان، وارد این مطالعه شدند. متوسط سن بارداری در اولین ویزیت جهت شروع مراقبتهای دوران بارداری ۱۵.۱ هفته بود. تعداد ۶۹ نفر مراقبتهای دوران بارداری را زودتر و قبل از ۲۰ هفته حاملگی و ۲۳ نفر دیر و بعد از ۲۰ هفتگی شروع کرده بودند. به طور کلی از ۱۱ مورد ناهنجاری های مادرزادی در نوزادان این زنان فقط یک مورد آن در گروه با شروع مراقبت زودرس و ۱۰ مورد در گروه با شروع مراقبت دیررس بودند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. سن مادران، تعداد حاملگی ها، مدت ابتلا به دیابت و نظم در مراقبتهای دوران بارداری و هم چنین سن بارداری در شروع مراقبتهای بارداری در ارتباط با ایجاد ناهنجاری های مادرزادی معنی دار بود. اما متوسط میزان قند خون و وزن نوزاد در زمان تولد در ارتباط با بروز ناهنجاری های مادرزادی معنی دار نبود.
● نتیجه گیری:
کنترل ضعیف قند خون قبل و در طی شروع هفته های اول بارداری باعث ایجاد ناهنجاری های مادرزادی می شود که یک علت عمده در مرگ و میر حوالی تولد است. پس زنان مبتلا به دیابت وابسته به انسولین باید مراقبتهای دوران بارداری را هر چه زودتر شروع و قند خون را در طی حاملگی در محدوده طبیعی نگه دارند.

فریده اخلاقی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی