مصباح البلاغه آیت الله میرجهانی مستدرک نهج البلا غه است

آیت الله «سید محمد حسن میرجهانی اصفهانی» در مستدرک نهج البلا غه، موسوم به «مصباح البلا غه فی مشکوه الصباغه»، خطبه هایی راکه سیدرضی در نهج البلا غه جمعآوری نکرده یا در آن اختلا ف روایت وجود دارد، آورده است.
۲۱ جمادی الثانی، برابر است با سالروز درگذشت آیت الله «سید محمد حسن میرجهانی اصفهانی» در سال ۱۴۱۳ هجری قمری. آیت الله «سید محمد حسن میرجهانی طباطبایی اصفهانی»، فرزند میر سید علی محمد آبادی جرقویه اصفهانی، در روز بیست و دوم ماه ذی القعده الحرام سال ۱۳۱۹ ه.ق در قریه محمد آباد جرقویه سفلی از توابع استان اصفهان در خانواده ای مذهبی، شریف و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت (ع) قدم به عرصه وجود نهاد. او پس از طی دوران طفولیت و کودکی درسن پنج سالگی وارد مکتب شده و در هفت سالگی تمام قرآن مجید را به انضمام کتب فارسی فراگرفت.
سپس به یادگیری مقدمات زبان عربی اعم از صرف ونحو پرداخت و قسمتی از کتاب سیوطی را نزد یکی از فضلا ی روستای محل سکونت خود آموخت. بعد ازآن برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه اصفهان شده ودر مدرسه صدر بازار ساکن شد. در اصفهان ازمحضر بزرگانی همچون شیخ محمد علی حبیب آبادی وشیخ علی یزدی بهره برده و به فراگیری فقه، اصول و منطق اهتمام ورزید.
سپس سطوح وسطی و عالیه را در خدمت شیخ محمد رضا رضوی خوانساری، میرزا احمد اصفهانی، آیت الله محمد علی فتحی دزفولی و آیت اله سیدابوالقاسم دهکردی به پایان رسانید و در درس خارج آیات عظام میرزا محمد رضا مسجد شاهی و آخوند ملا حسین فشارکی نیز حاضر می شد.
در سال ۱۳۶۴ ه.ق راهی نجف اشرف شده و در آن دیار عالم پرور از وجود اساتیدی چون آیت الله رجایی، شیخ عبدالله مامقانی و آیت الله ضیا»الدین عراقی بهره مند شد.
جنبه والا ی اخلا قی و شخصیت علمی آیت الله میرجهانی باعث شد تا از جمله یاران خاص آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی شود و در مسجد شیخ طوسی از آن بزرگوار استفاده کند، تا جایی که درمدت اقامت در نجف، نوشته ها و امور مالی آیت الله اصفهانی در دست میر جهانی قرار داشت. آیت الله میرجهانی پس از چندی، بار دیگر به اصرار پدر با کوله باری از علم و فضیلت معنوی به اصفهان بازگشت.
البته سکونت دوباره وی در اصفهان همزمان با اواخر عمر پدرش بود و مدتی پس از فوت پدر، میرجهانی راه مشهد را در پیش گرفت و حدود هفت سال همجواری با حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) را اختیار کرد.آیت الله میرجهانی در ادامه فعالیت های علمی خود در مشهد مقدس، به تصحیح نسخ خطی قدیمی موجود در کتابخانه آستان قدس رضوی و تالیف و تصنیف و تدریس اشتغال داشت.
محل اصلی فعالیت وی در مشهد، دو حجره در صحن عتیق بود. گویا وضعیت آب و هوای مشهد با مزاج ایشان سازگاری نداشته و در نهایت پس از هفت سال به تهران نقل مکان می کنند.
وی در تهران نیز به انجام وظایف دینی بالا خص تبلیغ از طریق منبر و تالیف کتاب مشغول شد. عداوت و دشمنی حاکمان جور با خاندان مکرم رسول خدا (ص) در طول تاریخ اسلا م، موجب شده است در برهه هایی از زمان عده ای از سادات، به منظور حفظ جان و بقای نسل سادات، سیادت خویش را مخفی کنند. از جمله این موارد، خاندان میرجهانی است که حدود سیصد سال دوران اختفای سیادت ایشان و خاندانشان بوده است. این رویداد به همین صورت تا زمان آیت الله میرجهانی ادامه می یابد.
در این زمان وی به دلیل احتمالا تی که بر سید بودن خاندانش می داده، به دنبال کشف حقیقت رفته و بالا خره پس از تحقیق بسیار، سیادت خود را ثابت می کند و از آن پس اقوام، عموزاده ها و وابستگان به خانواده میرجهانی مسمی به سیادت می شوند. سیادت میرجهانی در زمان مرجعیت عامه مرحوم آیت الله بروجردی کشف شد و همچنین مورد تایید نسابه بزرگ قرن اخیر، مرحوم آیت الله مرعشی نجفی قرار گرفت و پس از آن که سال ها عمامه سفید بر سر داشت، به دست مرحوم آیت الله بروجردی عمامه سیاه سیادت بر سرش گذارده شد و به این مناسبت توسط آیت الله بروجردی جشن مفصلی در مدرسه فیضیه برقرار شد.
سال های آخر عمر پربرکت وی بار دیگر در شهر اصفهان سپری شد، ولی حتی کهولت سن و پیری مانع از انجام فعالیت های علمی و مذهبی میرجهانی نشد و بیان شیرین و رسای خود را در راه ترویج و گسترش دین مبین اسلا م به کار بست و قلوب بسیاری از مردم را در جهت انس و آشنایی هر چه بیشتر با حق و حقیقت رهنمون شد. آیت الله میرجهانی به خاطر جامعیت در علوم و تبحر در ادبیات وداشتن ذوق لطیف و آشنایی با علوم غریبه (جفر، رمل، اسطرلا ب) دارای تالیفات موثر، متعدد و متنوعی در موضوعات: حدیث، شعر، علوم غریبه، نجوم، شیمی، طب قدیم، ریاضیات و... است که بسیاری از آن ها چاپ و حتی بعضی از آنها چندین بار چاپ شده که کل آثار و تالیفات او جمعا بالغ بر پانصد و هفت اثر است.

منبع : روزنامه مردم سالاری