چرا میراث کارور هر روز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند

۲۰ سال پیش بود که ریموند کارور در حالی که تنها ۵۰ سال داشت، بر اثر بیماری سرطان درگذشت. هر چند کارور در سال‌های پایانی عمرش با توجه گرم رسانه‌ها و نهادهای ادبی روبه‌رو شد، اما کمتر کسی تصور می‌کرد که کارور در تاریخ ادبیات قرن بیستم آمریکا از چنین جایگاه مستحکمی برخوردار شود. امروز می‌توان تاثیر و نفوذ کارور را بر نویسندگان مختلف و متفاوتی چون جی مک‌اینرنی، هاروکی موراکامی و ال کندی شناسایی کرد. انجمن بین‌المللی ریموند کارور در سال ۲۰۰۵ تاسیس شد و نخستین شماره مجله اینترنتی ریموند کارور ریویو نیز اواخر همان سال منتشر شد.
اما به همین میزان که علاقه و توجه نسبت به کارور داستان‌نویس افزایش یافته است، کنجکاوی نسبت به داستان زندگی کارور نیز بیشتر شده است. مانند بسیاری دیگر از نویسندگان و هنرمندانی که جوان از دنیا رفته‌اند، کارور نیز به یک اسطوره بدل شده است و به همین‌خاطر هرکس در پی ارائه تصویری خاص و «اصیل» از او است.
اما خود کارور نیز در این فرآیند مشارکت می‌کند؛ به ویژه از طریق داستان. بارها گفته شده، دو زندگی مختلف او: دوره اول زندگی‌اش که آن را «ریموند بد» می‌نامید الکل، مشکلات مالی و زناشویی وجه مشخصه اصلی آن بود. زندگی دوم و عاری از الکل کارور البته تنها ۱۰ سال طول می‌کشد، اما برای او یک رابطه‌ عاطفی تازه و شهرت ادبی به همراه می‌آورد.
کارور خود در آخرین ماه‌های زندگی‌اش، شواهدی از هر دو زندگی‌اش را در کتابی به نام سرزمین کارور مستند کرده است. کارور به همراه همسر دومش تس گالاگر و نیز باب آدلمن عکاس روی این کتاب کار کرد. در این کتاب قطعاتی از اشعار و داستان‌های کارور در کنار «منابع مصورشان» ــ فرد یا مکان ــ قرار گرفته‌اند.
شناسایی منابع در خیل عظیم خاطرات و زندگینامه‌هایی که در پی مرگ کارور منتشر شدند نیز از اهمیتی محوری برخوردار است. برای مثال در سال ۱۹۹۳ «زندگینامه مرکب» کارور منتشر شد که در آن ۴۰ نویسنده مسلح به خیل عظیم اسناد و مدارک، داستان دو زندگی او را روایت می‌کنند؛ زندگی نخست که بر اثر فقر و الکل نابود شد و زندگی دوم که به یمن عشق و شهرت ادبی نجات پیدا کرد.
تس گالاگر نیز طی این مدت مقالات، اشعار و داستان‌های متعددی درباره رابطه‌اش با کارور نگاشته است و در سال ۲۰۰۶ نیز مارین برک همسر اول کارور، برداشت خود را از «زندگی اول کارور» منتشر کرد. هر دو زن در آثار خود بر عناصر واقعی ملموس و نیز نقش خود در زندگی کارور تاکید می‌کنند.
کارور همچنین به عنوان یک کاراکتر ادبی نیز تاکنون لااقل در دو رمان ظاهر شده است: ماه‌عسلی‌ها اثر چاک کیندر که اثری درباره الکل، خیانت و جاه‌طلبی ادبی در کالیفرنیای دهه ۷۰ است و آن زندگی دیگر اثر مارک مکسول که آخرین روزهای زندگی کارور و داستان خیالی دوستی او با ریچارد نیکسون طی این دوره را روایت می‌کند.
اما در میان این همه اسطوره‌سازی و افسانه‌پردازی، دلیل اصلی شهرت کارور، یعنی آثار ادبی‌اش، گاه به فراموشی سپرده می‌شود.
ریچارد فورد و توبیاس وولف هر دو در پاسخ به سوالی در مورد رابطه زندگی و آثار ادبی کارور، از این شکایت می‌کنند که این امر اغلب موجب خفیف‌انگاری مهارت‌ها و بداعت‌های ادبی کارور می‌شود و او را به مثابه کسی نشان می‌دهد که زندگی وحشتناکی را پشت سر گذاشته که درباره‌اش می‌نویسد.
اما هیچ‌کس به اندازه تس گالاگر برای ارائه تصویری از کارور به مثابه یک هنرمند بزرگ، تلاش نکرده است.
تا این تاریخ او دو مجموعه شعر و همچنین مجموعه‌ای از نوشته‌های پراکنده و چند داستان منتشرنشده از کارور را به صورت کتاب تدوین و منتشر کرده است. او همچنین با رابرت آلتمن در اقتباس از ۹ داستان کوتاه کارور در قالب فیلم راه‌های میانبر همکاری کرده است.
به تازگی نیز گالاگر در تلاش برای چاپ مجموعه‌ای داستانی از کارور است که متشکل از نسخه‌های اولیه و بسیار بلندتر ۱۷ داستانی هستند که در مجموعه وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چی حرف می‌زنیم منتشر شد و در سال ۱۹۸۱ برای کارور شهرت و اعتبار ادبی به همراه آورد و مینی‌مالیسم را رواج داد.
نتایج تحقیق پژوهشگرانی که به آرشیوهای گوردون لیش، ویراستار کارور، دسترسی داشته‌اند از دخالت آشکار و تاثیرگذار لیش در شکل‌گیری شکل نهایی داستان‌ها پرده برداشته است. لیش با حذف دیالوگ‌ها، تامل‌ها، توصیف‌ها و تفکرات درونی شخصیت‌ها، در شکل‌گیری لحن سرد و نگاه پزشک‌وار کارور نقشی تاثیرگذار ایفا کرده است. این در حالی است که مجموعه داستان‌های بعدی کارور که دخالت لیش در آنها حداقلی بود، از غنای لحن و رنگ بیشتری برخوردارند.
در سال گذشته اندرو وایل، کارگزار ادبی و نماینده تس گالاگر و بنیاد ریموند کارور، مذاکرات خود را با چند ناشر درباره انتشار این داستان‌ها به شکل نخست‌شان و تحت عنوان «تازه‌کارها» (عنوان اولیه داستان وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چی حرف می‌زنیم) آغاز کرده است.
تمامی این موارد در تصمیم کتابخانه آمریکا برای انتشار گلچین تازه‌ای از داستان‌های کارور در سال ۲۰۰۹ موثر بوده است. علاوه بر داستان‌هایی که سابقا از کارور منتشر شده‌اند، این مجموعه متن اولیه و ویرایش نشده داستان تازه‌کارها را هم در خود جای داده است. اما در این میان آنچه به گفته وایل از اهمیت اساسی برخوردار است، این نکته است که با انتشار مجموعه تازه‌کارها، علاقه‌مندان کارور برای نخستین‌بار می‌توانند به شناختی منطقی از روند رشد و پیشرفت کارور به مثابه یک نویسنده دست یابند.
وایل رابطه کارور با ویراستارانش را به رابطه‌ای شبیه رابطه فاکنر با ویراستاران آثارش توصیف می‌کند که باعث شد بسیاری از آثار فاکنر تا دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی به شکل مورد نظرش منتشر نشوند. به این ترتیب جنجال‌ها درباره شناسایی «واقعی‌ترین» یا «بهترین» نسخه از داستان‌های کارور ادامه پیدا می‌کند و اسطوره کارور بزرگ‌تر از گذشته بر ادبیات آمریکا سایه می‌افکند.

کاسیا بادی
مهسا پاکزاد
منبع: دیلی‌تلگراف

منبع : روزنامه کارگزاران