فرجام هشدار دهنده حاج یونس در«میوه ممنوعه»

شیوه نگارش فیلمنامه آن مبتنی بر ساختار داستان‌گویی قرآنی و داستان‌گویی شرقی است. احترام به سنت‌ها، حس همدردی و نوع دوستی، توجه به امر به معروف و نهی از منکر، خلق آدم‌های خاکستری و توجه به اصل معجزه‌گر گفت‌وگو را از جمله ویژگی‌های این سریال می‌داند.
سریالی که شخصیت‌هایش از دل همین مردم هستند و ایرانی بودن در جزء جزء زندگی‌شان دیده می‌شود.حسن فتحی با چنین ذهنیتی «میوه ممنوعه» را به سرانجام رسانده، او معتقد است: وظیفه هنرمند قدم زدن در سایه روشن زندگی است و برای اینکه حاصل کارش اثری خلاقانه باشد باید مدیران ضریب امنیت و آرامش کارش را بالا ببرند. فتحی با نظر به روندی که در تولید میوه ممنوعه پشت‌سر گذاشته است از مشکلات تولید این مجموعه گفت‌ و از توقعاتی که از مدیران تلویزیون دارد.
چرا این همه حواشی و واکنش‌های متفاوت متوجه «میوه ممنوعه» شد؟ این خاصیت هنر است. در همه دنیا هم همین‌طور است.وقتی فیلمی ساخته می‌شود حواشی و شایعه به دنبال دارد، ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم.
موضوع «میوه ممنوعه» درصدی از پرونده دادگاه خانواده را به خود مشغول کرده است، موضوعی که وقتی قرار است در یک مجموعه داستانی مطرح شود، با خط قرمزهای بسیاری مواجه می‌شود و... این وظیفه هنرمندان است که نه با زمختی بلکه با ظرافت، نه با خصومت بلکه با یک نوع احساس همدردی نسبت به همه آحاد جامعه به مشکلات و مسائل قابل بحث مردم نزدیک شوند.
وظیفه هنر قدم زدن در سایه روشن زندگی مردم است. در واقع هنر کارش این است که در تاریکی‌ها چراغ بیندازد و مسائلی که در سایه‌روشن‌ها قرار دارد را به بحث بگذارد، نه برای اینکه کسی را آزار دهد، نه برای تسویه حساب و نه برای انتقام گرفتن از کسی، برای اینکه موضوع به یک معنایی دوستانه مطرح شده و به بحث گذاشته شود و از دل این بحث‌ها راه‌حل‌هایی بیرون بیاید که ما در حوزه کلانشهری، اسم آن را فرهنگ پیشگیری می‌گذاریم.
و راهکاری که «میوه ممنوعه» پیشنهاد می‌کند؟ یکی از معضلات امروز ما، به اعتقاد سازندگان «میوه ممنوعه» این است که در جامعه ما خانواده‌ها کمتر با هم صحبت می‌کنند.
ما به عنوان سازندگان «میوه ممنوعه» به اصل معجزه گفت‌وگو اعتقاد داریم.در همه جامعه چه در حوزه سیاست، چه در حوزه اقتصاد، چه در حوزه فرهنگ و ادبیات و ... در تمام این حوزه‌ها سریال «میوه ممنوعه» به نوعی اصل معجزه‌گر گفت‌وگو را به همه پیشنهاد می‌کند. بزرگ‌ترین هدیه‌ای که خداوند به انسان عطا کرده تعقل کردن است.عقلانیت جمعی به عقلانیت فردی ترجیح دارد.
عقلانیت جمعی در یک جامعه حاصل تامل و تعمق است. در کنار هم نشستن، چشم در چشم هم دوختن، گوش به زبان هم سپردن و حرف‌های همدیگر را شنیدن است. در جامعه ما به دلیل معضلات زندگی شهری کم‌کم یک سری کارکردهایی که می‌تواند باعث دوام و قوام خانواده‌ها باشد، در حال فراموشی است. هنرمند امروز از این وضعیت معترض است.
بخشی از سنت‌هاست که در روزگار مدرنیته هم می‌تواند کارایی‌های معنوی فراوانی داشته باشد، باید آنها را شناساند.در میوه ممنوعه این نکته به بحث گذاشته شده است که باید دوباره برگردیم به اصل پسندیده گفت‌وگو و رو در رو نشستن و با هم صحبت کردن

http://www.khorjiiiin.blogfa.com